तेमनी पर्यायो पण शुद्ध चैतन्यमय छे,–तेमां क््यांय राग नथी. आवा शुद्ध द्रव्य–गुण–
पर्यायस्वरूप अरिहंतना आत्मा छे; तेने ओळखतां पोताना आत्मानुं परमार्थस्वरूप
पण तेवुं ज ओळखीने, आत्मा ज्यां अंतर्मुख थाय छे त्यां द्रव्य–गुण–पर्यायना भेदना
विकल्पोने पण ओळंगी जईने ते जीव निर्विकल्प अनुभूतिरूप सम्यग्दर्शन पामे छे.
–आ एक अपूर्वदशा छे.
अपूर्व प्रेरणा मळी छे के हवे अल्पकाळमां ज अमे आपना आशीर्वादथी आत्माने
ओळखशुं ने सम्यक्त्व पामशुं.
छे; पैसाथी के पुण्यथी तेनी प्राप्ति थाय तेवी नथी, पुण्य अने पैसा बंनेथी पार अंतरनी
चैतन्यवस्तुना उल्लासपूर्वक तेनी प्राप्ति थाय छे; ने एकवार आवी वस्तुनो पोतामां
अनुभव थयो त्यां पोतामां आत्मानो एवो अचिंत्य निजवैभव देख्यो के जेनी पासे
आखा संसारना वैभवनी कांई ज किंमत नथी. पोतानो आवो वैभव प्राप्त करीने
ज्ञानीओ बीजाने देखाडे छे के अरे जीवो! तमे पण तमारा आत्माना आवा अद्भुत
वैभवने तमारामां देखो....देखो. चेतो रे चेतो! आवो अवसर फरी मळवो बहु दुर्लभ
छे.
नथी शोभता. जीवनो साचो शणगार तो सम्यग्दर्शन–रत्न छे. जे आत्मानी साची
जिज्ञासा करशे ते जरूर सम्यग्दर्शन पामी शकशे. अत्यारे ज तेनो अवसर छे. जो अत्यारे
दरकार न करी तोपछी ज्यारे बूढापो आवी जशे त्यारे तो ईन्द्रियो शिथिल थई जशे,
आंख पण काम नहि करे, काने संभळाशे नहि, जिनमंदिरे जवामांये मुश्केली पडशे, घरमां
तारुं कोई मानशे नहि, तारुं घडपण बधाने बोजारूप लागशे, अनेक रोग अने तकलीफथी
शरीर घेराई गयुं हशे–त्यारे कई रीते आत्महितमां जागृत रहीश?–एम