୨୮୮
ଵିଶେଷ, ସବ ପରପଦାଥା-ସେ ଭିନ୍ନ, ଛଃ ଦ୍ରଵ୍ଯ-ସେ ଭିନ୍ନ ମୈଂ ଏକ ଚୈତନ୍ଯତତ୍ତ୍ଵ ଜ୍ଞାନ-ଦର୍ଶନ-ସେ ପୂର୍ଣ ହୂଁ. ଐସେ ଆତ୍ମତତ୍ତ୍ଵକୋ ଅଂତରମେଂ ଗ୍ରହଣ କରେ. ମୈଂ ସର୍ଵସେ ଭିନ୍ନ ଐସା ପ୍ରତାପଵଂତ ହୂଁ. ମେରୀ ପ୍ରତାପ ସଂପଦା ସବସେ ଭିନ୍ନ ହୈ. ଐସେ ଚୈତନ୍ଯତତ୍ତ୍ଵକୋ ସ୍ଵାନୁଭୂତିମେଂ ଗ୍ରହଣ କରେ.
ପହଲେ ଉସେ ଦ୍ରଵ୍ଯଦୃଷ୍ଟିମେଂ ଗ୍ରହଣ କରେ, ଫିର ଉସକା ଭେଦଜ୍ଞାନକା ବାରଂବାର ପ୍ରଯତ୍ନ କରେ. ବାରଂବାର, ମୈଂ ଯହ ଚୈତନ୍ଯ ହୀ ହୂଁ, ଅନ୍ଯ କୁଛ ନହୀଂ ହୂଁ. ଔର ଜ୍ଞାନମେଂ ଗୁଣୋଂକେ ଭେଦ, ପର୍ଯାଯକେ ଭେଦ ଜ୍ଞାନମେଂ ଗ୍ରହଣ କରେ. ଦୃଷ୍ଟି ଏକ ଦ୍ରଵ୍ଯ ପର ହୀ ରଖେ. ବାକୀ ସବ ଜ୍ଞାନମେଂ ଗ୍ରହଣ କରକେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରେ. ମୈଂ ଦ୍ରଵ୍ଯଦୃଷ୍ଟି-ସେ ପୂର୍ଣ ହୂଁ, ପରନ୍ତୁ ପର୍ଯାଯମେଂ ଜୋ ଅଧୂରାପନ ହୈ ଉସକୀ ସାଧନା କରେ. ଉସକୀ ସାଧନା କରକେ ଜ୍ଞାତାଧାରାକୀ ବାରଂବାର ଉଗ୍ରତା କରେ. ଭେଦଜ୍ଞାନ କରକେ ଉସକୀ ଉଗ୍ରତା କରେ ତୋ ଵହ ଚୈତନ୍ଯତତ୍ତ୍ଵ ପ୍ରଗଟ ହୁଏ ବିନା ନହୀଂ ରହତା. କ୍ଯୋଂକି ସ୍ଵଯଂ ହୀ ହୈ, କୋଈ ଅନ୍ଯ ନହୀଂ ହୈ କି ପ୍ରଗଟ ନ ହୋ. ସ୍ଵଯଂ ହୀ ହୈ. ପରନ୍ତୁ ସ୍ଵଯଂ ଐସୀ ଜ୍ଞାତାଧାରାକୀ ଉଗ୍ରତା କରେ ତୋ ପ୍ରଗଟ ହୋ.
ଆଚାର୍ଯଦେଵ କହତେ ହୈଂ କି ଜିତନା ଜ୍ଞାନ ହୈ ଉତନା ହୀ ତୂ ହୈ. ଵହୀ ସତ୍ଯାର୍ଥ କଲ୍ଯାଣରୂପ ହୈ. ଵହୀ ପରମାର୍ଥ ହୈ ଔର ଵହୀ ଅନୁଭଵ କରନେଯୋଗ୍ଯ ହୈ. ଉସୀମେଂ ତୁଝେ ତୃପ୍ତି ହୋଗୀ ଔର ସଂତୋଷ ହୋଗା. ସବ ଉସୀମେଂ ଭରା ହୈ. ଇସଲିଯେ ଉସ ଜ୍ଞାନମେଂ ଅନନ୍ତ-ଅନନ୍ତ ଭରା ହୈ. ଅନନ୍ତ ଶକ୍ତିଓଂକା ଭରା ହୁଆ ଅନନ୍ତ ମହିମାଵଂତ ଆତ୍ମାକୋ ଗ୍ରହଣ କରେ ତୋ ଵହ ପ୍ରଗଟ ହୁଏ ବିନା ନହୀଂ ରହତା.
ବାରଂବାର ଉସକେ ଵିକଲ୍ପକେ ନଯପକ୍ଷେମେଂ ଅଟକେ କି ମୈଂ ଶୁଦ୍ଧ ହୂଁ ଯା ଅଶୁଦ୍ଧ ହୂଁ, ଵହ ସବ ଵିକଲ୍ପାତ୍ମକ (ନଯପକ୍ଷ ହୈ). ପହଲେ ଵିଚାରସେ ନିର୍ଣଯ କରେ କି ଜ୍ଞାନସ୍ଵଭାଵ ମୈଂ ହୂଁ. କିସ ଅପେକ୍ଷା-ସେ ଶୁଦ୍ଧତା, କିସ ଅପେକ୍ଷା-ସେ ଅଶୁଦ୍ଧତା? ସବ ନକ୍କୀ କରକେ ଫିର ଉସକା ଜୋ ଉପଯୋଗ ବାହର ଜାତା ହୈ, ଉସ ଉପଯୋଗକୋ ଅପନୀ ଓର ମୋଡେ. ଔର ନିର୍ଵିକଲ୍ପ ତତ୍ତ୍ଵ ହୈ, ଉସେ ବାରଂବାର ଉସକୀ ସାଧନା କରକେ ଜ୍ଞାତାଧାରାକୀ ଉଗ୍ରତା କରେ. ଵିକଲ୍ପ-ସେ ଉସେ ଥକାନ ଲଗେ ଔର ଚୈତନ୍ଯତତ୍ତ୍ଵମେଂ ସର୍ଵସ୍ଵ ଲଗେ ତୋ ଵିକଲ୍ପ ଛୂଟକର ନିର୍ଵିକଲ୍ପ ତତ୍ତ୍ଵ ପ୍ରଗଟ ହୁଏ ବିନା ନହୀଂ ରହତା.
ଵହ ସହଜ ତତ୍ତ୍ଵ ହୈ. ସହଜ ତତ୍ତ୍ଵ ପାରିଣାମିକଭାଵରୂପ ପରିଣମତା ହୁଆ ଅପନେ ଆନନ୍ଦ ସ୍ଵଭାଵରୂପ, ଜ୍ଞାନସ୍ଵଭାଵରୂପ ଅନନ୍ତ ସ୍ଵଭାଵରୂପ ପରିଣମତା ହୁଆ ଵହ ତତ୍ତ୍ଵ ଉସେ ପ୍ରଗଟ ହୋତା ହୈ. ଶକ୍ତିମେଂ ତୋ ଅନନ୍ତତା ତୋ ଭରୀ ହୈ, ପରନ୍ତୁ ଉସେ ପ୍ରଗଟ ପରିଣମତା ହୁଆ ପ୍ରଗଟ ହୋତା ହୈ. ଵିକଲ୍ପ ତରଫ-ସେ ଉପଯୋଗ ଛୂଟକର, ଉସକା ଭେଦଜ୍ଞାନ କରକେ, ଅପନା ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଯଦି ଵହ ଗ୍ରହଣ କରେ ତୋ ଵହ ପ୍ରଗଟ ହୁଏ ବିନା ରହତା ହୀ ନହୀଂ. ଐସୀ ସ୍ଵଭାଵକୀ ମହିମା ଗୁରୁଦେଵନେ ବତାଯୀ ହୈ. ଔର ଵହ କରନେ ଜୈସା ହୈ. ଵହ ନ ହୋ ତବତକ ଉସକୀ ଭାଵନା, ବାରଂବାର ପ୍ରଯାସ କରନା. ଶୁଭଭାଵମେଂ ଦେଵ-ଗୁରୁ-ଶାସ୍ତ୍ରକା ଆଶ୍ରଯ ରଖେ. ଅଂତରମେଂ ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମାକା ଆଶ୍ରଯ କରେ.
ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମାକା ଆଶ୍ରଯ ପ୍ରଗଟ କରନେକେ ଲିଯେ ଦେଵ-ଗୁୁରୁ-ଶାସ୍ତ୍ର କ୍ଯା କହତେ ହୈଂ, ଉସକେ ଆଶ୍ରଯ- ସେ ଚୈତନ୍ଯତତ୍ତ୍ଵକା ଆଶ୍ରଯ ଗ୍ରହଣ କରେ. ଉପାଦାନ ଅପନା ତୈଯାର କରେ ତୋ ନିମିତ୍ତ ନିମିତ୍ତରୂପ ହୁଏ ବିନା ନହୀଂ ରହତା. ଐସା ଗୁରୁଦେଵନେ ବାରଂବାର ବତାଯା ହୈ. ଔର କରନେ ଜୈସା ଵହୀ ହୈ.
ଜୋ ଜ୍ଞାନସ୍ଵଭାଵ ଦିଖ ରହା ହୈ, କି ଜୋ କ୍ଷଯୋପଶମକେ ଭେଦମେଂ ଭୀ ଭଲେ ଅଖଣ୍ଡକୋ ଗ୍ରହଣ