શરણરૂપ નથી, આશ્રયરૂપ નથી; ઊલટું તે તો આત્માને અશુદ્ધતાનું કારણ છે;
આત્માથી તેનો વિભાગ છે.–એટલે ઉપયોગસ્વરૂપ પોતાના આત્મા સિવાય, બીજું
જીવને નથી કંઈ ધ્રુવ, ધ્રુવ ઉપયોગ–આત્મક જીવ છે.
આ આત્માને, ઉપયોગસ્વરૂપ પોતાનો આત્મા જ ધ્રુવ છે; એ સિવાયનાં
‘મિત્રજનો’ માં પંચપરમેષ્ઠીભગવંતો પણ આવી જાય; તેઓ આ આત્માથી ભિન્ન
પરદ્રવ્ય છે; એટલે આ આત્માના ધર્મો તે પરદ્રવ્યના આશ્રયે નથી; માટે પરદ્રવ્યનો
આશ્રય કરવા જતાં આત્માને અશુદ્ધતા થાય છે. આ રીતે કોઈપણ પરદ્રવ્યનો
સંયોગ આત્માને માટે ધ્રુવ નથી. પોતાનો ઉપયોગસ્વરૂપ શુદ્ધઆત્મા જ ધ્રુવ છે, તે
જ સ્વધર્મોનો આધાર છે, તેના જ આશ્રયે શુદ્ધતા થાય છે.–આમ જાણીને ધર્મીજીવ
કહે છે કે ધ્રુવ એવા મારા શુદ્ધ આત્માને જ હું ઉપલબ્ધ કરું છું; શરીરાદિ પરદ્રવ્યો
ઉપલબ્ધ હોવા છતાં (એટલે કે સંયોગરૂપે વિદ્યમાન હોવા છતાં) તેમને હું મારાપણે
ઉપલબ્ધ કરતો નથી, મારાથી જુદા જ જાણું છું. સર્વ પરદ્રવ્યના સંબંધ વગરનો જે
પરમાત્મપદ પ્રગટે છે.