૪૬ ઉસે બારંબાર બદલતે રહના. શ્રુતકે ચિંતવનમેં ઉપયોગકો લગાના. વિચારમેં લગાના, ઉસીમેં સ્થિર ન રહે તો ભલે હી શુભભાવમેં (રહે), વિચારકો બદલતે રહના. ઉસકા પ્રયત્ન કરના. અનાદિકા અભ્યાસ હૈ ઇસલિયે બીચમેં આ જાય તો ઉસે બદલતે રહના. બદલનેકા પ્રયત્ન કરના કિ યહ મેરા સ્વભાવ નહીં હૈ, મૈં ઉસસે ભિન્ન હૂઁ. ઇસ પ્રકાર બારંબાર ઉસે બદલતે રહના ઔર શાસ્ત્રકે અધ્યયનમેં ચિત્ત લગાના. એકમેં હી સ્થિર ન રહે તો ગુરુદેવકે, જિનેન્દ્ર દેવકે, શ્રુતકે વિચારોંકો બદલતે રહના, એકમેં ચિત્ત સ્થિર ન રહે તો. ધ્યેય એક (હોના ચાહિયે કિ) મૈં શુદ્ધાત્માકો કૈસે પહચાનૂઁ.
મુમુક્ષુઃ- ઉલઝન મિટનેકા યહ એક હી સ્થાન હૈ?
સમાધાનઃ- ગુરુદેવને બહુત માર્ગ બતાયા હૈ, પરન્તુ ગ્રહણ સ્વયંકો કરના પડતા હૈ. અપૂર્વ રુચિ અંતરમેં જાગે ઔર ગુરુદેવને કહા વહ આશય ગ્રહણ હો તો અંતરમેં પલટા હુએ બિના રહે નહીં. શાસ્ત્રમેં આતા હૈ, તત્પ્રતિ પ્રીતિ ચિત્તેન, વાર્તાપિ હી શ્રુતા. વહ વાર્તા ભી અપૂર્વ રીત-સે સુની હો. ગુરુદેવને જો વાણીમેં (કહા), ઉનકા જો આશય થા (ઉસે ગ્રહણ કરે) તો વહ ભાવિ નિર્વાણ ભાજન હૈ. પરન્તુ જો મુમુક્ષુ હો ઉસે ઐસે ભી સંતોષ નહીં હોતા. મૈં અંતરમેં કૈસે આગે બઢૂઁ? જિસે રુચિ જાગૃત હો, ઉસે આત્મા અંતરમેં મિલે નહીં તબતક સંતોષ નહીં હોતા. ભલે વાર્તાકી અપૂર્વતા લગી, પરન્તુ સ્વયંકો અન્દર જો ચાહિયે વહ પ્રાપ્ત ન હો તબતક મુમુક્ષુકો સંતોષ નહીં હોતા.
જિસને ગુરુદેવકો ગ્રહણ કિયા, ઉનકા આશય સમઝા વહ ભાવિ નિર્વાણ ભાજનં. પરન્તુ મુમુક્ષુકો અંતરમેં સંતોષ નહીં હોતા. જબતક અન્દર આત્મ સ્વરૂપ જો સંતોષસ્વરૂપ હૈ, જો તૃપ્તસ્વરૂપ હૈ, જિસમેં સબ ભરા હૈ, ઐસા ચૈતન્યદેવ પ્રગટ ન હો તબતક ઉસે પુરુષાર્થ હોતા નહીં, તબતક ઉસે શાન્તિ નહીં હોતા. ઔર કરનેકા વહ એક હી હૈ. અભ્યાસ ઉસીકા કરના હૈ, બારંબાર ઉસકા અભ્યાસ (કરના). મન્દ પડે તો ભી બારંબાર ઉસકા અભ્યાસ કરના. બારંબાર ઉસ તરફ હી જાના હૈ. અનાદિકા અભ્યાસ હૈ ઇસલિયે ઉસ અભ્યાસમેં જાય તો ભી અંતરમેં તો સ્વયંકો હી પલટના હૈ.
અંતરકે અભ્યાસકો બઢા દે ઔર દૂસરે અભ્યાસકો ગૌણ કરે તો અંતરમેં-સે પ્રગટ હુએ બિના નહીં રહતા. બારંબાર મૈં જ્ઞાયકદેવ હૂઁ, યે વિભાવ મેરા સ્વભાવ હી નહીં હૈ. ઐસે અંતરમેં યદિ સ્વયં જાય, બારંબાર જ્ઞાયકદેવકા અભ્યાસ કરે તો જ્ઞાયકદેવ પ્રગટ હુએ બિના નહીં રહતા. ઉસકા અભ્યાસ બારંબાર છૂટ જાય, મન્દ પડ જાય તો ભી બારંબાર કરતા રહે. અનાદિકા અભ્યાસ હૈ, પુરુષાર્થકી મન્દતા-સે ઉસમેં જુડ જાય તો એકત્વબુદ્ધિકો બારંબાર તોડતા રહે. મૈં જ્ઞાયક હૂઁ, ઐસે બારંબાર અભ્યાસ કરતા રહે. દિન ઔર રાત ઉસીકા અભ્યાસ, ઉસકે પીછે પડે તો વહ પ્રગટ હુએ બિના નહીં રહતા.