परभावोथी जुदी पडी छे, ने आत्मा पोते ते शुद्धपर्यायरूप थयो छे. –आवी
अनुभूतिस्वरूप आत्मा ते ‘अलिंगग्राह्य’ छे; ने तेमां बीजा घणा भावो बताववा तेने
‘अलिंगग्रहण’ कह्यो छे– ‘
आत्मा ईन्द्रियोवडे जाणनारो नथी एटले अतीन्द्रियज्ञानमय छे. जुओ, ईन्द्रियोथी ने
ईन्द्रियो तरफना ज्ञानथी पार थईने, एटले अतींद्रियज्ञानरूप थईने ज्ञानस्वभावी
आत्माने जाणी शकाय छे. अतीन्द्रियज्ञानरूप थईने जेणे ईन्द्रियोने जीती एटले जुदी
करी, तेणे पोताना सर्वज्ञस्वभावना स्वीकारपूर्वक सर्वज्ञदेवनी स्तुति करी, ते सर्वज्ञनो
आराधक थयो. –ए ज वात अहीं आत्माने अतीन्द्रियज्ञानमय कहीने आचार्यदेवे
बतावी छे.
‘ईन्द्रियोवडे ज हुं जाणुं छुं’ एम माननारो जीव ईन्द्रियोथी जुदो पडतो नथी, एटले
अतीन्द्रिय चेतनागुणसंपन्न आत्माने ते जाणतो नथी. अरे, चेतनस्वभावी आत्मा,
एने ते ईन्द्रियो केवी? ईन्द्रियोने तो परद्रव्य कहीने आत्मामांथी काढी नांखी छे, ते जीव
नथी, ते आत्मस्वभावने जरापण स्पर्शती नथी, आत्माथी अत्यंत भिन्न तेनुं अस्तित्व छे.
तेनाथी जे उपलब्ध ते प्रत्यक्ष कई रीत जीवने? (प७)