੩੦੪
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਚ੍ਚਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ, ਮਨ੍ਦ-ਮਨ੍ਦ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਹੋ ਉਸਮੇਂ ਪਹਚਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ. ਉਸਕੀ ਰੁਚਿ ਹੋਨੀ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਰੁਚਿ ਕਰੇ, ਮਹਿਮਾ ਕਰੇ ਕਿ ਆਤ੍ਮਾ ਕੋਈ ਅਪੂਰ੍ਵ ਚੀਜ ਹੈ. ਜਗਤਕੀ ਕੋਈ ਵਸ੍ਤੁ ਅਨੁਪਮ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸਬਸੇ ਅਨੁਪਮ ਹੋ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾ ਹੀ ਹੈ. ਐਸੀ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਅਨੁਪਮ ਮਹਿਮਾ ਲਗਨੀ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਮੇਰਾ ਆਤ੍ਮਾ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ ਔਰ ਯਹ ਸਬ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ ਲਗੇ. ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ.
ਰੁਚਿਕੇ ਸਾਥ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਰੁਚਿਕੇ ਬਿਨਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਹੋ, ਅਨ੍ਦਰ ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਪਹਚਾਨ ਹੋ, ਉਸੀਕੋ ਸਚ੍ਚਾ ਮੁਨਿਪਨਾ ਆਤਾ ਹੈ. ਬਾਹਰ-ਸੇ ਛੋਡ ਦੇ ਵਹ ਸਚ੍ਚਾ ਮੁਨਿਪਨਾ ਨਹੀਂ ਆਤਾ. ਸਚ੍ਚੀ ਸਾਮਾਯਿਕ, ਸਚ੍ਚਾ ਤਪ ਅਂਤਰਮੇਂ ਪ੍ਰਗਟੇ ਤੋ ਹੀ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਸਬ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈੈਂ. ਤੋ ਹੀ ਪੁਣ੍ਯ ਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸਚ੍ਚਾ ਤਪ ਆਦਿ ਸਬ ਅਂਤਰਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ... ਸਮਝਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਝਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਕੋਈ ਸਮਝਤਾ ਹੋ ਉਸਕਾ ਕਿਸੀਕਾ ਪਰਿਚਯ ਕਰਕੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਝਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਜੋ ਆਤਾ ਹੈ ਉਸਕਾ ਰਹਸ੍ਯ ਕ੍ਯਾ ਹੈ, ਵਹ ਸਬ ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ ਸ੍ਵਯਂ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਸਾਥ ਸਮਝਕਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਕ੍ਯਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ, ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਕ੍ਯਾ ਆਤਾ ਹੈ, ਗੁਰੁਨੇ ਕ੍ਯਾ ਕਹਾ ਹੈ, ਵਹ ਮਾਰ੍ਗ ਸਮਝਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ.
ਪਹਲੇ ਸਚ੍ਚ ਸਮਝ ਕਰੇ ਤੋ ਫਿਰ ਆਗੇ ਬਢੇ. ਜੋ ਮਾਰ੍ਗ ਨਹੀਂ ਸਮਝਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢ ਸਕਤਾ ਹੈ. ਸਮਝੇ ਬਿਨਾ ਕਹਾਁ ਡਗ ਭਰੇਗਾ? ਧ੍ਯੇਯ ਹੋ ਕਿ ਭਾਵਨਗਰ ਜਾਨਾ ਹੈ ਤੋ ਉਸਕਾ ਰਾਸ੍ਤਾ ਮਾਲੂਮ ਹੋ ਕਦਮ ਵਹਾਁ ਚਲੇਂਗੇ. ਸਚ੍ਚੀ ਸਮਝ ਪਹਲੇ ਕਰਨੀ ਚਾਹਿਯੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਸਮਝ ਗੁਰੁਕੇ ਅਲਾਵਾ ਨਹੀਂ ਆਯੇਗੀ ਨ? ਗੁਰੁ ਰਾਸ੍ਤਾ ਬਤਾਯੇ ਤਬ...
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁੁਰੁ ਰਾਸ੍ਤੇ ਬਤਾਯੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ..
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਗੁਰੁਕਾ ਸਮਾਗਮ ਕਰੇ ਤੋ ਹੀ ਇਸਮੇਂ ਆਗੇ ਬਢ ਸਕੇ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਕਾ ਸਮਾਗਮ, ਗੁਰੁ ਤੋ ਮਹਾ ਪ੍ਰਬਲ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਹੈ. ਉਨਕਾ ਸਮਾਗਮ ਹੋ ਤੋ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਝਨੇਕਾ ਕਾਰਣ ਬਨਤਾ ਹੈ. ਅਪਨੇਆਪ ਸਮਝਨਾ ਬਹੁਤ ਦੁਸ਼੍ਕਰ ਹੈ. ਅਨਾਦਿ ਕਾਲਮੇਂ ਏਕ ਬਾਰ ਕੋਈ ਗੁਰੁਕੇ ਐਸੇ ਵਚਨ ਮਿਲੇ ਤੋ ਜੀਵ ਤੈਯਾਰ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਮਿਲੇ