૨૦૬ હૈ, વહ સ્વયં સુખસ્વભાવી હૈ. ઇસીલિયે સુખ માન રહા હૈ.
વહ જડ નહીં માનતા હૈ. સુખ સ્વભાવ અપના હૈ, ઇસલિયે જહાઁ-તહાઁ આરોપ કરકે સુખકી કલ્પના કરતા રહતા હૈ. વહ સ્વયં સુખકા ભણ્ડાર હૈ, ઇસલિયે પરમેં સુખકી કલ્પના કરતા હૈ. પરન્તુ પરમેં સુખ નહીં હૈ. દૃષ્ટિ વિપરીત હૈ, બાહર સુખ માના હૈ. અન્દર અપના સ્વતઃસિદ્ધ, અનાદિઅનન્ત સહજ સિદ્ધ સ્વભાવ સુખ અપના હૈ. જૈસે જ્ઞાન અપના હૈ, જો જાનન સ્વભાવ હર જગહ જાનનેવાલા હી હૈ, વૈસે સુખસ્વભાવ ભી સહજ સ્વરૂપ-સે અપના હી હૈ. ઇસલિયે જહાઁ-તહાઁ કલ્પના કરકે શાન્તિ માનતા હૈ, સુખ માનતા હૈ. વહ સ્વયં હી માન રહા હૈ.
જૈસે જાનનેવાલા હર જગહ જાનનરૂપ હી રહતા હૈ, વૈસે સુખકી કલ્પના સ્વયં હી કર રહા હૈ. વહ સ્વયં સુખકા ભણ્ડાર હૈ, વહી સુખકી કલ્પના કરનેવાલા હૈ. ઇસલિયે સુખ અપનેમેં રહા હૈ. ઇસલિયે જહાઁ-તહાઁ (સુખકી કલ્પના કરતા હૈ). આચાર્યદેવ અનેક બાર કહતે હૈં, ગુરુદેવ કહતે હૈં, સુખ અપનેમેં હૈ. મૃગકી નાભિમેં કસ્તૂરી (હૈ). (કસ્તૂરીકી) સુગન્ધ હર જગહ આ રહી હૈ, ઉસે ચારોં ઓર ઢૂઁઢતા હૈ.
વૈસે સ્વયં સુખસ્વભાવી સુખકી કલ્પના જહાઁ-તહાઁ બાહરમેં કર રહા હૈ. વહ સ્વયં હી સુખકા ભણ્ડાર સ્વતઃસિદ્ધ આનન્દ વસ્તુ વહ સ્વયં હી હૈ. વહ સ્વતઃસિદ્ધ હૈ, પરન્તુ વહ જહાઁ-તહાઁ માન રહા હૈ. ગુરુદેવને બતાયા હૈ, આચાર્યદેવને બતાયા હૈ.
મુમુક્ષુઃ- કલ્પનાકે પીછે સુખ પડા હૈ.
સમાધાનઃ- કલ્પનાકે પીછે સુખસ્વભાવ અપના હૈ. વહ સ્વયં કલ્પના કર રહા હૈ. જહાઁ-તહાઁ ખાકર, પી કર, ઘૂમકર, જહાઁ-તહાઁ માનમેં, ઇસમેં-ઉસમેં યહાઁ-વહાઁ સુખ માનનેવાલા વહ સુખસ્વભાવી સ્વયં હૈ.
મુમુક્ષુઃ- સુખ કહીં દૂર નહીં હૈ. સમાધાનઃ- સુખ દૂર નહીં હૈ. સ્વયં, અપનેમેં સહજ સ્વભાવમેં સુખ હૈ. વિકલ્પકી જાલ ઔર વિભાવકો છોડે, વિકલ્પ ઓરકી દૃષ્ટિ, આકુલતા-સે વાપસ મુડે, ભેદજ્ઞાન કરે ઔર સ્વયં નિર્વિકલ્પ સ્વરૂપમેં જાય તો સુખ જો સહજ સ્વભાવ હૈ, વહ સુખકા સાગર અપનેમેં-સે પ્રગટ હો ઐસા હૈ. વહ બાહર કલ્પના કરતા હૈ.