੨੪੧
ਰਖੇ ਤੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਲਗਨੀ ਆਦਿ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਹੋ ਤੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਚੈਨ ਪਡੇ ਨਹੀਂ ਅਨ੍ਦਰ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਬਿਨਾ, ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਬਿਨਾ ਚੈਨ ਪਡੇ ਨਹੀਂ. ਦਿਨ ਔਰ ਰਾਤ ਐਸੀ ਲਗਨ ਲਗੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਤੋ ਐਸੀ ਚੈਤਨ੍ਯਕੀ ਧਾਰਾ ਹੋ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਔਰ ਤੋ ਉਸੇ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਵਹ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਮਾਲੂਮ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਕਹੀਂ ਟਿਕ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ ਹੋ, ਬਾਹਰਕੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਸਂਗੋਂਮੇਂ ਕੋਈ ਵਿਕਲ੍ਪੋਂਮੇਂ ਉਸੇ ਕਹੀਂ ਚੈਨ ਪਡੇ ਨਹੀਂ, ਆਕੁਲਤਾ ਲਗੇ-ਦੁਃਖ ਲਗੇ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰ ਸਕੇ ਕਿ ਅਂਤਰਮੇਂ ਹੀ ਜਾਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਕਹੀਂ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੇਰਾ ਚੈਤਨ੍ਯ ਜ੍ਞਾਯਕ ਸ੍ਵਭਾਵ, ਵਹੀ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਯੇ ਸਬ ਆਕੁਲਤਾਰੂਪ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਾਨਨਾ-ਦੇਖਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇ ਤੋ ਭੀ ਵਹ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰੇ ਕਿ ਬਾਹਰਮੇਂ ਤੋ ਕਹੀਂ ਸੁਖ ਹੈ ਨਹੀਂ, ਆਕੁਲਤਾ ਹੈ. ਸੁਖ ਤੋ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਮੇਂ ਹੈ, ਬਾਹਰਮੇਂ ਤੋ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਐਸਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ, ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਆਨਨ੍ਦ ਸ੍ਵਭਾਵ ਤੋ ਮੇਰਾ ਹੈ. ਆਨਨ੍ਦ-ਆਨਨ੍ਦ, ਸੁਖ-ਸੁਖਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਬਾਹਰਮੇਂ ਸੁਖ ਤੋ ਮਿਲਤਾ ਨਹੀਂ. ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ-ਸੇ ਦੇਖੇ ਤੋ ਆਕੁਲਤਾ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਕਹੀਂ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਸ਼ੁਭ ਯਾ ਅਸ਼ੁਭ ਦੋਨੋਂ (ਭਾਵਮੇਂ) ਆਕੁਲਤਾ ਹੀ ਹੈ. ਸੁਖ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਹੈ. ਐਸੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹਿਯੇ. ਜ੍ਞਾਯਕ ਸ੍ਵਭਾਵ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਆਨਨ੍ਦ ਔਰ ਜ੍ਞਾਨ ਭਰਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਪਹਚਾਨਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਦਿਖਨੇਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ ਤੋ ਭੀ ਵਿਚਾਰ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਬਤਾਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਤੇਰੇ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸੁਖ ਹੈ, ਆਨਨ੍ਦ ਹੈ. ਐਸਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਅਨਨ੍ਤ ਜੀਵ ਮੁਕ੍ਤਿਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ ਹੈਂ. ਆਤ੍ਮਾ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਕ੍ਸ਼ਣ- ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਲੀਨ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਜੋ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਬਤਾਤੇ ਹੈਂ, ਉਨਕੀ ਵਾਣੀਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਨਾ. ਔਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਅਪਨੇ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਜ੍ਞਾਯਕ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਹੀ ਸੁਖ ਹੈ, ਬਾਹਰਮੇਂ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸੁਖ ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਂ ਹੈ, ਬਾਹਰਮੇਂ-ਸੇ ਆਤਾ ਨਹੀਂ. ਜ੍ਞਾਯਕ ਜੋ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ ਹੈ ਉਸਮੇਂ ਨਿਰਾਕੂਲਤਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਕੋਈ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਆਨਨ੍ਦ ਗੁਣ ਹੈ, ਸ੍ਵਤਂਤ੍ਰਪਨੇ. ਐਸਾ ਲਕ੍ਸ਼ਣ-ਸੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਦਿਖਨੇਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ, ਪਹਲੇ ਕਹੀਂ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ, ਪਹਲੇ ਤੋ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਤੀ ਹੈ.
ਜ੍ਞਾਨਲਕ੍ਸ਼ਣ ਜਾਨਨੇਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ, ਆਨਨ੍ਦ ਤੋ ਜਾਨਨੇਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ, ਤੋ ਭੀ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਮਹਾਪੁਰੁਸ਼ ਜੋ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਉਨਕੇ ਵਚਨ ਪਰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਕਰਕੇ, ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ ਕਰਕੇ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਬਾਦਮੇਂ ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਬਾਹਰਮੇਂ ਤੋ ਸਬ ਆਕੁਲਤਾ ਹੈ. ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਭੀ, ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ ਤੋ ਸਬ ਆਕੁਲਤਾ ਹੈ. ਥਕਾਵਟ ਹੈ. ਵਿਸ਼੍ਰਾਂਤਿ