੨੧੪ ਹੋ, ਐਸੀ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿ ਅਨ੍ਦਰ ਸਾਥਮੇਂ ਆ ਜਾਤੀ ਹੈ.
ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ ਔਰ ਕੋਈ ਲਾਭ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ. ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਉਸਕੀ ਜੂਠੀ ਮਾਨ੍ਯਤਾ ਹੈ. ਵਿਭਾਵਕਾ ਕਾਰਣ.... ਪਰਿਣਤਿਮੇਂ ਜੋ ਦੁਃਖਕਾ ਕਾਰਣ ਵਿਭਾਵ ਪਰਿਣਤਿਮੇਂ ਹੈ, ਉਸਕੇ ਕਾਰ੍ਯਮੇਂ ਉਸੇ ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਆਦਿ ਸਬ ਫਲਮੇਂ ਆਤੇ ਹੀ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਉਸਕਾ ਕਾਰਣ ਐਸਾ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਉਨ ਦੋਨੋਂਕੇ ਸਾਥ ਅਨ੍ਦਰ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ ਹੀ. ਨੁਕਸਾਨ ਮਾਨੇ ਤੋ ਭੀ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ ਔਰ ਲਾਭ ਮਾਨੇ ਤੋ ਭੀ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੀ ਹੈ. ਦੋਨੋਂਕੇ ਸਾਥ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ.
ਪਰਨ੍ਤੁ ਦੋਨੋਂ ਇਸ਼੍ਟ-ਅਨਿਸ਼੍ਟ-ਸੇ ਛੂਟਕਰ ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ, ਮੁਝੇ ਕੋਈ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥ ਇਸ਼੍ਟ-ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ. ਮੇਰਾ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੈ ਵਹੀ ਮੁਝੇ ਲਾਭਰੂਪ ਹੈ. ਉਸ ਤਰਫ ਪਰਿਣਤਿ ਜਾਯ ਤੋ ਉਸ ਓਰ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਆਯੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਕਹੀਂ ਆਦਰਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਆਦਰਣੀਯ ਤੋ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵ ਹੀ ਆਦਰਣੀਯ ਹੈ. ਇਸ਼੍ਟ-ਅਨਿਸ਼੍ਟ-ਸੇ ਛੂਟ ਜਾਨਾ ਔਰ ਏਕ ਜ੍ਞਾਯਕਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੀ ਵਹੀ ਲਾਭਰੂਪ ਹੈ. ਅਨਿਸ਼੍ਟਮੇਂ ਭੀ ਅਪਨਤ੍ਵ ਹੋ ਗਯਾ ਔਰ ਇਸ਼੍ਟਮੇਂ ਅਪਨਤ੍ਵ ਆ ਹੀ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਆ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਲਾਭ-ਨੁਕਸਾਨ ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਮਾਨਾ ਇਸਲਿਯੇ ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਅਪਨਤ੍ਵ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਉਸਨੇ ਮੁਝੇ ਨੁਕਸਾਨ ਕਿਯਾ, ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਮੇਂ ਉਸੇ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੋ ਗਯੀ ਹੈ. ਦੋਨੋਂ-ਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਪਡਕਰ ਅਂਤਰਮੇਂ ਜ੍ਞਾਯਕਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਇਸ਼੍ਟ-ਅਨਿਸ਼੍ਟ ਮੁਝੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਨ੍ਦਰ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੈ ਵਹੀ ਮੁਝੇ ਉਪਾਦੇਯ ਹੈ, ਯੇ ਸਬ ਤ੍ਯਾਗਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ.
ਸਾਧਕਦਸ਼ਾਮੇਂ ਸ਼ੁਭਭਾਵਨਾ ਸਾਥਮੇਂ ਆ ਜਾਤੀ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕ ਪਰਿਣਤਿ ਯਥਾਰ੍ਥ ਜੋ ਹੈ ਸੋ ਹੈ. ਯਥਾਰ੍ਥ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਕੇ ਉਸੇ ਸ਼ੁਭਭਾਵਨਾ (ਆਤੀ ਹੈ).