੧੨੦
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜ੍ਞਾਨੀਕੀ ਸਵਿਕਲ੍ਪ ਦਸ਼ਾ ਇਤਨੀ ਮਜਬੂਤ ਹੈ ਕਿ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਉਪਯੋਗਕੀ ਲਾਚਾਰੀ ਕਰਨੀ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ, ਵਹ ਅਪਨੇਆਪ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੀ ਲਾਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਡਤੀ. ਉਸਕੀ ਦਸ਼ਾ ਹੀ ਐਸੀ ਹੈ. ਉਸੇ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਔਰ ਹੂਁਫ ਹੈ ਹੀ. ਅਪਨੀ ਦਸ਼ਾ ਹੀ ਐਸੀ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਕਹੀਂ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਵਰ੍ਤਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਭਿਨ੍ਨ ਹੀ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਨ੍ਯਾਰੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੀ ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਵਾਪਸ ਲਾਤੀ ਹੈ. ਵਹ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਲਂਬੇ ਸਮਯ ਬਾਹਰ ਟਿਕ ਨਹੀਂ ਪਾਤਾ. ਵਹ ਉਪਯੋਗ ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਫਿਰ-ਸੇ ਲੀਨ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਉਸਕੀ ਨ੍ਯਾਰੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੀ ਉਸੇ ਵਾਪਸ ਲਾਤੀ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਲਾਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਡਤੀ.
ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਅਪਨੀ ਹੂਁਫ ਹੈ. ਅਪਨੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੀ ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਵਾਪਸ ਲਾਤੀ ਹੈ. ਉਸੇ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਦਸ਼ਾ ਕਬ ਆਯੇਗੀ? ਉਸਕੀ ਰਾਹ ਦੇਖਕਰ ਬੈਠਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਉਸੇ ਕੋਈ ਸ਼ਂਕਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ. ਪਰਿਣਤਿ ਹੀ ਉਸ ਉਪਯੋਗਕੋ ਵਾਪਸ ਖੀਁਚਕਰ ਲਾਤੀ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪਰਿਣਤਿ ਜੋਰਦਾਰ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤੋ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਦਸ਼ਾ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜ੍ਞਾਨੀਕੋ ਤੋ ਚੌਬੀਸੋਂ ਘਣ੍ਟੇ ਅਵਲਮ੍ਬਨ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਚੌਬੀਸੋਂ ਘਣ੍ਟੇ ਆਤ੍ਮ ਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਅਵਲਮ੍ਬਨ ਹੈ. ਉਸਕਾ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਏਕਮੇਕ ਹੋਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਜਾਯੇ ਤੋ ਭੀ ਭਿਨ੍ਨ ਹੀ ਹੈ. ਵਹ ਵਾਪਸ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਜਮੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਉਸਕੀ ਰੁਚਿ ਉਸੇ ਵਾਪਸ (ਲੇ ਆਤੀ ਹੈ), ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਉਸੇ ਵਾਪਸ ਲਾਤੀ ਹੈ. ਐਸਾ ਸਹਜਪਨੇ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਚ੍ਯੂਤ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਕ੍ਯਾ ਕਾਰਣ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿਮੇਂ ਦਿਕ੍ਕਤ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਛੂਟ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸਕੀ ਨ੍ਯਾਰੀ ਪਰਿਣਤਿ ਛੂਟ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕ ਭਿਨ੍ਨ, ਵਿਭਾਵ ਭਿਨ੍ਨ ਵਹ ਪਰਿਣਤਿ ਜੋ ਜ੍ਞਾਤਾਕੀ ਧਾਰਾ ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਆਂਸ਼ਿਕ ਜ੍ਞਾਤਾਧਾਰਾ, ਆਂਸ਼ਿਕ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਧਾਰਾ (ਚਲਤੀ ਰਹਤੀ ਹੈ). ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਆਨਨ੍ਦ ਅਲਗ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਅਂਤਰਮੇਂ ਜੋ ਨ੍ਯਾਰੀ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਧਾਰਾ ਔਰ ਜ੍ਞਾਯਕਧਾਰਾ ਥੀ, ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਛੂਟ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਏਕਮੇਕ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਚਲੀ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਵਰ੍ਤਮਾਨ ਪਰਿਣਤਿ ਛੂਟਕਰ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਪਰਿਣਤਿ ਪਲਟ ਜਾਤੀ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜ੍ਞਾਨ-ਸੇ ਰਚਿਤ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯ ਵਸ੍ਤੁ ਹੀ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਜਾਨਨੇਵਾਲੀ ਪੂਰੀ ਵਸ੍ਤੁ ਹੀ ਹੈ. ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ, ਉਸਕਾ ਗੁਣ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ, ਉਸਕੀ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ, ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਵਹ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ ਹੀ ਹੈ, ਐਸੀ ਏਕ ਵਸ੍ਤੁ ਹੀ ਹੈ. ਜੈਸੇ ਯਹ ਜਡ ਹੈ, ਵਹ ਜਡ ਕੁਛ ਜਾਨਤਾ ਨਹੀਂ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਜਾਨਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਤਬ ਏਕ ਜਾਨਨੇਵਾਲੀ ਵਸ੍ਤੁ ਹੈ ਕਿ ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਜਾਨਨੇਵਾਲੀ ਹੀ ਹੈ.