બહેનશ્રીનાં વચનામૃત
૫૩
ચૈતન્યનો મહિમા અને સંસારનો મહિમા બે સાથે ન રહી
શકે. કેટલાક જીવો માત્ર ક્ષણિક વૈરાગ્ય કરે કે સંસાર
અશરણ છે, અનિત્ય છે, તેમને ચૈતન્યની સમીપતા ન
થાય. પણ ચૈતન્યના મહિમાપૂર્વક જેને વિભાવોનો મહિમા
છૂટી જાય, ચૈતન્યની કોઈ અપૂર્વતા લાગવાથી સંસારનો
મહિમા છૂટી જાય, તે ચૈતન્યની સમીપ આવે છે. ચૈતન્ય
કોઈ અપૂર્વ ચીજ છે; તેની ઓળખાણ કરવી, તેનો
મહિમા કરવો. ૧૭૧.
✽
જેમ કોઈ રાજમહેલને પામી પાછો બહાર આવે તો
ખેદ થાય, તેમ સુખધામ આત્માને પામી બહાર આવી
જવાય તો ખેદ થાય છે. શાંતિ અને આનંદનું સ્થાન
આત્મા જ છે, તેમાં દુઃખ અને મલિનતા નથી — એવી
દ્રષ્ટિ તો જ્ઞાનીને નિરંતર રહે છે. ૧૭૨.
✽
આંખમાં કણું ન સમાય, તેમ વિભાવનો અંશ હોય
ત્યાં સુધી સ્વભાવની પૂર્ણતા ન થાય. અલ્પ સંજ્વલન-
કષાય પણ છે ત્યાં સુધી વીતરાગતા અને કેવળજ્ઞાન ન
થાય. ૧૭૩.
✽
‘હું છું ચૈતન્ય.’ જેને ઘર મળ્યું નથી એવા માણસને