: अषाढ : २५०१ आत्मधर्म : २७ :
जगाडती हती. देखादेखीथी अमे पण तेमनी जेम ध्यान धरीने सामायिक करवा बेसी
गया. अहा, चैतन्यना महिमानुं चिंतन करतां कोई अनेरी शांति जागती हती.
वीतरागतानुं कोई अनेरुं वातावरण त्यां छवाई गयुं हतुं.
माताजीए ज्यारे
ध्यान पूरुं कर्युं त्यारे अमे
‘नमोस्तु–नमोस्तु’ कहीने
माताजीना चरणोमां वंदन
कर्या...अने माताजीए
अमारा उपर अमीद्रष्टि
करीने अमने धर्मना
आशीर्वाद आप्या. पछी
विनयथी जिज्ञासापूर्वक में
पूछयुं: अहो माताजी!
आपना दर्शनथी महान
आनंद थाय छे. हे माता!
ए जाणवानी जिज्ञासा थाय छे के आवुं मोंघुं मनुष्यपणुं ने आवो उत्तम जैनधर्म
पामीने, हवे अमारे अमारा जीवनने सफळ बनाववा शुं करवुं? ते आप कृपा करीने
समजावो.
अत्यंत प्रसन्नतापूर्वक माताजीए कह्युं: बहेन, सांभळ! तारी जिज्ञासा सारी
छे. आवुं मनुष्यपणुं अने आवो जैनधर्म पामीने संसारनी चारेय गतिनो थाक
उतारवानो छे ने मोक्षसुखने साधवानुं छे. आत्मा अनादिकाळथी निजस्वरूपने भूलीने
चारेय गतिना आंटा करी करीने दुःखी थई रह्यो छे, हवे ते भवभ्रमणना फेरा
टाळवानो आ सुअवसर छे; तो एवुं करवुं जोईए के हवे आ भवभ्रमणना फेरा अटके
ने आत्माने शांति थाय.
मुमुक्षुबेन:–माता, आ भवना फेरा केम मटे?
माताजी:–बहेन, ते माटे पहेलांं आत्माने ओळखवो जोईए.
मुमुक्षुबेन:–हे माता! आत्मानुं स्वरूप केवुं छे? ते समजावो.
माताजी:–जो बहेन, देहथी जुदो आ आत्मा ज्ञानस्वरूपी छे, ते आंखथी देखाय
तेवो नथी, ते तो ज्ञानरूपी नेत्रथी देखाय तेवो छे. ते अरूपी, पोताना गुण–
पर्यायोसहित, वीतरागस्वभावी, सत्–चित्त–आनंदस्वरूप छे; तेना स्वभावमां
परमात्मपणुं भर्युं छे.