Atmadharma magazine - Ank 384
(Year 32 - Vir Nirvana Samvat 2501, A.D. 1975).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 92 of 106

background image
: ૮૪ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૧
૨. સુવરનો જીવ: – જે મુનિને બચાવવા પ્રશસ્ત રાગ–કષાયમાં વષર્તે છે.
૩. મુનિરાજ: – જેઓ અકષાય વીતરાગભાવમાં વર્તે છે.
હવે આમાં હિંસા – અહિંસા ક્યા પ્રકારે છે તે જોવા માટે, જ્યારે આપણે
સુવર અને વાઘની સરખામણી કરશું ત્યારે વાઘ કરતાં સુવરના ભાવ સારા છે,
એટલે વાઘ કરતાં તે સુવરની આપણે પ્રશંસા કરીશું.
મુનિની હિંસા ન થઈ
તોપણ વાઘને પોતાના ક્રૂર
પરિણામને લીધે હિંસાનું પાપ
લાગી જ ગયું ને તે દુર્ગતિમાં
ગયો વાઘની હિંસા થઈ છતાં
ભૂંડ પોતાના શુભ પરિણામને
લીધે સુગતિમાં ગયું. એટલે
બાહ્ય જીવોનું જીવન –– મરણ
તે હિંસા–અહિંસાનું કારણ છે.
આ દૃષ્ટાંતમાં મુનિની હિંસા
ભલે ન થઈ તોપણ તેને મારી
નાખવાના હિંસકભાવને તો
કોઈપણ રીતે સારો નહિ જ
કહેવાય. મુનિને મારવાની
અપેક્ષાએ મુનિને બચાવવાનો
રાગભાવ જરૂર પ્રસંસનીય છે.
–– પણ ––
હજી આપણી વાત
અધૂરી છે; કેમકે હજી ત્રીજા
પાત્રને ભેળવવાનું બાકી છે.
જ્યારે આપણે મુનિરાજને પણ સાથે રાખીને સરખામણી કરશું ત્યારે
બેધડક પણે દેખાશે કે, વીતરાગભાવમાં બિરાજમાન મુનિરાજનું કાર્ય તે જ શ્રેષ્ઠ
કાર્ય છે, તે જ અત્યંત પ્રશંસનીય છે, ને તે વીતરાગભાવની સરખામણીમાં ભૂંડનો
પ્રશસ્તરાગ પણ પ્રશંસનીય નથી.