੨੭੧
ਆਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਰਾਗਕਾ ਰਸ ਫਿਕਾ ਪਡ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਰਾਗ ਤੋ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਕੋ ਰਸ ਫਿਕਾ ਪਡ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਉਸੇ, ਰਾਗਕਾ ਸ੍ਵਾਮੀਤ੍ਵ (ਨਹੀਂ ਹੈ). ਰਾਗ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਸ੍ਥਿਰਤਾਕਾ ਰਾਗ ਖਡਾ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਰਾਗ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਯੇ ਰਾਗ ਆਦਰਣੀਯ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਯਹ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਮੈਂ ਤੋ ਵੀਤਰਾਗਸ੍ਵਰੂਪ ਹੂਁ. ਇਸਲਿਯੇ ਰਾਗਕਾ ਰਸ ਫਿਕਾ ਪਡ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਟੂਟ ਜਾਤੀ ਹੈ.
ਯੇ ਰਾਗ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਸੇ ਅਤ੍ਯਂਤ ਭਿਨ੍ਨ ਪਰਿਣਤਿ ਰਹਤੀ ਹੈ. ਉਸਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਰਸ ਨਿਕਲ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਉਸਕੀ ਸ੍ਵਾਮਿਤ੍ਵ ਬੁਦ੍ਧਿ, ਉਸਕਾ ਰਸ (ਟੂਟ ਗਯਾ ਹੈ). ਰਾਗ ਖਡਾ ਰਹੇ ਤੋ ਭੀ ਰਾਗਕਾ ਰਾਗ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਰਾਗ ਰਖਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ ਔਰ ਰਾਗ ਮੇਰਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਐਸੀ ਜ੍ਞਾਯਕ ਦਸ਼ਾ ਉਸੇ ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਸ਼ਣ ਵਰ੍ਤਤੀ ਹੀ ਹੈ.
ਜਬ ਵੈਸੀ ਪਰਿਣਤਿ ਅਨ੍ਦਰ ਹੋ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪ ਟੂਟਕਰ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕੀ ਦਸ਼ਾ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਰਾਗਕਾ ਰਸ ਤੋ ਊਤਰ ਗਯਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਸ੍ਥਿਰਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਵਹ ਰਾਗਮੇਂ ਰੁਖੇ ਭਾਵ- ਸੇ ਜੁਡਤਾ ਹੈ. ਉਸੇ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਪਰਿਣਤਿ (ਚਲਤੀ ਹੋਨੇ-ਸੇ) ਭਿਨ੍ਨ ਭਾਵ-ਸੇ ਜੁਡਤਾ ਹੈ. ਨ੍ਯਾਰੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸੁਖ ਭਰਾ ਪਡਾ ਹੈ, ਤੋ ਉਸਕਾ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਨੇਕੀ ਰੀਤ ਕ੍ਯਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸੁਖ ਹੈ. ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵਨੇ, ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਉਸਕਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਬਤਾਕਰ ਅਨੇਕ ਯੁਕ੍ਤਿ-ਸੇ, ਦਲੀਲ-ਸੇ ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਹਮ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਕਰਕੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਸੁਖ ਹੈ. ਫਿਰ ਉਸਕਾ ਨਿਰ੍ਣਯ ਕਰਨਾ ਵਹ ਤੋ ਅਪਨੇ ਹਾਥਕੀ ਬਾਤ ਹੈ, ਨਿਰ੍ਣਯ ਕੈਸੇ ਕਰਨਾ ਵਹ.
ਉਸਕੀ ਅਨੇਕ ਯੁਕ੍ਤਿਯੋਁ-ਸੇ, ਦਲੀਲੋਂ-ਸੇ ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ. ਆਗਮ, ਯੁਕ੍ਤਿ ਔਰ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ, ਸਰ੍ਵ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਗੁਰੁਦੇਵ ਔਰ ਆਚਾਰ੍ਯ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਤੋ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਕਰ ਬਹੁਤ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ (ਕਿਯਾ ਹੈ), ਸਬ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਅਪੂਰ੍ਵ ਰੀਤਸੇ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ. ਨਿਰ੍ਣਯ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ.
ਮਾਰ੍ਗ ਬਤਾਯੇ, ਕੋਈ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰ ਜਾ ਰਹਾ ਹੋ ਉਸੇ ਮਾਰ੍ਗ ਬਤਾਯੇ, ਚਲਨਾ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੈ. ਨਿਰ੍ਣਯ ਤੋ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ. ਜੋ ਸੁਖਕੀ ਇਚ੍ਛਾ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਹੈ. ਕਿਸੀ ਭੀ ਭਾਵੋਂਮੇਂ, ਕਿਸੀ ਭੀ ਰਾਗਮੇਂ, ਕਿਸੀ ਭੀ ਕਾਰ੍ਯਮੇਂ ਜੋ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੇਵਾਲਾ, ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਜੋ ਸੁਖ ਮਾਨਤਾ ਹੈ, ਵਹ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਸ੍ਵਯਂ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵੀ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਜੋ ਸਹਜ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵੀ, ਜੋ ਸਹਜ ਆਨਨ੍ਦ ਸ੍ਵਭਾਵੀ ਹੈ. ਅਪਨੀ ਓਰ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਹਜਰੂਪ ਪਰਿਣਮਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਜੋ ਅਨ੍ਯਮੇਂ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਹੈ, ਜੋ ਚੈਤਨ੍ਯ ਹੈ, ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ (ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਹੈ), ਜਹਾਁ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਵਹਾਁ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਸੁਖਕੋ ਸ੍ਵਯਂ ਵੇਦਤਾ ਹੈ, ਸੁਖ ਮਾਨ ਰਹਾ