होय; तेने संसारनो कलबलाट छोडी अंतरमां आत्मप्राप्तिनुं एक ज ध्येय होय;
आत्माना अनुभव माटे तेना अंदरमां ऊथलपाथल थती होय, अनादिथी जे
विषयकषायोमां मग्न हतो ते हवे एकदम रसहीन लागे, अने अनादिथी जे
आत्मस्वरूप एकदम अपरिचित हतुं ते हवे परिचित लागवा मांडे, वारंवार
तेना परिचयनुं मन थाय. दुनियाना कोलाहलथी कंटाळेलुं तेनुं चित्त
आत्मशांतिने नजीकमां देखीने एकदम उल्लसतुं होय, जेम माताने तलसतुं बाळक
माताने देखतां आनंदथी उल्लसे छे, ने दोडीने तेने भेटी पडे छे; तेम आत्मा माटे
तलसतुं मुमुक्षुनुं चित्त आत्माने देखीने आनंदथी उल्लसे छे–ने जलदी अंदरमां
जईने तेने भेटे छे. जेम तरस्युं हरणुं पाणीना तळाव तरफ दोडे तेम तेनी
परिणति शांतिना धाम तरफ वेगपूर्वक दोडे छे. ते मुमुक्षु बीजा ज्ञानीओनी
अनुभूतिनी वात परम प्रीतिथी सांभळे छे. अहो! आवी अद्भुत अनुभूति!
एम तेनुं चित्त तेमां ज तत्पर बने छे. बस, हवे अनुभवने वार नथी,–काम
चालुं थई गयुं छे, घणा ज टूंका समयमां कार्यसिद्धि थशे–सम्यग्दर्शन थशे,–आम
परम उत्साहथी ते पोताना कार्यने साधे छे.