ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤ
੩
ਅਹੋ ! ਇਸ ਅਸ਼ਰਣ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਜਨ੍ਮਕੇ ਸਾਥ ਮਰਣ ਲਗਾ ਹੁਆ ਹੈ . ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਸਿਦ੍ਧਿ ਨ ਸਧੇ ਤਬ ਤਕ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣਕਾ ਚਕ੍ਰ ਚਲਤਾ ਹੀ ਰਹੇਗਾ . ਐਸੇ ਅਸ਼ਰਣ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਧਰ੍ਮਕਾ ਹੀ ਸ਼ਰਣ ਹੈ . ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਬਤਾਯੇ ਹੁਏ ਚੈਤਨ੍ਯਸ਼ਰਣਕੋ ਲਕ੍ਸ਼ਗਤ ਕਰਕੇ ਉਸਕੇ ਦ੍ਰਢ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਜਮ ਜਾਯਁ — ਯਹੀ ਜੀਵਨਮੇਂ ਕਰਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ ..੫..
✽
ਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਬਾਤ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸੀਧੀ ਹ੍ਰੁਦਯ ਪਰ ਚੋਟ ਲਗ ਜਾਯ . ‘ਸ੍ਵਭਾਵ’ ਸ਼ਬ੍ਦ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ਼ਰੀਰਕੋ ਚੀਰਤਾ ਹੁਆ ਹ੍ਰੁਦਯਮੇਂ ਉਤਰ ਜਾਯ, ਰੋਮ-ਰੋਮ ਉਲ੍ਲਸਿਤ ਹੋ ਜਾਯ — ਇਤਨਾ ਹ੍ਰੁਦਯਮੇਂ ਹੋ, ਔਰ ਸ੍ਵਭਾਵਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਚੈਨ ਨ ਪੜੇ, ਸੁਖ ਨ ਲਗੇ, ਉਸੇ ਲੇਕਰ ਹੀ ਛੋੜੇ . ਯਥਾਰ੍ਥ ਭੂਮਿਕਾਮੇਂ ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ..੬..
✽
ਜਗਤਮੇਂ ਜੈਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਕਦਮ-ਕਦਮ ਪਰ ਪੈਸੇਕੀ ਜਰੂਰਤ ਪੜਤੀ ਹੈ, ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਪਗ-ਪਗ ਪਰ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਪਰ੍ਯਾਯ-ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਹੀ ਆਵਸ਼੍ਯਕ ਹੈ . ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੇ ਬਿਨਾ ਏਕ ਭੀ ਪਰ੍ਯਾਯ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ .