ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤ

ਅਭ੍ਯਾਸਕੇ ਕਾਰਣ, ਅਸ੍ਥਿਰਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਅਨ੍ਦਰ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਜਾ ਸਕਤਾ ਇਸਲਿਯੇ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਆਤਾ ਹੈ ਪਰਨ੍ਤੁ ਰਸਕੇ ਬਿਨਾ — ਸਬ ਨਿਃਸਾਰ, ਛਿਲਕੋਂਕੇ ਸਮਾਨ, ਰਸ-ਕਸ ਸ਼ੂਨ੍ਯ ਹੋ ਐਸੇ ਭਾਵਸੇ — ਬਾਹਰ ਖੜੇ ਹੈਂ ..੩੨..

‘ਜਿਸੇ ਲਗੀ ਹੈ ਉਸੀਕੋ ਲਗੀ ਹੈ’....ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਧਿਕ ਖੇਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ . ਵਸ੍ਤੁ ਪਰਿਣਮਨਸ਼ੀਲ ਹੈ, ਕੂਟਸ੍ਥ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭ ਪਰਿਣਾਮ ਤੋ ਹੋਂਗੇ . ਉਨ੍ਹੇਂ ਛੋੜਨੇ ਜਾਯਗਾ ਤੋ ਸ਼ੂਨ੍ਯ ਅਥਵਾ ਸ਼ੁਸ਼੍ਕ ਹੋ ਜਾਯਗਾ . ਇਸਲਿਯੇ ਏਕਦਮ ਜਲ੍ਦਬਾਜੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ . ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ ਜੀਵ ਉਲ੍ਲਾਸਕੇ ਕਾਰ੍ਯੋਂਮੇਂ ਭੀ ਲਗਤਾ ਹੈ; ਸਾਥ ਹੀ ਸਾਥ ਅਨ੍ਦਰਸੇ ਗਹਰਾਈਮੇਂ ਖਟਕਾ ਲਗਾ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ . ਅਭੀ ਮੁਝੇ ਜੋ ਕਰਨਾ ਹੈ ਵਹ ਬਾਕੀ ਰਹ ਜਾਤਾ ਹੈ — ਐਸਾ ਗਹਰਾ ਖਟਕਾ ਨਿਰਂਤਰ ਲਗਾ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਬਾਹਰ ਕਹੀਂ ਉਸੇ ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ; ਔਰ ਅਨ੍ਦਰ ਜ੍ਞਾਯਕਵਸ੍ਤੁ ਹਾਥ ਨਹੀਂ ਆਤੀ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਲਝਨ ਤੋ ਹੋਤੀ ਹੈ; ਪਰਨ੍ਤੁ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਨ ਜਾਕਰ ਵਹ ਉਲਝਨਮੇਂਸੇ ਮਾਰ੍ਗ ਢੂਁਢ ਨਿਕਾਲਤਾ ਹੈ ..੩੩..