तेनुं स्वरूप समजाव्युं छे.
सम्यग्दर्शननी गंभीरता बतावीने कहे छे के अनुभवनी क्षणे द्रव्य–गुण–पर्यायना कोई
भेद उपर द्रष्टि रहेती नथी, भेद देखाता नथी; पण तेथी करीने आत्मामां तेनो अभाव
नथी; आत्मामां गुण–पर्याय तो छे, पण तेना भेदनुं लक्ष रहे त्यांसुधी निर्विकल्प अखंड
आत्मानी अनुभूति थती नथी. गुण छे पण तेनुं ग्रहण नथी एटले के गुणना भेद वडे
आखो आत्मा ग्रहवामां आवतो नथी–अनुभवमां आवतो नथी. भेदने अभेदमां
समावीने एक वस्तुने अभेद अनुभवे छे–ते धर्मीनी अनुभूति छे. ‘धर्मीनी
अनुभूतिना रहस्य ऊंडा छे. ’
बोलमां आचार्यदेवे समजावीने अनुभूतिना रहस्य स्पष्ट कर्या छे. –आ समजे तो
आत्माने सम्यग्दर्शन ने आत्मअनुभव थया वगर रहे ज नहि.
अनुभव करतां आनंदमय शुद्धपर्याय थई, –अभेदपणे ते आत्मा ज छे. ‘हुं द्रव्य, हुं
गुण’ –एवा भेद ते अनुभूतिमां नथी. शुद्धआत्मा ज पोते निरपेक्षपणे शुद्ध पर्यायरूप
अभेद परिणम्यो छे, तेथी आत्मा पोते शुद्धपर्याय छे. तेना वेदनमां द्रव्य–गुण अभेद
छे, पण आ द्रव्य–गुण–आ पर्याय एवा भेदनुं अवलंबन तेमां नथी. तेथी ‘शुद्धपर्याय’
ने देखतां अभेदपणे आत्मा ज देखाय छे. शुद्धपर्याय थई क््यांथी? शुं द्रव्य–गुणथी जुदी
छे? द्रव्य–गुणमां अभेद थईने ते शुद्धपर्याय परिणमी छे, तेथी अभेदपणे तेने ज
आत्मा कहीए छीए.