੪
ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਰੁਚਿਸੇ ਲੇਕਰ ਠੇਠ ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨ ਤਕ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਹੀ ਆਵਸ਼੍ਯਕ ਹੈ ..੭..
ਆਜਕਲ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਕੀ ਬਾਤ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਅਨੇਕ ਜੀਵ ਤੈਯਾਰ ਹੋ ਗਯੇ ਹੈਂ . ਗੁਰੁਦੇਵਕੋ ਵਾਣੀਕਾ ਯੋਗ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ; ਸ਼੍ਰੁਤਕੀ ਧਾਰਾ ਐਸੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਗੋਂਕੋ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਤੀ ਹੈ ਔਰ ‘ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਹੇਂ’ ਐਸਾ ਲਗਤਾ ਹੈ . ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਮੁਕ੍ਤਿ ਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਦਰਸ਼ਾਯਾ ਔਰ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਕਿਯਾ ਹੈ . ਉਨ੍ਹੇਂ ਸ਼੍ਰੁਤਕੀ ਲਬ੍ਧਿ ਹੈ ..੮..
ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨੇਕੀ ਯੁਕ੍ਤਿ ਸੂਝ ਜਾਯ ਤੋ ਮਾਰ੍ਗਕੀ ਉਲਝਨ ਟਲ ਜਾਯ . ਫਿ ਰ ਯੁਕ੍ਤਿ ਸੇ ਕਮਾਯੇ . ਪੈਸਾ ਪੈਸੇਕੋ ਖੀਂਚਤਾ ਹੈ — ਧਨ ਕਮਾਯੇ ਤੋ ਢੇਰ ਹੋ ਜਾਯੇ, ਤਦਨੁਸਾਰ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨੇਕੀ ਯੁਕ੍ਤਿ ਆ ਗਈ, ਤੋ ਕਭੀ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਢੇਰਕੇ ਢੇਰ ਲਗ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਕਭੀ ਸਹਜ ਜੈਸਾ ਹੋ ਵੈਸਾ ਰਹਤਾ ਹੈ ..੯..
ਹਮ ਸਬਕੋ ਸਿਦ੍ਧਸ੍ਵਰੂਪ ਹੀ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ, ਹਮ ਤੋ ਸਬਕੋ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੈਂ . ਹਮ ਕਿਨ੍ਹੀਂਕੋ ਰਾਗ-ਦ੍ਵੇਸ਼ਵਾਲੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ . ਵੇ ਅਪਨੇਕੋ ਭਲੇ ਹੀ ਚਾਹੇ ਜੈਸਾ ਮਾਨਤੇ