ચારિત્ર ધારે સંગ તજી, સો મુનિ સંવરધાર.
જે આત્મ ધ્યાતો, જ્ઞાનદર્શનમય, અનન્યમયી ખરે,
બસ અલ્પકાળે કર્મથી પ્રવિમુક્ત આત્માને વરે.
મહાત્મા કેવા ખુશી થતા હશે? ત્યારે મહાત્મા કહે છે કે અરે
રાજા! આ પગ ધોવાય એમાં તે શો આનંદ હતો? અમે જ્યારે
શાસ્ત્રચર્ચાના ગૂઢ રહસ્યો ઉકેલવા મથતા હોઈએ, ને તેના
રહસ્યનો ઉકેલ મળી જાય–તે વખતે અમને જે આનંદ થાય,
તેની પાસે આ પગ ધોવાની શી ગણતરી છે?
આનાથી તેમને કેવો આનંદ થતો હશે? ત્યારે જ્ઞાની ધર્માત્મા
કહે છે કે અરે ભાઈ! રાગથી જુદા પડીને અમારો ઉપયોગ
જ્યારે અંતરમાં જોડાય, તે વખતે નિર્વિકલ્પદશામાં આત્માના
જે આનંદનું અમને વેદન થાય છે તેની પાસે જગત તો તરણાં
જેવું લાગે છે. એની પાસે આ બહારનાં માન–પ્રશંસાની શી
ગણતરી છે?