પર્યાયમાં અજ્ઞાન હોવા છતાં આત્મામાં સર્વજ્ઞસ્વભાવ હોવાનો વિરોધ નથી.
પર્યાયમાં મિથ્યાત્વ વખતેય આત્મામાં સમ્યક્ત્વસ્વભાવ હોવાનો વિરોધ નથી.
પર્યાયમાં રાગ વખતેય આત્મામાં વીતરાગ–ચારિત્રસ્વભાવ હોવાનો વિરોધ નથી.
–પણ તે સ્વભાવનો સ્વીકાર કરતાં જ પર્યાયમાં તેનું ફળ આવે છે એટલે
પોતાની પર્યાયમાં મિથ્યાત્વાદિ અમંગળભાવો ટળીને સમ્યક્ત્વાદિ મંગળભાવો વર્તે છે.
મંગલાચરણમાં વીરસેનસ્વામીએ ઘણી સરસવાત સમજાવી છે. –(પુસ્તક ૧, પાનું ૩૫
થી ૩૯) ત્યાં આચાર્યદેવ કહે છે કે દ્રવ્યાર્થિકનયે જ્ઞાનદર્શનસ્વભાવરૂપ જીવદ્રવ્ય
અનાદિઅનંત મંગળ છે કેમકે ભાવિ કેવળજ્ઞાનાદિ મંગળપર્યાયોથી તે અભિન્ન છે.
• ત્યાં શિષ્ય શંકા કરે છે: જો એ રીતે જીવદ્રવ્યને ત્રિકાળ મંગળ કહેશો તો,
કે–તેથી કરીને કાંઈ મિથ્યાત્વાદિ ભાવોને મંગલપણું સાબિત નથી થઈ જતું,
–કેમકે તે મિથ્યાત્વાદિ ભાવોમાં જીવત્વ નથી, ‘