८०
आत्माना गुण गातां गातां गुणी थई गयो — भगवान थई गयो; असंख्य प्रदेशोमां अनंत गुणरत्नोना ओरडा बधा खुल्ला थई गया. २३१.
ज्ञातानुं ध्यान करतां करतां आत्मा ज्ञानमय थई गयो, ध्यानमय थई गयो — एकाग्रतामय थई गयो. अंदर चैतन्यना नंदनवनमां एने बधुं मळी गयुं; हवे बहार शुं लेवा जाय? ग्रहवायोग्य आत्मा ग्रही लीधो, छोडवायोग्य बधुं छूटी गयुं; हवे शुं करवा बहार जाय? २३२.
अंदरथी ज्ञान ने आनंद असाधारणपणे पूर्ण प्रगट थयां तेने हवे बहारथी शुं लेवानुं बाकी रह्युं? निर्विकल्प थया ते थया, बहार आवता ज नथी. २३३.
मारे करवानुं घणुं बाकी छे एम माननारने ज आगळ वधवानो अवकाश रहे छे. अनंत काळमां ‘मारे आत्मानुं कल्याण करवुं छे’ एवा परिणाम जीवे घणी वार कर्या, पण विविध शुभ भावो करी तेमां सर्वस्व मानीने त्यां संतोषाई गयो. कल्याण करवानी साची