੨੪

ਅਪਨਾ ਸਚ੍ਚਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਨੇਸੇ ਵਂਚਿਤ ਰਹਾ, ਕਭੀ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਅਟਕਾ ਰਹਾ, ਕਭੀ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਿਯਾ ਭੀ ਤੋ ਥੋੜੇਸੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੇ ਲਿਯੇ ਵਹਾਁਸੇ ਅਟਕਾ ਔਰ ਗਿਰਾ . — ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜੀਵ ਅਪਨਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਨੇਮੇਂ ਅਨਂਤ ਬਾਰ ਅਟਕਾ . ਪੁਣ੍ਯੋਦਯਸੇ ਯਹ ਦੇਹ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਆ, ਯਹ ਦਸ਼ਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਈ, ਐਸੇ ਸਤ੍ਪੁਰੁਸ਼ਕਾ ਯੋਗ ਮਿਲਾ; ਅਬ ਯਦਿ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਤੋ ਕਿਸ ਭਵਮੇਂ ਕਰੇਗਾ ? ਹੇ ਜੀਵ ! ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰ; ਐਸਾ ਸੁਯੋਗ ਏਵਂ ਸਚ੍ਚਾ ਆਤ੍ਮ- ਸ੍ਵਰੂਪ ਬਤਲਾਨੇਵਾਲੇ ਸਤ੍ਪੁਰੁਸ਼ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਂਗੇ ..੬੦..

ਜਿਸੇ ਸਚਮੁਚ ਤਾਪ ਲਗਾ ਹੋ, ਜੋ ਸਂਸਾਰਸੇ ਊਬ ਗਯਾ ਹੋ ਉਸਕੀ ਯਹ ਬਾਤ ਹੈ . ਵਿਭਾਵਸੇ ਊਬ ਜਾਯੇ ਔਰ ਸਂਸਾਰਕਾ ਤ੍ਰਾਸ ਲਗੇ ਤੋ ਮਾਰ੍ਗ ਮਿਲੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ . ਕਾਰਣ ਦੇ ਤੋ ਕਾਰ੍ਯ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੀ ਹੈ . ਜਿਸੇ ਜਿਸਕੀ ਰੁਚਿ — ਰਸ ਹੋ ਵਹਾਁ ਉਸਕਾ ਸਮਯ ਕਟ ਜਾਤਾ ਹੈ; ‘ਰੁਚਿ ਅਨੁਯਾਯੀ ਵੀਰ੍ਯ’ . ਨਿਰਂਤਰ ਜ੍ਞਾਯਕਕੇ ਮਂਥਨਮੇਂ ਰਹੇ, ਦਿਨ-ਰਾਤ ਉਸਕੇ ਪੀਛੇ ਪੜੇ, ਤੋ ਵਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨ ਰਹੇ ..੬੧..

ਜੀਵ ਜ੍ਞਾਯਕਕੇ ਲਕ੍ਸ਼ਸੇ ਸ਼੍ਰਵਣ ਕਰੇ, ਚਿਂਤਵਨ ਕਰੇ,