੨੩੪
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਬ ਤੋ ਨ ਕਰੇ ਤੋ ਅਪਨੀ ਹੀ ਮੂਰ੍ਖਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ. ਸ੍ਵਯਂ ਨ ਸਮਝੇ ਤੋ ਅਪਨਾ ਹੀ ਕਾਰਣ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਯੁਸ਼੍ਯਕੇ ਤੀਸਰੇ ਭਾਗਮੇਂ ਪਡੇ ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਿਯਮ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਤੀਸਰੇ ਭਾਗਮੇਂ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਆਯੁਸ਼੍ਯ ਹੋ ਉਸਕੇ ਤੀਸਰੇ ਭਾਗਮੇਂ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਫਿਰ ਨ ਪਡੇ ਤੋ ਬੀਚਮੇਂ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਆਖਿਰਮੇਂ ਆਯੁਸ਼੍ਯ ਪੂਰਾ ਹੋਨੇਵਾਲਾ ਹੋ ਉਸਕੇ ਪਹਲੇ ਪਡੇ. ਐਸਾ ਭੀ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਸਕੇ ਤੀਸਰੇ ਸਮਯਮੇਂ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਐਸੇ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਅਸ਼੍ਟਮੀ, ਚੌਦਸੀ ਐਸਾ ਨਹੀਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਠ ਭਵ ਹੀ ਹੋ, ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਿਯਮ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਐਸਾ ਨਿਯਮ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਲਗਾਤਾਰ ਆਠ ਬਾਰ ਹੀ ਮਿਲੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਆਠ. ਉਸਸੇ ਜ੍ਯਾਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ... ਏਕ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਉਸਕੇ ਲਿਯੇ ਸਬ (ਕਰਨਾ ਹੈ). ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ, ਸ਼ਰੀਰ ਭਿਨ੍ਨ. ਦੋ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈਂ, ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ. ਆਤ੍ਮਾ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਭਰਾ ਜ੍ਞਾਯਕ ਵਸ੍ਤੁ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਆਨਨ੍ਦਾਦਿ ਗੁਣ ਭਰੇ ਹੈਂ. ਉਸ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਕੈਸੇ ਪਹਚਾਨੇ? ਯੇ ਸਬ ਵਿਕਲ੍ਪ ਰਾਗ- ਦ੍ਵੇਸ਼ ਕਸ਼ਾਯ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਕਰਨਾ. ਯੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੋ ਜਡ ਕੁਛ ਜਾਨਤਾ ਨਹੀਂ. ਉਨ ਸਬਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕੈਸੇ ਹੋ, ਵਹ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ.
ਜੈਸੇ ਪਾਨੀ ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਸ਼ੀਤਲ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਗ੍ਨਿਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਸੇ ਉਸ਼੍ਣ ਦਿਖਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸਕਾ ਸ਼ੀਤਲ ਸ੍ਵਭਾਵ ਚਲਾ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ. ਵੈਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਸ੍ਵਭਾਵ-ਸੇ ਨਿਰ੍ਮਲ ਸ੍ਵਭਾਵੀ ਹੈ. ਨਿਰ੍ਮਲ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਿਭਾਵਮੇਂ ਜਾਤਾ ਹੈ ਨ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸੇ ਰਾਗ-ਦ੍ਵੇਸ਼ ਕਲੁਸ਼ਿਤਤਾ ਦਿਖਤੀ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਤਰਮੇਂ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਕਰੇ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾ ਵੀਤਰਾਗਸ੍ਵਰੂਪ ਨਿਰ੍ਮਲ ਸ੍ਵਭਾਵ ਸ਼ੀਤਲ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ. ਉਸੇ ਕੈਸੇ ਪਹਚਾਨਨਾ? ਬਸ, ਵਹ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ.
ਯਥਾਰ੍ਥ ਜ੍ਞਾਨ ਕਰੇ, ਯਥਾਰ੍ਥ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ ਲਗਾਯੇ, ਲਗਨ ਲਗਾਯੇ, ਉਸਕਾ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰੇ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਆਗੇ ਜਾਨਾ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੇ ਲਿਯੇ ਵਿਚਾਰ, ਵਾਂਚਨ ਆਦਿ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਜੀਵਨੇ ਅਨਨ੍ਤ ਬਾਰ ਕਿਯੇ ਹੈਂ, ਪੁਣ੍ਯ ਬਾਨ੍ਧਾ, ਦੇਵਲੋਕਮੇਂ ਗਯਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਦੇਵਮੇਂ-ਸੇ ਵਾਪਸ ਆਯਾ. ਪਰਿਭ੍ਰਮਣ ਖਡਾ ਰਹਾ. ਅਨਨ੍ਤ ਜਨ੍ਮ-ਮਰਣ ਕਿਯੇ ਚਾਰ ਗਤਿਮੇਂ, ਲੇਕਿਨ ਭਵਕਾ ਅਭਾਵ ਕੈਸੇ ਹੋ?
ਭਵਕਾ ਅਭਾਵ ਤੋ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਚਾਨੇ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲਮੇਂ ਕ੍ਰਿਯਾਏਁ ਬਹੁਤ ਕੀ, ਮੁਨਿਪਨਾ ਲਿਯਾ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਤਰ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਚਾਨਾ ਨਹੀਂ, ਤੋ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਤ੍ਯਾਗ ਕਿਯਾ, ਸਬ ਕਿਯਾ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਆਤ੍ਮਾਕੋ ਪਹਚਾਨਾ ਨਹੀਂ. ਇਸਲਿਯੇ ਮਾਤ੍ਰ ਪੁਣ੍ਯਬਨ੍ਧ ਹੁਆ, ਦੇਵਲੋਕ ਹੁਆ. ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਆਯੇ ਤੋ ਪੁਣ੍ਯਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਤੋ ਦੇਵਲੋਕ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰਿਭ੍ਰਮਣ ਛੂਟਤਾ ਨਹੀਂ.