: ४० : आत्मधर्म : वैशाख : २५०१
* दान *
एक राजमाताए पोताना पुत्रने कह्युं–
बेटा! तारी सामे एक मोटा पर्वत जेवडो धननो ढगलो राखवामां आवे तो, तुं
ते केटला दिवसमां दान करी दईश?
त्यारे पुत्रे माताने तरत ज जवाब आप्यो–
मा, हुं तो एक मिनिटमां ज ते बधुं दान आपी दईश; परंतु लेनाराओ ते
केटला दिवसमां लई जशे–तेनी हुं खातरी आपी शकतो नथी.
दातार केटलो महान छे!
बधो परिग्रह एकक्षणमां छोडी शकाय छे.....पण तेनुं ग्रहण एक क्षणमां नथी
थतुं. त्याग महान छे. संसारनो त्याग गणी–गणीने शुं करवो? एक सामटो ज त्याग
करी देवो.
पानी बाढे नावमें, घरमें बाढे दाम,
दोनों हाथ उलेचीये, यही शयानो काम.
नावमां पाणी भरातुं होय ने घरमां धन वधतुं होय, तो बंने हाथे तेने उलेचवा
मांडवुं–ए सूज्ञपुरुषोनुं कर्तव्य छे.
लक्ष्मी भेगी करीने भंडारमां भरी राखवी ते तेनो सदुपयोग नथी, पण उत्तम
कार्योमां ते वापरी नांखवी ते ज तेनो सदुपयोग छे. जेम जीवननो सदुपयोग
स्वानुभूति छे तेम लक्ष्मीनो सदुपयोग सुपात्र–दान छे.
* * * * *
प्रश्न: –सम्यग्द्रष्टिने निर्विकल्प अनुभवमां अनंत गुणो होय छे?
उत्तर:– हा; अनंतगुण वगरनो आत्मा होय नहि; अनुभूतिमां पण अनंत
गुणना रसथी एकरस थयेलो ‘आत्मस्वाद’ छे. चैतन्यना अनंतगुणोनो
अभेद रसास्वाद ते निर्विकल्पअनुभूति छे. ते अनंत आनंदमय छे.