સમ્યગ્દર્શનરૂપ હોતા હૈ, ફિર ચારિત્રદશા આતી હૈ. ઉસમેં વિશેષ નિર્જરા હોતી હૈ. પહલે અમુક નિર્જરા હોતી હૈ, વિશેષ નિર્જરા મુનિદશામેં હોતી હૈ. વહ સબ પર્યાય હૈ.
પરન્તુ દ્રવ્ય અપેક્ષા-સે શુદ્ધાત્મા અનાદિ (મુક્તસ્વરૂપ હી હૈ). ઐસા દ્રવ્ય ઔર પર્યાય દોનોં વસ્તુકા સ્વભાવ હી હૈ. જો પ્રગટ પર્યાય હોતી હૈ મુક્તિકી, ઉસે પર્યાય કહતે હૈં. ઔર અનાદિઅનન્ત દ્રવ્ય તો મુક્તસ્વરૂપ હૈ. મુક્તસ્વરૂપ દ્રવ્ય હૈ, પરન્તુ વેદન નહીં હૈ. ઉસકા સ્વયંકો સ્વાનુભૂતિકા વેદન નહીં હૈ, પર્યાય પ્રગટ નહીં હુયી હૈ. દ્રવ્ય તો શુદ્ધ હૈ, દ્રવ્યમેં કહીં અશુદ્ધતાકા પ્રવેશ નહીં હુઆ હૈ. દ્રવ્ય તો શુદ્ધ હૈ. પરન્તુ પર્યાયકા વેદન નહીં હૈ. સ્વાનુભૂતિકા વેદન કહાઁ હૈ? પર્યાય પ્રગટ હુએ બિના વેદન નહીં હોતા. ઇસલિયે જબ ઉસકી સ્વાનુભૂતિકી દશા પ્રગટ હોતી હૈ, સ્વાનુભૂતિકા વેદન હોતા હૈ.
વહ સ્વાનુભૂતિ વિશેષ બઢને પર વીતરાગતા હોતી હૈ ઇસલિયે ઉસે પૂર્ણ વેદન હોતા હૈ. વહ પ્રગટ મુક્ત દશા હૈ. યે શક્તિરૂપ મુક્ત દશા હૈ. વહ વ્યક્તિરૂપ મુક્તદશા હૈ. ઇસલિયે દ્રવ્ય ઔર પર્યાયકા મેલ હૈ. દ્રવ્ય ઔર પર્યાય વસ્તુકા સ્વરૂપ હૈ. ઇસલિયે શુદ્ધ પર્યાય નહીં હૈ, તબતક વેદન નહીં હૈ. શુદ્ધપર્યાય પ્રગટ હુયી, ઇસલિયે ઉસે સ્વાનુભૂતિ, વીતરાગદશાકા વેદન હોતા હૈ. ઇસલિયે વહ પ્રગટ મુક્ત દશા હૈ, યહ શક્તિરૂપ મુક્ત દશા હૈ.
સમાધાનઃ- .. ઉસ વક્ત યહાઁ સજાવટ આદિ કી થી, સ્વાધ્યાય મન્દિરમેં બહુત સુન્દર થા. ગુરુદેવકા જીવન-દર્શન, ગુરુદેવકે ચરણ, સબ બહુત અચ્છા લગતા થા. વહાઁ દેખને ગયી તો વહ સબ સજાવટ દેખકર ઐસા લગા કિ ગુરુદેવ યહાઁ વિરાજતે હો તો યે સબ શોભે. ઐસે વિચાર આતે થે, ભાવના હોતી રહી. ઉસ દિન ઘર આકર પૂરી રાત ઐસા હુઆ, ગુરુદેવ પધારો, પધારો ઐસા ભાવનામેં રહા. ફિર પ્રાતઃકાલમેં ઐસા સ્વપ્ન આયા કિ ગુરુદેવ દેવલોકમેં-સે દેવકે રૂપમેં પધારે. સબ દેવકા હી રૂપ થા. ઝરીકે વસ્ત્ર, હાર રત્નકે, રત્નકે વસ્ત્ર થે.
ગુરુદેવને કહા કિ ઐસા કુછ નહીં રખના, બહિન! મૈં તો યહીં હૂઁ. મૈં યહી હૂઁ, ઐસા દો-તીન બાર કહા. આપ યહાઁ હો ઐસે આપકી આજ્ઞા-સે માન લેં, પરન્તુ યે સબ દુઃખી હો રહે હૈં. ઉસકા ક્યા? ગુરુદેવ તો મૌન રહે. સ્વપ્ન તો ઇતના હી થા. પરન્તુ ઉસ વક્ત સબકો ઇતના ઉલ્લાસ થા કિ માનોં ગુરુદેવ વિરાજતે હોં ઔર ઉત્સવ હોતા હો, ઐસા થા. ગુરુદેવ દેવકે રૂપમેં પધારે. ઐસા સ્વપ્ન થા. પહચાને જાતે થે, ગુરુદેવ દેવકે રૂપમેં ભી ગુુરુદેવ હી હૈ, ઐસા પહચાના જાતા થા.
મુમુક્ષુઃ- મુખ ગુરુદેવકા?
સમાધાનઃ- મુખ દેવકા થા. પરન્તુ પહચાન હો જાય કિ ગુરુદેવ દેવ હુએ હૈં ઔર દેવકે રૂપમેં પધારે હૈં. ઐસા કુછ નહીં રખના, બહિન! મૈં તો યહીં હૂઁ, યહીં હૂઁ, યહીં હૂઁ. ઐસા તીન બાર કહા. દેવમેં તો ઐસી શક્તિ હોતી હૈ કિ જહાઁ જાના હો વહાઁ