੨੬੨
ਪਰਪਦਾਰ੍ਥਕੋ ਸ੍ਵਯਂ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ. ਔਰ ਦੂਸਰਾ ਕੋਈ ਅਪਨਾ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ, ਸ੍ਵਯਂ ਦੂਸਰੇਕੋ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ. ਉਸੇ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥ-ਸੇ ਅਤ੍ਯਂਤ ਅਭਾਵ ਹੈ. ਉਸੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤ-ਨੈਮਿਤ੍ਤਿਕ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਕੇ ਕਾਰਣ ਐਸਾ ਲਗਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਦੂਸਰੇਕਾ ਕਰਤਾ ਹੂਁ. ਵਹ ਮਾਤ੍ਰ ਉਸੇ ਰਾਗਕੇ ਕਾਰਣ ਲਗਤਾ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਚੈਤਨ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯ ਅਨ੍ਯ-ਸੇ ਅਤ੍ਯਂਤ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਐਸੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ, ਅਨ੍ਯਕਾ ਕੁਛ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਤਾ. ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਕਰ੍ਤਾ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨ, ਦਰ੍ਸ਼ਨ, ਚਾਰਿਤ੍ਰ, ਅਨਨ੍ਤ ਗੁਣਕੀ ਪਰ੍ਯਾਯੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਂ ਉਸਕਾ ਕਰ੍ਤਾ ਹੈ. ਪਰਪਦਾਰ੍ਥਕਾ ਵਹ ਕਰ੍ਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਚਾਰੋਂ ਓਰ-ਸੇ ਚੈਤਨ੍ਯਲਕ੍ਸ਼ਣਕੋ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰਕੇ ਉਸਮੇਂ ਹੀ ਉਸਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ, ਉਸਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਔਰ ਉਸਮੇਂ ਲੀਨਤਾ ਕਰਕੇ ਆਗੇ ਬਢੇ ਤੋ ਵਹੀ ਮੁਕ੍ਤਿਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਹੀ ਉਸਕੀ ਆਨਨ੍ਦਕੀ ਪਰ੍ਯਾਯੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤੀ ਹੈਂ, ਜ੍ਞਾਨਕੀ ਪਰ੍ਯਾਯੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤੀ ਹੈਂ, ਚਾਰਿਤ੍ਰਕੀ, ਅਨਨ੍ਤ ਸ਼ਕ੍ਤਿਯੋਂ-ਸੇ ਭਰਾ ਗੁਣਕਾ ਭਣ੍ਡਾਰ ਐਸਾ ਆਤ੍ਮਾ, ਉਸਮੇਂ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਵਹ ਬਤਾਯਾ, ਬਾਰਂਬਾਰ ਬਤਾਯਾ ਵਹ ਗੁਰੁਦੇਵਕਾ ਪਰਮ ਉਪਕਾਰ ਹੈ. ਔਰ ਵਹ ਉਪਕਾਰ ਐਸਾ ਹੈ ਕਿ ਜੀਵਕੋ ਭਵਕਾ ਅਭਾਵ ਹੋ ਜਾਯ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਅਂਤਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਕਰਵਾਯੀ, ਸਬਕੋ ਰੁਚਿ ਕਰਵਾਯੀ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਉਸ ਰੁਚਿਕੀ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਗ੍ਰਤਾ ਕਰਕੇ ਬਾਰਂਬਾਰ ਉਸੀਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ. ਜੀਵਨਮੇਂ ਵਹੀ ਏਕ ਕਰਨੇ ਜੈਸਾ ਹੈ ਕਿ ਜ੍ਞਾਯਕ ਮੈਂ ਕੌਨ ਹੂਁ? ਜ੍ਞਾਯਕਕੋ ਪਹਚਾਨਨਾ, ਵਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਉਸਕੇ ਲਿਯੇ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਆਯੇ. ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੀ ਮਹਿਮਾ, ਦੇਵ- ਗੁਰੁ-ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕੀ ਭਕ੍ਤਿ ਵਹ ਸਬ ਉਸੇ ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਾਮੇਂ ਏਕ ਜ੍ਞਾਯਕ. ਬਸ, ਏਕ ਜ੍ਞਾਯਕ ਉਸਕੇ ਜੀਵਨਮੇਂ ਵਹ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਉਸੀਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ ਔਰ ਉਸੀਕਾ ਰਟਨ, ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ.