੪੬ ਉਸੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਬਦਲਤੇ ਰਹਨਾ. ਸ਼੍ਰੁਤਕੇ ਚਿਂਤਵਨਮੇਂ ਉਪਯੋਗਕੋ ਲਗਾਨਾ. ਵਿਚਾਰਮੇਂ ਲਗਾਨਾ, ਉਸੀਮੇਂ ਸ੍ਥਿਰ ਨ ਰਹੇ ਤੋ ਭਲੇ ਹੀ ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ (ਰਹੇ), ਵਿਚਾਰਕੋ ਬਦਲਤੇ ਰਹਨਾ. ਉਸਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ. ਅਨਾਦਿਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਬੀਚਮੇਂ ਆ ਜਾਯ ਤੋ ਉਸੇ ਬਦਲਤੇ ਰਹਨਾ. ਬਦਲਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨਾ ਕਿ ਯਹ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੂਁ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸੇ ਬਦਲਤੇ ਰਹਨਾ ਔਰ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੇ ਅਧ੍ਯਯਨਮੇਂ ਚਿਤ੍ਤ ਲਗਾਨਾ. ਏਕਮੇਂ ਹੀ ਸ੍ਥਿਰ ਨ ਰਹੇ ਤੋ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ, ਜਿਨੇਨ੍ਦ੍ਰ ਦੇਵਕੇ, ਸ਼੍ਰੁਤਕੇ ਵਿਚਾਰੋਂਕੋ ਬਦਲਤੇ ਰਹਨਾ, ਏਕਮੇਂ ਚਿਤ੍ਤ ਸ੍ਥਿਰ ਨ ਰਹੇ ਤੋ. ਧ੍ਯੇਯ ਏਕ (ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ) ਮੈਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਕੋ ਕੈਸੇ ਪਹਚਾਨੂਁ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਲਝਨ ਮਿਟਨੇਕਾ ਯਹ ਏਕ ਹੀ ਸ੍ਥਾਨ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਹੁਤ ਮਾਰ੍ਗ ਬਤਾਯਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਗ੍ਰਹਣ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਕਰਨਾ ਪਡਤਾ ਹੈ. ਅਪੂਰ੍ਵ ਰੁਚਿ ਅਂਤਰਮੇਂ ਜਾਗੇ ਔਰ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ ਵਹ ਆਸ਼ਯ ਗ੍ਰਹਣ ਹੋ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਪਲਟਾ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹੇ ਨਹੀਂ. ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ, ਤਤ੍ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਚਿਤ੍ਤੇਨ, ਵਾਰ੍ਤਾਪਿ ਹੀ ਸ਼੍ਰੁਤਾ. ਵਹ ਵਾਰ੍ਤਾ ਭੀ ਅਪੂਰ੍ਵ ਰੀਤ-ਸੇ ਸੁਨੀ ਹੋ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਜੋ ਵਾਣੀਮੇਂ (ਕਹਾ), ਉਨਕਾ ਜੋ ਆਸ਼ਯ ਥਾ (ਉਸੇ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ) ਤੋ ਵਹ ਭਾਵਿ ਨਿਰ੍ਵਾਣ ਭਾਜਨ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਜੋ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ ਹੋ ਉਸੇ ਐਸੇ ਭੀ ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਮੈਂ ਅਂਤਰਮੇਂ ਕੈਸੇ ਆਗੇ ਬਢੂਁ? ਜਿਸੇ ਰੁਚਿ ਜਾਗ੍ਰੁਤ ਹੋ, ਉਸੇ ਆਤ੍ਮਾ ਅਂਤਰਮੇਂ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ ਤਬਤਕ ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਭਲੇ ਵਾਰ੍ਤਾਕੀ ਅਪੂਰ੍ਵਤਾ ਲਗੀ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਅਨ੍ਦਰ ਜੋ ਚਾਹਿਯੇ ਵਹ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੋ ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ.
ਜਿਸਨੇ ਗੁਰੁਦੇਵਕੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ, ਉਨਕਾ ਆਸ਼ਯ ਸਮਝਾ ਵਹ ਭਾਵਿ ਨਿਰ੍ਵਾਣ ਭਾਜਨਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਕੋ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸਂਤੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਜਬਤਕ ਅਨ੍ਦਰ ਆਤ੍ਮ ਸ੍ਵਰੂਪ ਜੋ ਸਂਤੋਸ਼ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ, ਜੋ ਤ੍ਰੁਪ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ, ਜਿਸਮੇਂ ਸਬ ਭਰਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਚੈਤਨ੍ਯਦੇਵ ਪ੍ਰਗਟ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਉਸੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ, ਤਬਤਕ ਉਸੇ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਔਰ ਕਰਨੇਕਾ ਵਹ ਏਕ ਹੀ ਹੈ. ਅਭ੍ਯਾਸ ਉਸੀਕਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ (ਕਰਨਾ). ਮਨ੍ਦ ਪਡੇ ਤੋ ਭੀ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਨਾ. ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸ ਤਰਫ ਹੀ ਜਾਨਾ ਹੈ. ਅਨਾਦਿਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਉਸ ਅਭ੍ਯਾਸਮੇਂ ਜਾਯ ਤੋ ਭੀ ਅਂਤਰਮੇਂ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਪਲਟਨਾ ਹੈ.
ਅਂਤਰਕੇ ਅਭ੍ਯਾਸਕੋ ਬਢਾ ਦੇ ਔਰ ਦੂਸਰੇ ਅਭ੍ਯਾਸਕੋ ਗੌਣ ਕਰੇ ਤੋ ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਬਾਰਂਬਾਰ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕਦੇਵ ਹੂਁ, ਯੇ ਵਿਭਾਵ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਐਸੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਯਦਿ ਸ੍ਵਯਂ ਜਾਯ, ਬਾਰਂਬਾਰ ਜ੍ਞਾਯਕਦੇਵਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰੇ ਤੋ ਜ੍ਞਾਯਕਦੇਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਉਸਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਬਾਰਂਬਾਰ ਛੂਟ ਜਾਯ, ਮਨ੍ਦ ਪਡ ਜਾਯ ਤੋ ਭੀ ਬਾਰਂਬਾਰ ਕਰਤਾ ਰਹੇ. ਅਨਾਦਿਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੈ, ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ-ਸੇ ਉਸਮੇਂ ਜੁਡ ਜਾਯ ਤੋ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿਕੋ ਬਾਰਂਬਾਰ ਤੋਡਤਾ ਰਹੇ. ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਐਸੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤਾ ਰਹੇ. ਦਿਨ ਔਰ ਰਾਤ ਉਸੀਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ, ਉਸਕੇ ਪੀਛੇ ਪਡੇ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.