੨੦੬ ਹੈ, ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵੀ ਹੈ. ਇਸੀਲਿਯੇ ਸੁਖ ਮਾਨ ਰਹਾ ਹੈ.
ਵਹ ਜਡ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ ਹੈ. ਸੁਖ ਸ੍ਵਭਾਵ ਅਪਨਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਆਰੋਪ ਕਰਕੇ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਤਾ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਸੁਖਕਾ ਭਣ੍ਡਾਰ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਪਰਮੇਂ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰਮੇਂ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਵਿਪਰੀਤ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਸੁਖ ਮਾਨਾ ਹੈ. ਅਨ੍ਦਰ ਅਪਨਾ ਸ੍ਵਤਃਸਿਦ੍ਧ, ਅਨਾਦਿਅਨਨ੍ਤ ਸਹਜ ਸਿਦ੍ਧ ਸ੍ਵਭਾਵ ਸੁਖ ਅਪਨਾ ਹੈ. ਜੈਸੇ ਜ੍ਞਾਨ ਅਪਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਜਾਨਨ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹਰ ਜਗਹ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ ਹੀ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵ ਭੀ ਸਹਜ ਸ੍ਵਰੂਪ-ਸੇ ਅਪਨਾ ਹੀ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿ ਮਾਨਤਾ ਹੈ, ਸੁਖ ਮਾਨਤਾ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਮਾਨ ਰਹਾ ਹੈ.
ਜੈਸੇ ਜਾਨਨੇਵਾਲਾ ਹਰ ਜਗਹ ਜਾਨਨਰੂਪ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਸੁਖਕਾ ਭਣ੍ਡਾਰ ਹੈ, ਵਹੀ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੇਵਾਲਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਸੁਖ ਅਪਨੇਮੇਂ ਰਹਾ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ (ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ). ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵ ਅਨੇਕ ਬਾਰ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਸੁਖ ਅਪਨੇਮੇਂ ਹੈ. ਮ੍ਰੁਗਕੀ ਨਾਭਿਮੇਂ ਕਸ੍ਤੂਰੀ (ਹੈ). (ਕਸ੍ਤੂਰੀਕੀ) ਸੁਗਨ੍ਧ ਹਰ ਜਗਹ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਢੂਁਢਤਾ ਹੈ.
ਵੈਸੇ ਸ੍ਵਯਂ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵੀ ਸੁਖਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਬਾਹਰਮੇਂ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਸੁਖਕਾ ਭਣ੍ਡਾਰ ਸ੍ਵਤਃਸਿਦ੍ਧ ਆਨਨ੍ਦ ਵਸ੍ਤੁ ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਤਃਸਿਦ੍ਧ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਹ ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਮਾਨ ਰਹਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ, ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵਨੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕਲ੍ਪਨਾਕੇ ਪੀਛੇ ਸੁਖ ਪਡਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਕਲ੍ਪਨਾਕੇ ਪੀਛੇ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵ ਅਪਨਾ ਹੈ. ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ. ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਖਾਕਰ, ਪੀ ਕਰ, ਘੂਮਕਰ, ਜਹਾਁ-ਤਹਾਁ ਮਾਨਮੇਂ, ਇਸਮੇਂ-ਉਸਮੇਂ ਯਹਾਁ-ਵਹਾਁ ਸੁਖ ਮਾਨਨੇਵਾਲਾ ਵਹ ਸੁਖਸ੍ਵਭਾਵੀ ਸ੍ਵਯਂ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਸੁਖ ਕਹੀਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸੁਖ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ, ਅਪਨੇਮੇਂ ਸਹਜ ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਂ ਸੁਖ ਹੈ. ਵਿਕਲ੍ਪਕੀ ਜਾਲ ਔਰ ਵਿਭਾਵਕੋ ਛੋਡੇ, ਵਿਕਲ੍ਪ ਓਰਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ, ਆਕੁਲਤਾ-ਸੇ ਵਾਪਸ ਮੁਡੇ, ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰੇ ਔਰ ਸ੍ਵਯਂ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਸ੍ਵਰੂਪਮੇਂ ਜਾਯ ਤੋ ਸੁਖ ਜੋ ਸਹਜ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੈ, ਵਹ ਸੁਖਕਾ ਸਾਗਰ ਅਪਨੇਮੇਂ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਐਸਾ ਹੈ. ਵਹ ਬਾਹਰ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਤਾ ਹੈ.