आत्मा राग–विकल्प के भेदवडे अनुभवमां नथी आवतो. पर्याय उपर द्रष्टि राख्ये
पण आवो ध्रुवस्वभावी आत्मा उपलब्ध थतो नथी. पर उपर न जोतां, भेद उपर
अनुभवे छे के हुं ध्रुव छुं. ’–पर्यायमां आवा अनुभव वगर ध्रुवस्वभावने जाण्यो
कहेवाय नहि. ध्रुवनो अनुभव पर्यायमां थाय छे.
अंतर्मुख थईने ध्रुवस्वभावने पकडी पाडे छे. अनादि अनंत–स्वतःसिद्ध–सत्–
अहेतुक आत्मा, कोई बीजाने लीधे नथी पण पोते पोताथी ज छे–एटले स्वत: सिद्ध
छे, कोई कारणथी ते थयेलो नथी. ईन्द्रपद वगेरे तो पुण्यना कारणे थाय छे, तेथी ते
अध्रुव अने सहेतुक छे. आत्माने पोताना ज्ञानादि–स्वभावमां अन्य कोई कारण
थतो नथी.–माटे संयोग–वियोगरूप अन्य अध्रुव पदार्थोथी मारे कांई प्रयोजन नथी;
मारो असंयोगी स्वतःसिद्ध, एक–शुद्ध–धु्रव आत्मा ज मारे माटे ध्रुव होवाथी ते ज
मारे उपलब्ध करवा जेवो छे, ते ज आश्रय करवा योग्य छे, ते ज श्रद्धामां–ज्ञानमां
–अनुभवमां लेवा योग्य छे.
एकपणुं छे.
(२) दर्शनभूतपणाने लीधे एकपणुं छे.
(३) अतीन्द्रिय महापदार्थने लीधे एकपणुं छे.
(४) अचळपणाने लीधे एकपणुं छे.
(५) अने निरालंबपणाने लीधे एकपणुं छे.
पणाने लीधे ‘शुद्ध’ होवाथी
जे ‘ध्रुव’ छे–एवो आत्मा
ज पोताने उपलब्ध करवा
योग्य छे.)