
दिगंबरवृत्ति याद आवती हती. ते स्वामी–कार्तिकेयादिने नमस्कार.
कार्तिकस्वामीनी छे के बीजा कोई कार्तिकस्वामीनी?–ते संबंधी कोई चोक्कस निर्णय
ईतिहासकारो आपता नथी. छतां, आटली अनिश्चितता राखीने पण, आपणे ते
कार्तिकेयस्वामीनी कथानो टूंको उल्लेख अहीं करीशुं.–
बाळक कार्तिकेये सांभळ्युं के पोतानो जे पिता छे, पोतानी मातानो पण ते ज पिता
छे; पिता–पुत्रीना लग्ननो आवो अनर्थकारी प्रसंग देखीने तेणे पूछयुं हे माता!
आवुं अकार्य करता पिताने शुं कोईए रोकया नहि? त्यारे माताए कह्युं–बेटा! जैन
साधुओए तेने घणा वार्या पण ते कोई रीते न मान्या. विषयांध जीवने वीतरागी
शिखामण क््यांथी रुचे?
कार्तिकेयकुमार पण संसारथी विरक्त थईने जैनसाधु थया.–संभव छे के तेमनुं जीवन
आवी वैराग्यघटनाथी भरेलुं होवाथी, तेमने आ वैराग्यनी अनुप्रेक्षा रचवानी विशेष
स्फुरणा जागी होय! (पछी तो तेमनी बहेन एकवार ते मुनिराजने वंदन करती होय
छे, त्यारे तेनो स्वामी (राजा) ते देखीने शंकित थाय छे ने मुनिराज उपर घोर उपसर्ग
करे छे. मुनिराज समाधिपूर्वक प्राण छोडे छे. आ प्रसंग उपरथी भाई–बीजनी प्रसिद्धि
होवानुं केटलाक कथाकारो कहे छे.) आवा कार्तिकेयस्वामीनी आ वैराग्यरसझरती रचना
भविकजनोने आनंद पमाडशे.
तरीके पंचपरमेष्ठी भगवंतोने वंदन कर्या छे.)