੨੬੦
ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਤੋ ਭੀ ਅਂਤਰ੍ਮੁਹੂਰ੍ਤਮੇਂ ਹੋ ਜਾਯ ਐਸੇ ਤੋ ਕੋਈ ਵਿਰਲ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤੇ- ਕਰਤੇ (ਬਹੁਭਾਗ ਹੋਤਾ ਹੈ).
ਨੀਂਵ ਖੋਦਤੇ-ਖੋਦਤੇ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੋ ਜਾਯ, ਐਸਾ ਤੋ ਕਿਸੀਕੋ ਹੀ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਤੋ ਮਹੇਨਤ ਕਰਤੇ-ਕਰਤੇ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਭੀ ਯਹ ਤੋ ਪਂਚਮਕਾਲ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪੂਰ੍ਣਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ. ਵਾਸ੍ਤਵਮੇਂ ਤੋ ਤੁਝੇ ਯਹ ਸਿਖਾਤੇ ਹੈਂ. ਵਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਤੋ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ, ਔਰ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਭੀ ਨ ਕਰ ਸਕੇ ਤੋ ਗਹਰੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਤੋ ਡਾਲ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਤੋ ਡਾਲ. ਉਪਦੇਸ਼ਕੀ ਐਸੀ ਸ਼ੈਲੀ (ਹੈ). ਕੋਈ ਸੁਨਾਯੇ ਤੋ ਉਸੇ ਮੁਨਿਪਨਾਕਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਤੇ ਹੈਂ. ਫਿਰ ਮੁਨਿ ਨ ਹੋ ਸਕੇ ਤੋ ਸ਼੍ਰਾਵਕਕਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਤੇ ਹੈਂ. ਪਹਲੇ ਉਤਨੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਨ ਹੋ ਤੋ ਸ਼੍ਰਾਵਕਕਾ ਉਪਦੇਸ਼ (ਦੇਤੇ ਹੈਂ). ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨਪੂਰ੍ਵਕ ਸ਼੍ਰਾਵਕ.
ਯਹ ਪਂਚਮਕਾਲ ਹੈ. ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪਰ੍ਯਂਤ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੇਕਾ ਉਤਨਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨ ਹੋ ਤੋ ਰੁਚਿਕੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਡਾਲ (ਐਸਾ ਕਹਤੇ ਹੈਂ). ਯਥਾਰ੍ਥ ਰੁਚਿ (ਕਰ ਕਿ), ਆਤ੍ਮਾ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੈ, ਯੇ ਸਬ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਤੋ ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ, ਕ੍ਰਿਯਾਮੇਂ, ਥੋਡਾ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਹੁਆ ਉਸਮੇਂ ਧਰ੍ਮ ਮਾਨ ਲਿਯਾ, ਉਸਕੀ ਤੋ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਭੀ ਜੂਠੀ, ਉਸਕਾ ਸਬ ਜੂਠਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਸਕੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਭੀ ਜੂਠੇ. ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਸਬ ਜੂਠਾ ਹੈ. ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਸਤਕੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ. ਸਮਾਧਾਨਃ- ਧਰ੍ਮ ਦੂਸਰੇ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਮਾਨਾ. ਕੋਈ ਕਰ ਦੇਗਾ ਐਸਾ ਮਾਨੇ. ਐਸੀ ਕੁਛ- ਕੁਛ ਭ੍ਰਮਣਾਏਁ ਹੋਤੀ ਹੈਂ. ਯੇ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਪ੍ਰਤਾਪ-ਸੇ ਵਹ ਸਬ ਭ੍ਰਮਣਾ ਦੂਰ ਹੁਯੀ ਹੈ, ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸਬਕੋ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇ-ਦੇ ਕਰ. ਭਗਵਾਨ ਕਰ ਦੇਂਗੇ, ਮਨ੍ਦਿਰਮੇਂ ਜਾਯੇਂਗੇ ਤੋ ਹੋਗਾ, ਐਸਾ ਕਰੇਂਗੇ ਤੋ ਹੋਗਾ, ਐਸੀ ਸਬ ਭ੍ਰਮਣਾ (ਚਲਤੀ ਥੀ). ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ, ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਕ ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਸ੍ਵਤਂਤ੍ਰ ਹੈ. ਤੂ ਕਰ ਤੋ ਹੋਗਾ. ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਆਯੇ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰ ਤਰਫਕੇ, ਭਕ੍ਤਿ ਆਵੇ ਵਹ ਅਲਗ ਬਾਤ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਤਰਮੇਂ ਕਰਨਾ ਤੋ ਤੁਝੇ ਹੈ.