આત્મા ઉપલબ્ધ કર્યો છે; ને જેણે ધર્મી થવું હોય તેણે પણ પર્યાયને અંતર્મુખ કરીને
પોતાના આવા ધુ્રવઆત્માને ઉપલબ્ધ કરવો–અનુભવમાં લેવો.–આ જ જૈન શાસન
શુદ્ધોપયોગમાં આખું જૈનશાસન આવી ગયું.
યોગ્ય છે.” અન્ય પદાર્થો તો, રસ્તે ચાલતા મુસાફરને વચ્ચે આવતા વૃક્ષોની
છાયાના સંગ જેવા અધ્રુવ છે; તે પદાર્થો સંયોગી છે, અને તેમનો સંયોગ ક્ષણ–
ભંગુર–અધ્રુવ છે; તેનાથી આત્માને કાંઈ પ્રયોજન નથી. સંયોગથી ભિન્ન ને
સ્વભાવધર્મોથી અભિન્ન એવો પોતાનો આત્મા જ પોતાને માટે ધ્રુવ છે, તેને
ઉપલબ્ધ કરવો એટલે કે અનુભવમાં લેવો તે જ પ્રયોજન છે.
ભિન્નતા જાણીને, સ્વમાં એકત્વ કરતાં શુદ્ધતા પ્રગટી. અહો, પરથી ભિન્ન ને
સ્વથી અભિન્ન (એવા એકત્વ–વિભક્ત) આત્માની વાત જીવને સાંભળવા
મળવી પણ દુર્લભ છે. ‘પરથી જુદા એકત્વની ઉપલબ્ધિ કેવળ સુલભ ના.’
(સ. ગા. ૪) તેથી આચાર્યદેવ કહે છે કે હું મારા આત્માના સમસ્ત વૈભવથી
એકત્વ–વિભક્ત આત્મા દેખાડું છું. (સ. ગા. ૫) ત્યાં ‘દર્શાવું’ છું’ એમ કહ્યું,
ને અહીં એવા આત્માને ‘હું માનું છું’ એમ કહ્યું છે; તે સ્વભાવઆશ્રિત થયેલી
શુદ્ધપર્યાય છે. અહો, આત્મા અચિંત્ય અદ્ભુત આશ્ચર્યકારી મહાપદાર્થ છે.
તેથી તે મહાન અર્થ છે, મોક્ષસ્વરૂપ છે, તેની સન્મુખ થઈને વ્યક્તિરૂપ મોક્ષને
સાધે છે. સ્વસન્મુખ થઈને આવા આત્માને માનવો, તેમાં મોક્ષમાર્ગ આવી
જાય છે. શુદ્ધ આત્માની ઉપલબ્ધિ કહો કે મોક્ષનો માર્ગ કહો.
અવિભાગ છે; પરદ્રવ્યોથી વિભાગ અને સ્વધર્મોથી અવિભાગ–આવા સ્વભાવને
લીધે આત્મા એક છે; એક હોવાથી શુદ્ધ છે, ને શુદ્ધ હોવાથી ધ્રુવ છે; તેથી તે જ
સિવાય