सहजतत्त्वनो कदी नाश थतो नथी, ते मलिन थतुं नथी, तेमां ऊणप आवती नथी. शरीरथी ते भिन्न छे. उपसर्ग तेने अडता नथी, तरवार तेने छेदती नथी, अग्नि तेने बाळतो नथी, रागद्वेष तेने विकारी करता नथी. वाह तत्त्व! अनंत काळ गयो तोपण तुं तो एवुं ने एवुं ज छे. तने कोई ओळखे के न ओळखे, तुं तो सदा एवुं ज रहेवानुं छे. मुनिना तेम ज सम्यग्द्रष्टिना हृदयकमळना सिंहासनमां आ सहजतत्त्व निरंतर बिराजमान छे. ३५९.

सम्यग्द्रष्टिने पुरुषार्थ विनानो कोई काळ नथी. पुरुषार्थ करीने भेदज्ञान प्रगट कर्युं त्यारथी पुरुषार्थनो दोर चालु ज छे. सम्यग्द्रष्टिनो आ पुरुषार्थ सहज छे, हठपूर्वकनो नथी. द्रष्टि प्रगट थई पछी ते एक बाजु पडी छे एम नथी. जेम अग्नि ढांकेलो पड्यो होय एम नथी. अंदरमां भेदज्ञाननुं — ज्ञाताधारानुं प्रगट वेदन छे. सहज ज्ञाताधारा टकी रही छे ते पुरुषार्थथी टकी रही छे. परम तत्त्वमां अविचळता छे. प्रतिकूळताना गंज आवे, आखुं ब्रह्मांड खळभळे, तोपण चैतन्य- परिणति डोले नहि — एवी सहज दशा छे. ३६०.