૧૫૦
બહેનશ્રીનાં વચનામૃત
છે, પોતામાં જ બધું ભરેલું છે. આત્મા આખા
વિશ્વનો જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા અને અનંત શક્તિનો ધરનાર છે.
તેનામાં શું ઓછું છે? બધી ૠદ્ધિ તેનામાં જ છે. તો
પછી બહારની ૠદ્ધિનું શું કામ છે? જેને બહારના
પદાર્થોમાં કુતૂહલતા છે તેને અંદરની રુચિ નથી.
અંદરની રુચિ વિના અંદરમાં જવાતું નથી, સુખ પ્રગટતું
નથી. ૩૯૬.
✽
ચૈતન્ય મારો દેવ છે; તેને જ હું દેખું છું. બીજું
કાંઈ મને દેખાતું જ નથી ને! — આવું દ્રવ્ય ઉપર જોર
આવે, દ્રવ્યની જ અધિકતા રહે, તો બધું નિર્મળ થતું
જાય છે. પોતે પોતામાં ગયો, એકત્વબુદ્ધિ તૂટી ગઈ,
એટલે બધા રસ ઢીલા પડી ગયા. સ્વરૂપનો રસ પ્રગટતાં
અન્ય રસમાં અનંતી મોળાશ આવી. ન્યારો, બધાથી
ન્યારો થઈ જતાં સંસારનો રસ અનંતો ઘટી ગયો. દિશા
આખી પલટાઈ ગઈ. ૩૯૭.
✽
મેં મારા પરમભાવને ગ્રહણ કર્યો તે પરમભાવ
આગળ ત્રણ લોકનો વૈભવ તુચ્છ છે. બીજું તો શું
પણ મારી સ્વાભાવિક પર્યાય — નિર્મળ પર્યાય પ્રગટ થઈ
તે પણ, હું દ્રવ્યદ્રષ્ટિના બળે કહું છું કે, મારી નથી.