કરવા માટે આત્માને પરની સાથે કારકપણાનો જરાય સંબંધ નથી. આવા
સ્વાધીનસ્વભાવને જાણે તો શુદ્ધાત્મસ્વભાવની પ્રાપ્તિ માટે (એટલે સમ્યગ્દર્શનથી
માંડીને કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ માટે) કોઈ પણ બાહ્યસાધનની ઓશિયાળ રહેતી નથી.
સ્વભાવની સન્મુખ શુદ્ધોપયોગ વડે જ શુદ્ધતાની પ્રાપ્તિ થાય છે. તેને બદલે મોહથી
બાહ્યસામગ્રી શોધવાની વ્યગ્રતા કરી કરીને અજ્ઞાની જીવો દુઃખી થાય છે, પોતાના
શુદ્ધાત્મસ્વભાવની પ્રાપ્તિ પરને આધીન માની તે પરતંત્રતા છે, ને પરતંત્રતા તે દુઃખ