੧੨੮
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਨਿਰਰ੍ਥਕਰ ਕਰਨੇਵਾਲਾ, ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਸਂਸ੍ਕਾਰਕੋ ਨਿਰਰ੍ਥਕ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਡਾਲੇ. ਉਸਮੇਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਕਾਰਣ ਬਨਤਾ ਹੈ ਔਰ ਏਕਦਮ ਅਂਤਰਮੇਂ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਨਿਗੋਮੇਂ-ਸੇ ਨਿਕਲਕਰ ਮਨੁਸ਼੍ਯ ਹੋਕਰ, ਤੁਰਨ੍ਤ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਹੂਁ, ਐਸੇ ਅਂਤਰ੍ਮੁਹੂਰ੍ਤਮੇਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰ ਲੇਤੇ ਹੈਂ. ਬੀਚਮੇਂ ਸਂਸ੍ਕਾਰਕੀ ਕੋਈ ਜਰੂਰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵੈਸੇ ਜਲ੍ਦੀ ਕਾਮ ਹੋ, ਉਸਕਾ ਕੋਈ ਰਾਸ੍ਤਾ ਬਤਾਓ ਤੋ ਕਾਮ ਆਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ੍ਵਯਂ ਜਲ੍ਦੀ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤੋ ਜਲ੍ਦੀ ਹੋ ਜਾਯ. ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤਾ ਰਹੇ ਕਿ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਉਸਕੇ ਬਜਾਯ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਐਸੇ ਏਕਦਮ ਦ੍ਰੁਢਤਾ- ਸੇ ... ਸ੍ਵਯਂ ਏਕਦਮ ਵਿਭਾਵ-ਸੇ ਛੂਟਕਰ ਜਾਯ ਤੋ ਜਲ੍ਦੀ ਹੋ. ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਕਰੇ ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਮੇਂ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਬੀਚਮੇਂ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਜਲ੍ਦੀ ਕਰੇ ਤੋ ਬੀਚਮੇਂ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਆਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰੇ ਇਸਲਿਯੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਹੁਏ. ਉਸਮੇਂ ਜਲ੍ਦੀ ਕਿਯਾ. ਏਕਦਮ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਗਯੀ ਔਰ ਹੋ ਗਯਾ. ਕਮਰ ਕਸਕਰ ਤੈਯਾਰ ਹੁਏ ਹੈਂ. ਪ੍ਰਵਚਨਸਾਰਮੇਂ (ਆਤਾ ਹੈ). ਐਸੇ ਸ੍ਵਯਂ ਤੈਯਾਰ ਹੋਕਰ ਅਂਤਰਮੇਂ ਜਾਯੇ ਤੋ ਏਕਦਮ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪ੍ਰਵਚਨਸਾਰਮੇਂ (ਆਤਾ ਹੈ), ਹਮਨੇ ਕਮਰ ਕਸੀ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਕਮਰ ਕਸੀ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਏਕ ਬਾਰ ਕਹਾ ਥਾ, ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਐਸਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਲਾ ਤੋ ਲਂਬਾ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਲਂਬਾ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ. ਏਕਦਮ ਦ੍ਰੁਢਤਾਕੇ ਸਾਥ. ਯਦਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਰੂਪ- ਸੇ ਪਰਿਣਤਿ ਏਕਦਮ ਦ੍ਰੁਢ ਹੋ ਜਾਯ ਕਿ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੀ ਹੂਁ. ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਹੈ ਐਸੀ ਹੀ ਪਰਿਣਤਿ, ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਉਸਕੀ ਦ੍ਰੁਢਤਾ ਹੁਯੀ. ਮੋਹਗ੍ਰਨ੍ਥਿਕਾ ਮੈਂਨੇ ਘਾਤ ਕਰ ਦਿਯਾ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਤੁਰਨ੍ਤ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਮੋਹਗ੍ਰਨ੍ਥਿਕਾ ਘਾਤ ਕਰਕੇ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਕੇ ਚਤੁਰ੍ਥ ਕਾਲਮੇਂ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਅਂਤਰਮੇਂ ਲੀਨਤਾ ਕਰ ਦੀ, ਤੋ ਏਕਦਮ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨਕਾ ਕਾਰ੍ਯ ਲੀਨਤਾਰੂਪ ਏਕਦਮ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਜਲ੍ਦੀ ਕਰਤਾ ਹੈ ਉਸੇ.
ਵਿਭਾਵਕੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਭੀ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਆਤਾ ਹੈ, ਕ੍ਰੋਧਾਦਿ ਤਾਰਤਮ੍ਯਤਾ ਸਰ੍ਪਾਦਿਕ ਮਾਂਹੀ. ਵਿਭਾਵਕਾ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਵੈਸੇ ਯਹ ਸ੍ਵਭਾਵ ਤਰਫਕੀ ਰੁਚਿਕੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਵਹ ਭੀ ਉਸੇ ਪੂਰ੍ਵ ਭਵਮੇਂ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਹ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤਬ ਉਸੇ ਕਾਰਣਰੂਪ ਕਹਨੇਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਉਸੇ ਉਪਯੋਗੀ ਕਹਨੇਮੇਂ ਆਯੇ, ਨ ਕਰੇ ਉਸੇ..
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਤੀਵ੍ਰ ਹੁਆ ਔਰ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਪਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਗਯੀ ਤੋ ਸਂਸ੍ਕਾਰਕਾ ਵਹਾਁ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਹੀਂ ਰਹਾ. ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤਾ ਰਹੇ ਤੋ ਬੀਚਮੇਂ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਆਤੇ ਹੈਂ. ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਜੀਵ ਐਸਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤੇ-ਕਰਤੇ (ਆਗ ਜਾਤੇ ਹੈਂ). ਏਕਦਮ ਅਂਤਰ੍ਮੁਹੂਰ੍ਤਮੇਂ ਹੋ ਜਾਯ ਐਸਾ ਕੋਈ ਵਿਰਲ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤੇ-ਕਰਤੇ (ਆਗੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ). ਚਤੁਰ੍ਥ ਕਾਲਮੇਂ ਜਲ੍ਦੀ ਹੋ ਜਾਯ ਐਸੇ ਬਹੁਤ