੧੪੪ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਹ ਤੋ ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਂ ਲੀਨ ਹੋ, ਸ੍ਵਭਾਵਕੋ ਪਹਚਾਨੇ ਤੋ ਉਸਮੇਂ ਸਹਜ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਤੋ ਅਨੁਪਮ ਹੈ, ਉਸੇ ਕਿਸੀਕੀ ਉਪਮਾ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ. ਕੋਈ ਵਿਕਲ੍ਪਾਸ਼੍ਰਿਤ ਭਾਵੋਂਕੀ ਉਪਮਾ ਉਸੇ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ. ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਜੋ ਆਨਨ੍ਦ ਆਤਾ ਹੈ ਵਹ ਆਕੁਲਤਾ ਮਿਸ਼੍ਰਿਤ ਆਨਨ੍ਦ ਹੈ. ਉਸ ਆਨਨ੍ਦਮੇਂ ਆਕੁਲਤਾ ਰਹੀ ਹੈ ਔਰ ਵਹ ਵਿਭਾਵ ਭਾਵ ਹੈ. ਚੈਤਨ੍ਯਕਾ ਆਨਨ੍ਦ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਹੈ, ਆਕੁਲਤਾ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਂ-ਸੇ ਸਹਜ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਆਨਨ੍ਦ ਹੈ. ਉਸੇ ਕਹੀਂ-ਸੇ ਲਾਨਾ ਨਹੀਂ ਪਡਤਾ, ਵਹ ਤੋ ਸਹਜ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਕਿਸੀਕੀ ਉਪਮਾ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ. ਵਹ ਤੋ ਅਨੁਪਮ ਹੈ. ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਜੋ ਸ੍ਵਭਾਵ ਭਰਾ ਹੈ, ਉਸਮੇਂ ਪਰਿਣਤਿ ਹੋਨੇ-ਸੇ, ਲੀਨਤਾ ਹੋਨੇ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਕਿਸੀਕੀ ਉਪਮਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸੇ ਕੋਈ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕਥਂਚਿਤ ਵ੍ਯਕ੍ਤਵ੍ਯ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਮਝ ਲੇਨਾ. ਜਗਤਕੇ ਕੋਈ ਵਿਭਾਵਭਾਵਮੇਂ ਵਹ ਆਨਨ੍ਦ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਜਗਤ- ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਨ੍ਯਾਰਾ ਹੀ ਹੈ. ਚੈਤਨ੍ਯ ਅਨੁਪਮ ਤਤ੍ਤ੍ਵ, ਉਸਕਾ ਆਨਨ੍ਦ ਅਨੁਪਮ. ਉਸਕੇ ਸਬ ਭਾਵ ਅਨੁਪਮ. ਵਹ ਅਲਗ ਦੁਨਿਯਾਕਾ ਆਨਨ੍ਦ ਹੈ ਐਸਾ ਸਮਝ ਲੇਨਾ. ਉਸੇ ਕੋਈ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਾਨ੍ਤ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤਾ. ਜੋ ਸੁਖ-ਸੁਖ ਇਚ੍ਛਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਸੁਖ ਅਪਨੇਮੇਂ ਭਰਾ ਹੈ, ਬਾਹਰ-ਸੇ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਕੋਈ ਅਪੂਰ੍ਵ ਹੈ, ਉਸੇ ਜਗਤਕੀ ਕੋਈ ਉਪਮਾ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਪਡਤੀ, ਵਹ ਕੋਈ ਅਨੁਪਮ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਹਮ ਕੁਛ ਦੂਸਰੀ ਇਚ੍ਛਾ ਰਖਤੇ ਹੈਂ. ਐਸੀ ਸਬ ਬਾਤੇਂ.. ਔਰ ਏਕ ਪਰਮਪਾਰਿਣਾਮਿਕਭਾਵ. ਉਸਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤਬ ਥਁਭ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਇਸਮੇਂ ਕਰਨਾ ਕ੍ਯਾ ਹੈ? ਸ੍ਵਭਾਵ ... ਤੂ ਹੈ, ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ. ਤੋ ਫਿਰ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਹੈ? ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਂ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਭਰੀ ਹੈ, ਸ੍ਵਭਾਵਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੇ ਪਰ ਦੂਸਰਾ ਕੋਈ ਵਿਕਲ੍ਪ ਆਨੇ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ. ਸ੍ਵਭਾਵ. ਵਾਚ੍ਯਾਰ੍ਥਕਾ ਵਿਚਾਰ ... ਉਸਮੇਂ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਹਮਾਰੀ ਮਤਿ ਕਹਾਁ ਉਲਝਤੀ ਹੈ, ਯਹ ਸਮਝਮੇਂ ਆਯਾ ਹੈ. ...
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਕਹੀਂ ਨ ਕਹੀਂ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਤੋ ਹਕੀਕਤ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਤ੍ਪਾਦ-ਵ੍ਯਯ-ਧ੍ਰੁਵਕੋ ਯਥਾਰ੍ਥ ਸਮਝੇ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪ ਛੂਟੇ. ਕਰਨੇਕਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਰੂਪ-ਸੇ ਕਰ੍ਤਾਬੁਦ੍ਧਿ ਛੋਡ ਦੇ, ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੋ ਜਾਯ ਤੋ ਕਰਨਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥਕਾ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੂਁ ਅਥਵਾ ਵਿਕਲ੍ਪਕਾ ਕਰ੍ਤਾ ਮੈਂ ਹੂਁ ਅਥਵਾ ਮੈਂ ਰਾਗਕਾ ਕਰ੍ਤਾ ਹੂਁ, ਵਹ ਸਬ ਛੂਟ ਜਾਯ. ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਰੂਪ-ਸੇ ਯਦਿ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੋ ਜਾਯ, ਜ੍ਞਾਯਕਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੋ ਤੋ ਉਸਮੇਂ ਬਾਹਰਕਾ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਸਹਜ ਜ੍ਞਾਤਾ ਬਨ ਜਾਯ, ਸਹਜ ਜੋ ਉਤ੍ਪਾਦ-ਵ੍ਯਯ-ਧ੍ਰੁਵਸ੍ਵਰੂਪ ਵਸ੍ਤੁ ਹੈ, ਉਸ ਰੂਪ ਸ੍ਵਯਂ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋ ਜਾਯ ਤੋ ਬਾਹਰਕਾ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਸ੍ਵਯਂ ਜਿਸ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੈ, ਉਸਮੇਂ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕੋ ਥਁਭਾਕਰ ਉਸਕਾ ਜ੍ਞਾਨ ਔਰ ਲੀਨਤਾ ਕਰੇ ਤੋ