३. मुनिराज: – जेओ अकषाय वीतरागभावमां वर्ते छे.
एटले वाघ करतां ते सुवरनी आपणे प्रशंसा करीशुं.
परिणामने लीधे हिंसानुं पाप
लागी ज गयुं ने ते दुर्गतिमां
गयो वाघनी हिंसा थई छतां
भूंड पोताना शुभ परिणामने
लीधे सुगतिमां गयुं. एटले
बाह्य जीवोनुं जीवन –– मरण
ते हिंसा–अहिंसानुं कारण छे.
आ दृष्टांतमां मुनिनी हिंसा
भले न थई तोपण तेने मारी
नाखवाना हिंसकभावने तो
कोईपण रीते सारो नहि ज
कहेवाय. मुनिने मारवानी
अपेक्षाए मुनिने बचाववानो
रागभाव जरूर प्रसंसनीय छे.
पात्रने भेळववानुं बाकी छे.
कार्य छे, ते ज अत्यंत प्रशंसनीय छे, ने ते वीतरागभावनी सरखामणीमां भूंडनो
प्रशस्तराग पण प्रशंसनीय नथी.