: ૨૪ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૫૦૧
૧૬૮. આકાશમાં જે વિવિધ શબ્દો (એટલે કે દિવ્યધ્વનિનો ઉપદેશ) છે તેને સુમતિ
અનુસરે છે, પણ દુર્મતિ તેને અનુસરતો નથી. પાંચ ઈન્દ્રિય સહિત મન જ્યારે
અસ્ત થઈ જાય છે ત્યારે પરમતત્ત્વ પ્રગટ થાય છે. તેમાં હે મૂઢ! તું સ્થિર થા.
૧૬૯. અરેરે, અક્ષય નિરામય પરમગતિની પ્રાપ્તિ હજી પણ ન થઈ! મનની ભ્રાંતડી
ભાંગી નહીં, ને એમ ને એમ દિવસો વીતી રહ્યા છે.
૧૭૦. હે યોગી! વિષયોથી તારા મનને રોકીને શીઘ્ર સહજ અવસ્થારૂપ કર; અક્ષય
નિરામય સ્વરૂપમાં પેસતાં જ સ્વયં તેનો સંહાર થઈ જશે.
૧૭૧. અક્ષય નિરામય પરમ ગતિમાં પ્રવેશીને મનને છોડી દે.–એમ કરવાથી તારી
આવાગમનની વેલ તૂટી જશે.–એમાં ભ્રાંતિ ન કર.
૧૭૨. આ પ્રમાણે ચિત્તને અવિચળ–સ્થિર કરીને આત્માનું ધ્યાન થાય છે; અને આઠે
કર્મોને હણીને સિદ્ધિ મહાપુરીમાં પહોંચાય છે.
૧૭૩. શાહી વડે લખાયેલા ગ્રંથો વંચાઈ–વંચાઈને ક્ષીણ થઈ ગયા, તોપણ હે જીવ! તું
ક્યાં ઊપજ્યો ને ક્યાં લીન થઈશ તે એક પરમ કળાને તેં ન જાણી. (માત્ર
શાસ્ત્ર ભણ્યો પણ આત્માને ન જાણ્યો.)
૧૭૪. જેણે બે મટાડીને એક કર્યું (–ભેદ મટાડીને અભેદ કર્યું, અથવા રાગ–દ્વેષ
મટાડીને સમતા કરી), અને વિષય–કષાયોરૂપી બેલ વડે મનની વેલને ચરવા ન
દીધી, તે ગુરુની હું શિષ્યાણી છું, બીજા કોઈની લાલસા હું નથી કરતી.
૧૭૫. આગળ, પાછળ, દશે દિશામાં હું જ્યાં જોઉં ત્યાં સર્વત્ર તે જ છે; બસ, હવે મારી
ભ્રાંતિ મટી ગઈ, બીજા કોઈને પૂછવાનું ન રહ્યું.
૧૭૬. જેમ લવણ પાણીમાં વિલીન થઈ જાય છે તેમ ચિત્ત ચૈતન્યમાં વિલીન થતાં જીવ
સમરસી થઈ જાય છે.–સમાધિમાં આ સિવાય બીજું શું કરવાનું છે?
૧૭૭. એકવાર પણ જો તે ચૈતન્યદેવના પદને પામું તો તેની સાથે અપૂર્વ ક્રીડા કરું;–
જેમ નવા ઘડામાં પાણીનું ટીપું સર્વાંગ પ્રવેશી જાય તેમ હું તેમાં સર્વાંગે પ્રવેશી
જાઉં.
૧૭૮. એક તીર્થથી બીજા તીર્થમાં ભ્રમણ કરનાર જીવ માત્ર દેહને સંતાપ કરે છે; પણ
આત્મામાં આત્માને ધ્યાવતાં તે નિર્વાણપદને પામે છે. તેથી આત્માને ધ્યાવીને તું
નિર્વાણમાં પગ માંડ!