૩૧૨
સમાધાનઃ- જરૂરત અન્દર-સે લગની ચાહિયે. જરૂરત ઇસીકી હૈ, દૂસરી કુછ જરૂરત નહીં હૈ. યે સબ બાહરકી જરૂરત વહ વાસ્તવિક જરૂરત નહીં હૈ. વહ સબ સારરૂપ નહીં હૈ. જરૂરત સ્વરૂપ વસ્તુ જો આદરને યોગ્ય હૈ ઔર જો ગ્રહણ કરને યોગ્ય હૈ, વહ યહી હૈ. જો કલ્યાણસ્વરૂપ ઔર આત્માકો આનન્દસ્વરૂપ એવં સુખસ્વરૂપ હૈ વહ યહી હૈ. ઉસે જ્ઞાનમેં જ્ઞાયકમેં સબ ભરા હૈ, ઉતના વિશ્વાસ ઔર ઉતની મહિમા આની ચાહિયે. દિખતા હૈ જ્ઞાન, વહ જ્ઞાન રુખા નહીં હૈ, જ્ઞાન પૂરા ભરચક ભરા હુઆ, મહિમા-સે ભરપૂર હૈ. ઉતની ઉસે અન્દર-સે મહિમા આની ચાહિયે.
મુમુક્ષુઃ- અપની જરૂરત લગે ઔર પરકી ભી જરૂરત લગે તો વહ વાસ્તવમેં જરૂરત નહીં લગી હૈ.
સમાધાનઃ- અપની જરૂરત લગની ચાહિયે. મુઝે ઇસીકી જરૂરત હૈ. મેરે આત્મ સ્વભાવકી હી જરૂરત હૈ.
મુમુક્ષુઃ- પહલે-સે ચલી આ રહી અન્ય પદાર્થકી જરૂરત ભાસી હૈ, ઉસકે સામને અપના જો જ્ઞાનતત્ત્વ હૈ, ઉસકી એકમાત્ર જરૂરત ઉસે હૈ ઔર દૂસરી કોઈ જરૂરત નહીં હૈ, ઐસા તુલનાત્મકબુદ્ધિમેં ઉસે..
સમાધાનઃ- ઐસા નિર્ણય હોના ચાહિયે. કોઈ જરૂરત નહીં હૈ. યે સબ બાહરકે જ્ઞેય પદાર્થ હૈં, વહ કોઈ મહિમારૂપ નહીં હૈ, વહ જરૂરતવાલે નહીં હૈ. જરૂરત એક આત્માકી, આત્મ સ્વભાવકી હી હૈ. ઔર વહ સ્વભાવ મહિમાવંત હૈ. ઉતના ઉસે અંતરમેં લગના ચાહિયે. ઉતની ઉસે અનુપમતા લગની ચાહિયે. યે સબ જ્ઞેયોંકા ઠાઠ દિખે, વહ જ્ઞેય ઉસે મહિમારૂપ નહીં લગતે. ઉસે મહિમા એક આત્માકી હી લગતી હૈ. એક આત્મામેં હી સબ સર્વસ્વ હૈ, કહીં ઓર સર્વસ્વ નહીં હૈ.
મુમુક્ષુઃ- ઐસા વિશ્વાસ ભી આતા હૈ કિ મેરી વસ્તુકે આધાર-સે મુઝે સંતોષ, શાન્તિ, વિશ્રામ વેદનમેં આયેગા વહ મુઝે નિત્ય અનુભવમેં આયેગા. ઔર વહાઁ-સે મુઝે કભી વાપસ નહીં મુડના પડેગા. ઐસી ઉસે..
સમાધાનઃ- પ્રતીત હોની ચાહિયે. વહી સત્યાર્થ કલ્યાણરૂહપ હૈ, વહી અનુભવ કરને યોગ્ય હૈ, વહી તૃપ્તિ, ઉસીમેં ઉસે તૃપ્તિ હોગી, ઉસીમેં ઉસે આનન્દ હોગા. ઉસમેં પ્રીતિવંત બન, ઉસમેં સંતુષ્ટ હો, ઉસમેં તૃપ્ત હો.
ઇસમેં સદા રતિવંત બન, ઇસમેં સદા સંતુષ્ટ રે. ઇસસે હી બન તૂ તૃપ્ત, ઉત્તમ સૌખ્ય હો જિસસે તુઝે..૨૦૬.. ઉસમેં તુઝે તૃપ્તિ હોગી, ઉસમેં-સે તુઝે બાહર જાનેકા મન નહીં હોગા. ઐસા તૃપ્તસ્વરૂપ, સંતોષસ્વરૂપ આત્મા હૈ, ઉસે ગ્રહણ કર.
મુમુક્ષુઃ- અન્દર સબ ભરા હૈ ઔર ખોજતા હૈ બાહર.