दिगंबर संतोए टकावी राख्यो छे, ने जगतना जीवो उपर महान उपकार कर्यो छे.
द्वेष–विकल्पो समाय तेम नथी; ज्ञान तो राग–द्वेषथी जुदुं प्रशांतस्वरूपी छे.
अनंतानंत ज्ञेयोने जाणवा छतां क््यांय राग–द्वेष करे एवुं ज्ञाननुं स्वरूप नथी.
अनंतानंत ज्ञेयोने जाणी लेवानी अचिंत्य ताकात छे. ए ज्ञानमां केटली शांति!
अनंतगुणनी केटली गंभीरता एमां भरी छे! –एने जाणतां सम्यग्दर्शन थाय छे.
जेम उद्यमी खेडुत वरसादनी मोसम चुके नहि तेम जिनप्रवचननी आ मधुर
वर्षामां तुं आत्माने साधवानुं चुकीश नहीं.
अहा, जुओ तो खरा, जीवना ज्ञाननी ताकात!
अनंता ज्ञेयोने जाणे छतां ते ज्ञानमां राग–द्वेषनो जराय थडकारो पण थतो नथी
एकसाथे थवा छतां ते ज्ञानमां एक विकल्प पण थतो नथी. विकल्प ए कांई ज्ञाननुं
कार्य नथी; ने विकल्पमां कांई ज्ञाननुं काम करवानी ताकात नथी.
आवुं ज्ञान ते ज आत्मानुं स्वरूप छे; ते ज्ञानस्वभावमां घणी गंभीरता छे,
करवी ते ज जैनशासनमां भगवान तीर्थंकरोनुं फरमान छे; ज्ञानअनुभूति ते ज मोक्षनो
उपाय ने ते ज जैनधर्म.
आवी अनुभूति ते ज जैनधर्मनुं धर्मचक्र्र छे.
महावीर भगवाननुं धर्मचक्र जगतनुं कल्याण करो.