शुभनो व्यवहार पण असार छे, तेमां रोकावा जेवुं नथी. कोई माणस नगरनुं ध्येय बांधी चालवा मांडे तो वच्चे वच्चे गाम, खेतर, झाड, बधुं आवे, पण ते बधुं छोडतो जाय छे; तेम साधकने आ शुभादिनो व्यवहार वच्चे आवे पण साध्य तो पूर्ण शुद्धात्मा ज छे. माटे ते व्यवहारने छोडतो पूर्ण शुद्धात्मस्वरूपमां ज पहोंची जाय छे. २३९.
अरे जीव! अनंत अनंत काळ वीत्यो, तें परनुं तो कोई दिवस कंई कर्युं ज नथी; अंदरमां शुभाशुभ विकल्पो करीने जन्म-मरण कर्यां. हवे अनंत गुणनो पिंड एवो जे निज शुद्धात्मा तेने बराबर समजी, तेमां ज तीक्ष्ण द्रष्टि करी, प्रयाण कर; तेनुं ज श्रद्धान, तेनी अनुभूति, तेमां ज विश्राम कर. २४०.
ओहो! आ तो भगवान आत्मा! सर्वांगे सहजानंदनी मूर्ति! ज्यांथी जुओ त्यां आनंद, आनंद ने आनंद. जेम साकरमां सर्वांगे गळपण तेम आत्मामां सर्वांगे आनंद. २४१.