PDF/HTML Page 1895 of 1906
single page version
ਸਮਾਧਾਨਃ- .. ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ, ਭਗਵਾਨਕੀ ਸ੍ਥਾਪਨਾ ਕਰੇ, ਔਰ ਸ੍ਥਾਪਿਤ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ. ਦੂਸਰੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਜਬ ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਹੋਤਾ ਹੈ ਤਬ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਦੇਵ-ਗੁਰੁਕਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੋ ਤਭੀ ਸਮ੍ਯਕਤ੍ਵਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਬਨਤਾ ਹੈ. ਸ੍ਥਾਪਨਾਕੀ ਇਤਨੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ ਕਿ ਭਗਵਾਨਕਾ ਵਿਰਹ ਹੋ, ਜਹਾਁ ਭਗਵਾਨ ਵਿਰਾਜਤੇ ਨ ਹੋ, ਵਹਾਁ ਉਸੇ ਭਗਵਾਨਕੇ ਮਨ੍ਦਿਰ ਆਦਿ ਹੀ ਉਸੇ ਲਾਭਰੂਪ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਭਗਵਾਨਕੇ ਮਨ੍ਦਿਰਮੇਂ ਤੋ ਜਬ ਭੀ ਜਾਨਾ ਹੋ ਤਬ ਜਾ ਸਕਤਾ ਹੈ.
ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨੀ ਭਗਵਾਨ ਵਿਚਰਤੇ ਹੈਂ, ਤੀਰ੍ਥਂਕਰ ਭਗਵਾਨ ਵਿਚਰਤੇ ਹੋਂ, ਜਹਾਁ ਭਗਵਾਨ ਵਿਚਰਤੇ ਹੋਂ ਵਹਾਁ ਭੀ ਮਨ੍ਦਿਰ ਔਰ ਪ੍ਰਤਿਮਾਏਁ ਹੋਤੀ ਹੈਂ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਔਰ ਉਪਾਦਾਨ... ਸ੍ਵਯਂ ਲਾਭਕੇ ਲਿਯੇ ਉਸਕੀ ਸ੍ਥਾਪਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ ਉਸ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਜ੍ਯਾਦਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜੋ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਹੈ, ਵਹ ਸਬ ਭੀ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਮਨ੍ਦਿਰ ਹੈ ਵਹ ਤੋ ਕੁਦਰਤ ਮਹਿਮਾ ਬਤਾ ਰਹੀ ਹੈ. ਜਗਤਮੇਂ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਭਗਵਾਨ ਹੈ, ਉਨਕੀ ਐਸੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ. ਜਗਤਮੇਂ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਹੋ ਤੋ ਭਗਵਾਨ ਹੀ ਹੈ ਐਸਾ ਕੁਦਰਤ ਬਤਾਤੀ ਹੈ. ਕੁਦਰਤਕੇ ਪਰਮਾਣੁ ਭੀ ਭਗਵਾਨਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤੇ ਹੈਂ. ਇਸਲਿਯੇ ਜਗਤਮੇਂ ਯਦਿ ਕੋਈ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਵਸ੍ਤੁ ਹੋ ਤੋ ਭਗਵਾਨ ਹੈ. ਚੈਤਨ੍ਯਮੂਰ੍ਤਿ ਭਗਵਾਨ ਹੈ, ਵਹ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਹੈ. ਕਿ ਪਰਮਾਣੁ ਭੀ ਉਸ ਰੂਪ, ਪਰਮਾਣੁ ਭੀ ਪ੍ਰਤਿਮਾਜੀਰੂਪ ਪਰਿਣਮ ਜਾਤੇ ਹੈਂ, ਭਗਵਾਨਰੂਪ ਪਰਿਣਮ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਇਸਲਿਯੇ ਭਗਵਾਨਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕੁਦਰਤ ਬਤਾ ਰਹੀ ਹੈ. ਪ੍ਰਤਿਮਾਏਁ ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਚੈਤਨ੍ਯਮੂਰ੍ਤਿ ਭਗਵਾਨਕੀ ਮਹਿਮਾ ਬਤਾ ਰਹੀ ਹੈ ਔਰ ਸ੍ਥਾਪਨਾ ਨਿਕ੍ਸ਼ੇਪ ਭੀ ਮਹਿਮਾਵਂਤ ਹੀ ਹੈ. ਕੁਦਰਤਮੇਂ ਉਸ ਸ੍ਥਾਪਨਾ ਨਿਕ੍ਸ਼ੇਪਕੀ ਮਹਿਮਾ, ਕੁਦਰਤੀ ਪ੍ਰਤਿਮਾ...
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ... ਯਹ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਕੇ, ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਮਤਿ ਔਰ ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਉਪਯੋਗ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਲਾਕਰ ਸ੍ਵਰੂਪ ਸਨ੍ਮੁਖ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਹਲੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁਯੀ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕਰਕੇ, ਉਸਕਾ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਜੋ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਪਲਟਾਤਾ ਹੈ. ਪਹਲੇ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕੀ ਕਿ ਯਹ ਜ੍ਞਾਨ .. ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਉਪਯੋਗ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ.
PDF/HTML Page 1896 of 1906
single page version
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੋ ਹੀ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਤੋ ਹੀ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆਯੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਮਾਤਾਜੀ! ਅਭੀ ਜੋ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮ ਐਸਾ ਭੀ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕ੍ਸ਼ਾਯਿਕ ਲੇਕਰ ਹੀ ਬੀਚਮੇਂ ਛੂਟੇ ਨਹੀਂ, ਐਸਾ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਐਸਾ ਭੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਜਕੇ ਮਹਾਮਂਗਲਕਾਰੀ ਦਿਨ, ਮਂਗਲਕਾਰੀ ਸਮ੍ਯਕਤ੍ਵਕੇ ਕਾਰਣਰੂਪ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਪਰਮ ਉਪਕਾਰ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਤੋ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ, ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਭਰਤਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਮੇਂ ਥਾ ਨਹੀਂ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਪਰਮ ਉਪਕਾਰ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਇਤਨਾ ਕਿਯਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਔਰ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨਾ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਬਾਕੀ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ-ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਕਰਕੇ, ਗਹਰਾ-ਗਹਰਾ ਅਨੇਕ ਰੀਤ-ਸੇ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ-ਸੇ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ.
ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਮਾਰ੍ਗ, ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਕਰਕੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ. ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੀ ਅਨ੍ਦਰ- ਸੇ ਗਹਰੀ ਭਾਵਨਾ ਹੋ ਕਿ ਮੁਝੇ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ੍ਵ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਕਹੀਂ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾ ਹੀ ਮਹਿਮਾਵਂਤ ਹੈ. ਜਗਤਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ਼੍ਰੇਸ਼੍ਠ ਹੋ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾ ਹੈ. ਬਾਹਰਕੀ ਵਸ੍ਤੁ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਏਕ ਆਤ੍ਮਾ ਸਰ੍ਵੋਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਹੈ, ਐਸੀ ਜਿਸੇ ਭਾਵਨਾ, ਮਹਿਮਾ, ਲਗਨੀ ਲਗੇ ਤੋ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ.
ਅਨ੍ਦਰ ਸ੍ਵਯਂ ਗੁਰੁਕੇ ਉਪਦੇਸ਼-ਸੇ ਔਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ. ਗੁਰੁਨੇ ਬਹੁਤ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ. ਤੂ ਭਿਨ੍ਨ ਔਰ ਯੇ ਸ਼ਰੀਰ ਭਿਨ੍ਨ, ਵਿਭਾਵਸ੍ਵਭਾਵ ਭੀ ਤੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਸੇ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਬਾਰਂਬਾਰ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਕੇ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ ਕਿ ਜੋ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਹੈ, ਜਿਸਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲ ਗਯਾ, ਅਨਨ੍ਤ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਕਿਯੇ ਤੋ ਭੀ ਵਹ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਜ੍ਯੋਂਕਾ ਤ੍ਯੋਂ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਹੈ. ਉਸ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਦ੍ਰਵ੍ਯਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ. ਉਸਮੇਂ ਕੋਈ ਗੁਣਕੇ ਭੇਦ-ਸੇ ਭੇਦਵਾਲਾ, ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਰੂਪ-ਸੇ ਭੇਦਵਾਲਾ (ਨਹੀਂ ਹੈ). ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਤੋ ਅਖਣ੍ਡ ਹੀ ਹੈ.
ਛਃ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੇਂ ਏਕ ਜੀਵਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਨੌ ਤਤ੍ਤ੍ਵਮੇਂ ਭੀ ਏਕ ਜੀਵਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਭਾਵੋਂਮੇਂ ਭੀ ਏਕ ਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵਸ੍ਵਰੂਪ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਆਤ੍ਮਾ ਜੋ ਅਖਣ੍ਡ ਅਭੇਦ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰ, ਵਿਭਾਵ ਆਦਿ ਸਬ ਸ੍ਵਭਾਵ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ. ਐਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ.
ਕੁਛ ਅਨ੍ਯ ਵੋ ਮੇਰਾ ਤਨਿਕ ਪਰਮਾਣੁਮਾਤ੍ਰ ਨਹੀਂ ਅਰੇ!..੩੮..
ਮੈਂ ਏਕ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਸ੍ਵਰੂਪ ਆਤ੍ਮਾ ਹੂਁ. ਮੈਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ, ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨਸੇ
PDF/HTML Page 1897 of 1906
single page version
ਵਿਸ਼ੇਸ਼, ਸਬ ਪਰਪਦਾਥਾ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ, ਛਃ ਦ੍ਰਵ੍ਯ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਮੈਂ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਜ੍ਞਾਨ-ਦਰ੍ਸ਼ਨ-ਸੇ ਪੂਰ੍ਣ ਹੂਁ. ਐਸੇ ਆਤ੍ਮਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਮੈਂ ਸਰ੍ਵਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਐਸਾ ਪ੍ਰਤਾਪਵਂਤ ਹੂਁ. ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਂਪਦਾ ਸਬਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਐਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ.
ਪਹਲੇ ਉਸੇ ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ, ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਬਾਰਂਬਾਰ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ. ਬਾਰਂਬਾਰ, ਮੈਂ ਯਹ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਹੂਁ, ਅਨ੍ਯ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੂਁ. ਔਰ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗੁਣੋਂਕੇ ਭੇਦ, ਪਰ੍ਯਾਯਕੇ ਭੇਦ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਏਕ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਹੀ ਰਖੇ. ਬਾਕੀ ਸਬ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ. ਮੈਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ-ਸੇ ਪੂਰ੍ਣ ਹੂਁ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਜੋ ਅਧੂਰਾਪਨ ਹੈ ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰੇ. ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰਕੇ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ. ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ ਉਸਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਅਨ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਗਟ ਨ ਹੋ. ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਂ ਐਸੀ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ ਤੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ.
ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਜਿਤਨਾ ਜ੍ਞਾਨ ਹੈ ਉਤਨਾ ਹੀ ਤੂ ਹੈ. ਵਹੀ ਸਤ੍ਯਾਰ੍ਥ ਕਲ੍ਯਾਣਰੂਪ ਹੈ. ਵਹੀ ਪਰਮਾਰ੍ਥ ਹੈ ਔਰ ਵਹੀ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨੇਯੋਗ੍ਯ ਹੈ. ਉਸੀਮੇਂ ਤੁਝੇ ਤ੍ਰੁਪ੍ਤਿ ਹੋਗੀ ਔਰ ਸਂਤੋਸ਼ ਹੋਗਾ. ਸਬ ਉਸੀਮੇਂ ਭਰਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਸ ਜ੍ਞਾਨਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ-ਅਨਨ੍ਤ ਭਰਾ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿਓਂਕਾ ਭਰਾ ਹੁਆ ਅਨਨ੍ਤ ਮਹਿਮਾਵਂਤ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕੇ ਵਿਕਲ੍ਪਕੇ ਨਯਪਕ੍ਸ਼ੇਮੇਂ ਅਟਕੇ ਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੂਁ ਯਾ ਅਸ਼ੁਦ੍ਧ ਹੂਁ, ਵਹ ਸਬ ਵਿਕਲ੍ਪਾਤ੍ਮਕ (ਨਯਪਕ੍ਸ਼ ਹੈ). ਪਹਲੇ ਵਿਚਾਰਸੇ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰੇ ਕਿ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਮੈਂ ਹੂਁ. ਕਿਸ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧਤਾ, ਕਿਸ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾ-ਸੇ ਅਸ਼ੁਦ੍ਧਤਾ? ਸਬ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਜੋ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਅਪਨੀ ਓਰ ਮੋਡੇ. ਔਰ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਉਸੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕੀ ਸਾਧਨਾ ਕਰਕੇ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰੇ. ਵਿਕਲ੍ਪ-ਸੇ ਉਸੇ ਥਕਾਨ ਲਗੇ ਔਰ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਮੇਂ ਸਰ੍ਵਸ੍ਵ ਲਗੇ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪ ਛੂਟਕਰ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਵਹ ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਸਹਜ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਅਪਨੇ ਆਨਨ੍ਦ ਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ, ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ ਅਨਨ੍ਤ ਸ੍ਵਭਾਵਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਵਹ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਸ਼ਕ੍ਤਿਮੇਂ ਤੋ ਅਨਨ੍ਤਤਾ ਤੋ ਭਰੀ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਪਰਿਣਮਤਾ ਹੁਆ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਿਕਲ੍ਪ ਤਰਫ-ਸੇ ਉਪਯੋਗ ਛੂਟਕਰ, ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ, ਅਪਨਾ ਅਸ੍ਤਿਤ੍ਵ ਯਦਿ ਵਹ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਐਸੀ ਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਮਹਿਮਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਤਾਯੀ ਹੈ. ਔਰ ਵਹ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਵਹ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਉਸਕੀ ਭਾਵਨਾ, ਬਾਰਂਬਾਰ ਪ੍ਰਯਾਸ ਕਰਨਾ. ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਰਖੇ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰੇ.
ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਦੇਵ-ਗੁੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਕ੍ਯਾ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਉਸਕੇ ਆਸ਼੍ਰਯ- ਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਉਪਾਦਾਨ ਅਪਨਾ ਤੈਯਾਰ ਕਰੇ ਤੋ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਨਿਮਿਤ੍ਤਰੂਪ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਐਸਾ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਬਤਾਯਾ ਹੈ. ਔਰ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਵਹੀ ਹੈ.
ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਦਿਖ ਰਹਾ ਹੈ, ਕਿ ਜੋ ਕ੍ਸ਼ਯੋਪਸ਼ਮਕੇ ਭੇਦਮੇਂ ਭੀ ਭਲੇ ਅਖਣ੍ਡਕੋ ਗ੍ਰਹਣ
PDF/HTML Page 1898 of 1906
single page version
ਕਰਨਾ. ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਨ, ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾ ਪੁਁਜ ਬਾਦਲਮੇਂ ਹੈ. ਲੇਕਿਨ ਵਹ ਕਿਰਣ ਕਹਾਁ- ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ, ਉਸਕੇ ਮੂਲਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨਾ. ਵੈਸੇ ਯਹ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਭੇਦਵਾਲਾ ਦਿਖੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕਾ ਮੂਲ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸਕੀ ਡੋਰ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸਕਾ ਮੂਲ ਕਹਾਁ ਹੈ? ਉਸ ਮੂਲਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ. ਅਰ੍ਥਾਤ ਪਰ੍ਯਾਯਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਨਹੀਂ ਕਰਕੇ ਮੂਲ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਕ੍ਯਾ ਹੈ, ਉਸ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ, ਮੂਲ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਮੂਲਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯ ਕਰੇ. ਔਰ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕਾ ਪ੍ਰਯਾਸ ਕਰੇ ਕਿ ਯੇ ਵਿਕਲ੍ਪਾਦਿ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹੂਁ, ਉਸਸੇ ਮੈਂ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ ਔਰ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ. ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਵਿਕਲ੍ਪਰੂਪ ਨਹੀਂ ਪਰਨ੍ਤੁ ਐਸੀ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ. ਉਸੇ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ ਰੂਪ ਜੀਵਨ ਐਸਾ ਹੋ ਜਾਯ, ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਜੀਵਨ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਤੋ ਉਸੇ ਵਿਕਲ੍ਪ ਛੂਟੇ ਬਿਨਾ ਰਹਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ.
ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਜੀਵਨ. ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਰੂਪ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ, ਵਿਕਲ੍ਪਰੂਪ, ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲਰੂਪ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿਰੂਪ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਬਾਰਂਬਾਰ ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਉਸਕਾ ਜੀਵਨ ਹੋ ਤੋ ਜ੍ਞਾਯਕ ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਪਰਿਣਮਨ ਕਿਯੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਐਸੀ ਸਹਜ ਵਸ੍ਤੁਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਐਸਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਪਨੇ ਕਹਾ ਉਸਮੇਂ ਤੋ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਐਸੇ ਤੋ ਸਬ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਭੀ ਭੀ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਹੇ ਐਸਾ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਕੈਸੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਕਰਨਾ ਵਹ ਜਰਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਝਾਈਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੇ ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਹੋ ਐਸਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ, ਵਹ ਕੋਈ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨ ਹੈ ਵਹ ਨਿਰਾਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਕੋਈ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਵਹ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੀ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ. ਜੈਸੇ ਯਹ ਜਡ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਦਿਖਤਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਏਕ ਜ੍ਞਾਨਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜੋ ਸਹਜ ਹੈ.
ਜੋ ਆਨਨ੍ਦ ਸਾਗਰਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ, ਜ੍ਞਾਨਸਾਗਰਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਉਸੇ ਸ੍ਵਯਂ ਪ੍ਰਤੀਤ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ ਕਿ ਯੇ ਜ੍ਞਾਨ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ ਵਹੀ ਮੈਂ ਹੂਁ. ਫਿਰ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿਕੇ ਲਿਯੇ ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਤੇਰਾ ਉਪਯੋਗ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹਾ ਹੈ, ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਜ੍ਞਾਨ, ਵਿਕਲ੍ਪ ਜੋ ਤੇਰਾ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਮੇਂ ਸਮਾ ਦੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਪਹਲੇ ਉਸੇ ਪ੍ਰਤੀਤ-ਸੇ ਉਸਕਾ ਲਕ੍ਸ਼ਣ ਪਹਿਚਾਨਕਰ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰ ਕਿ ਯੇ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ ਵਹ ਜ੍ਞਾਨਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕਤਤ੍ਤ੍ਵ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ, ਜੋ ਆਨਨ੍ਦਸਾਗਰ ਔਰ ਜ੍ਞਾਨਸਾਗਰ-ਸੇ ਭਰਾ ਹੁਆ ਏਕ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ. ਉਸ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੀ ਤੂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਮਤਿ-ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਉਪਯੋਗ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਤੂ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸਮਾ ਦੇ. ਉਪਯੋਗ ਅਨ੍ਦਰ ਚੈਤਨ੍ਯਮੇਂ ਲੀਨ ਕਰ ਦੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਰੂਪ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਵਹ ਜਗਤਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਵਿਸ਼੍ਵ ਪਰ ਤੈਰਤਾ ਹੁਆ ਭਿਨ੍ਨ ਆਤ੍ਮਾ ਉਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਕਰੇ ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿ ਹੋਤੀ ਹੈ.
PDF/HTML Page 1899 of 1906
single page version
ਵਹ ਪ੍ਰਤੀਤਿ, ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਐਸੀ ਹੋਤੀ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਜੈਸੀ. ਭਲੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਹ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼ ਜੈਸੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ, ਐਸਾ ਦ੍ਰੁਢ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਕੇ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕਾ ਆਸ਼੍ਰਯਸੇ ਉਸਕੇ ਬਲਸੇ ਆਗੇ ਜਾਤਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹੀ ਹੈ, ਅਨ੍ਯ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਯਹੀ ਮਾਰ੍ਗ ਹੈ ਔਰ ਇਸੀ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰ ਜਾਨਾ ਹੈ. ਐਸੇ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਕੋ, ਜ੍ਞਾਯਕਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਉਸਕੀ ਓਰ ਮਤਿ- ਸ਼੍ਰੁਤਕਾ ਉਪਯੋਗ ਮੋਡਤਾ ਹੈ ਔਰ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕੀ ਦ੍ਰੁਢਤਾ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਤੋ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧਿ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤੀ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ... ਸ੍ਵਤਂਤ੍ਰ ਹੈ. ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਉਸਮੇਂ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਪਨਾ ਪਦਾਰ੍ਥ .... ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਤੋ ਪ੍ਰਬਲ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਗੁਰੁਕਾ ਔਰ ਦੇਵਕਾ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ... ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇ ਅਪਰਾਧਸੇ ਅਨਾਦਿ ਕਾਲ-ਸੇ ਪਰਿਭ੍ਰਮਣ ਕਿਯਾ, ਵਿਭਾਵ ਪਰਿਣਤਿਮੇਂ ਰੁਕਾ, ਉਸਕੇ ਕਾਰਣ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਹੁਏ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇ-ਸੇ ਹੀ ਅਟਕਾ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਕਰ੍ਮ ਤੋ ਮਾਤ੍ਰ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੈ. ਕਰ੍ਮ ਕੋਈ ਜਬਰਜਸ੍ਤੀ ਜਬਰਨ ਕਰਵਾਤਾ ਨਹੀਂ, ਸ੍ਵਯਂ ਸ੍ਵਤਂਤ੍ਰ ਹੈ. ਵੈਸੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨੇਮੇਂ ਭੀ ਸ੍ਵਯਂ ਸ੍ਵਤਂਤ੍ਰ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਪਲਟੇ, ਉਸੇ ਗੁਰੁਨ ਜੋ ਬਤਾਯਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਯਦਿ ਸ੍ਵਯਂ ਪਲਟੇ ਤੋ ਹੋ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ.
ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ ਨ ਕਿ ਪਾਨੀ ਮਲਿਨ ਹੋ, ਉਸੇ ਕਤਕਫਲ, ਕੋਈ ਔਸ਼ਧਿ-ਸੇ ਨਿਰ੍ਮਲ ਕਰਨੇਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ (ਕਰਤਾ ਹੈ). ਵੈਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਭੀ ਸ੍ਵਯਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਕੇ ਅਂਤਰਮੇਂ, ਔਸ਼ਧਿ ਅਰ੍ਥਾਤ ਸ੍ਵਯਂ ਅਪਨੇ ਜ੍ਞਾਨ-ਸੇ, ਜ੍ਞਾਨਰੂਪ ਔਸ਼ਧਿਕੋ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ- ਸੇ ਜੋ ਨਿਰ੍ਮਲ, ਆਤ੍ਮਾ ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਤੋ ਨਿਰ੍ਮਲ ਹੀ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਜ੍ਞਾਨਸੇ ਉਸਕੀ ਬਰਾਬਰ ਪਹਿਚਾਨ ਕਰਕੇ ਯੇ ਜ੍ਞਾਨ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ ਔਰ ਵਿਭਾਵ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਉਸੇ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਕਰੇ ਤੋ ਭਿਨ੍ਨ ਹੋ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਤੋ ਨਿਰ੍ਮਲ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਗਟ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਨਿਰ੍ਮਲ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡਤਾ ਹੈ, ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਸਬ ਵਹੀ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਅਪਨੇਕੋ ਜਰੂਰਤ ਲਗੇ ਤੋ ਪਲਟਤਾ ਹੈ. ਮੁਝੇ ਆਤ੍ਮਾ ਹੀ ਚਾਹਿਯੇ, ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਔਰ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਜੋ ਜ੍ਞਾਨ, ਆਨਨ੍ਦਾਦਿ ਅਨਨ੍ਤ ਗੁਣੋਂ-ਸੇ ਭਰਪੂਰ ਹੈ, ਵਹੀ ਮੁਝੇ ਚਾਹਿਯੇ. ਐਸੀ ਯਦਿ ਅਪਨੇਕੋ ਜਰੂਰਤ ਲਗੇ ਤੋ ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਪਲਟ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਤੋ ਵਹ ਬਾਹਰਮੇਂ ਅਟਕ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ. ਉਸਕੋ ਖੁਦਕੋ ਜਰੂਰਤ ਲਗੇ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਪਲਟਤਾ ਹੈ ਔਰ ਵਹ ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਹੀ ਹੋ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ. ਕੋਈ ਉਸੇ ਜਬਰਨ ਕਰਵਾਤਾ ਨਹੀਂ. ਸ੍ਵਯਂ ਕਰੇ ਤੋ ਹੋ ਸਕੇ ਐਸਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਕੈਸਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਚਾਹਿਯੇ? ਐਸੀ ਜਾਗ੍ਰੁਤਿ ਉਸੇ ਕੈਸੇ ਆਯੇ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ ਐਸੀ ਜਾਗ੍ਰੁਤਿ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਯਹ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੂਁ ਔਰ ਯਹ ਨਹੀਂ ਹੂਁ. ਅਪਨਾ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੈ ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ, ਯੇ ਸ਼ਰੀਰਾਦਿ ਪਰ ਊਪਰ ਅਪਨੀ ਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ, ਬਾਹਰਮੇਂ ਮੈਂ-ਮੈਂ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ, ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਅਹਂਪਨਾ ਛੋਡਕਰ ਚੈਤਨ੍ਯ ਸੋ ਮੈਂ ਹੂਁ, ਯਹ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹੂਁ, ਐਸੇ
PDF/HTML Page 1900 of 1906
single page version
ਸ੍ਵਯਂ ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫ ਐਸੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਕਰੇ, ਅਪਨਾ ਸਹਜ ਅਸ੍ਤਿਤ੍ਵ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ, ਐਸਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤੋ ਹੋ. ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਕੇ ਭੀ ਉਸੇ ਬਾਰਂਬਾਰ, ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਧਾਰਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੇ ਤੋ ਹੋ. ਪ੍ਰਤੀਤ-ਸੇ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰੇ ਕਿ ਯਹ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ ਵਹੀ ਮੈਂ ਹੂਁ. ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਬਾਰਂਬਾਰ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਕੇ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰਕੇ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡੇ ਤੋ ਅਪਨੇ-ਸੇ ਹੋ ਐਸਾ ਹੈ.
ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਤੋ ਬਹੁਤ ਬਤਾਯਾ ਹੈ. ਕਿਸੀ ਭੀ ਜਗਹ ਅਟਕੇ ਬਿਨਾ, ਪੂਰ੍ਣਰੂਪ-ਸੇ, ਕਹੀਂ ਭੀ ਰੁਚਿ ਨ ਰਹੇ, ਏਕ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਹੀ ਰੁਚਿ ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਰਹੇ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਹਰ ਜਗਹ-ਸੇ ਰੁਚਿ ਛੂਟ ਜਾਯ. ਕਹੀਂ ਰਸ ਨ ਰਹੇ, ਹਰ ਜਗਹ-ਸੇ ਰੁਚਿ ਛੂਟ ਜਾਯ. ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯ ਤਰਫ ਹੀ ਰੁਚਿ, ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਗ੍ਰਹਣ ਹੋ, ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੀ ਆਦਰਣੀਯ ਰਖੇ, ਕਹੀਂ ਰੁਕੇ ਨਹੀਂ, ਕਹੀਂ ਉਸੇ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਨਹੀਂ, ਸਰ੍ਵਾਂਗ ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਰੁਚਿ ਛੂਟ ਜਾਯ ਔਰ ਚੈਤਨ੍ਯਕੀ ਹੀ ਰੁਚਿ ਲਗੇ ਤੋ ਹੋ. ਫਿਰ ਵਿਭਾਵਮੇਂ ਖਡਾ ਹੋ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸੇ ਸਬ ਰੁਚਿ ਛੂਟ ਜਾਤੀ ਹੈ.