ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵ ਤੋ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਸਬ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਕਰਕੇ ਕਹਤੇ ਥੇ. ਮੁਕ੍ਤਿਕਾ ਮਾਰ੍ਗ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕੋਈ ਅਪੂਰ੍ਵ ਰੀਤ-ਸੇ ਸਬਕੋ ਸਮਝਾਯਾ ਹੈ ਔਰ ਉਨਕੀ ਵਾਣੀ ਅਪੂਰ੍ਵ ਥੀ. ਕਿਤਨੋਂ ਜੀਵੋਂਕੋ ਤੈਯਾਰ ਕਰ ਦਿਯੇ ਹੈਂ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਗੁਰੁਦੇਵ-ਸੇ ਲਾਭ ਹੁਆ ਤੋ ਫਿਰ ਏਕਤ੍ਵ ਹੋ ਗਯਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵ-ਸੇ ਲਾਭ ਹੁਆ ਉਸਮੇਂ ਏਕਤ੍ਵ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਏਕਤ੍ਵ ਪਰਿਣਤਿ ਏਕਤ੍ਵ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੋ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਐਸੇ ਏਕਤ੍ਵ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਪੂਰ੍ਵਕਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਹੋ ਵਹਾਁ ਏਕਤ੍ਵ ਹੋਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ ਹੋ ਵਹਾਁ ਏਕਤ੍ਵ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ-ਸੇ ਲਾਭ ਹੁਆ ਐਸਾ ਮਾਨੇ ਇਸਲਿਯੇ ਉਸਕੀ ਏਕਤ੍ਵ ਪਰਿਣਤਿ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਹ ਬੋਲੇ ਐਸਾ ਔਰ ਵਹ ਕਹੇ ਭੀ ਐਸਾ ਕਿ ਗੁਰੁਦੇਵ-ਸੇ ਲਾਭ ਹੁਆ, ਗੁਰੁਦੇਵ ਆਪ-ਸੇ ਲਾਭ ਹੁਆ, ਆਪਨੇ ਹੀ ਸਬ ਕਿਯਾ, ਆਪ-ਸੇ ਹੀ ਸਬ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਿਯਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਕਹੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਸ਼ਬ੍ਦ ਏਕ ਹੀ ਹੋਂ, ਫਿਰ ਭੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਮੇਂ ਫਰ੍ਕ ਹੋਨੇ-ਸੇ ਅਭਿਪ੍ਰਾਯਮੇਂ ਫਰ੍ਕ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਮੇਂ ਫਰ੍ਕ ਹੋਨੇ-ਸੇ ਪੂਰਾ ਫਰ੍ਕ ਹੈ. ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਕਹੇ ਔਰ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ- ਸੇ ਕਹੇ ਉਸਮੇਂ ਫਰ੍ਕ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿਵਾਲੇ-ਸੇ ਭੀ ਜ੍ਯਾਦਾ ਵਿਨਯ ਕਰੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਜ੍ਯਾਦਾ ਵਿਨਯ ਕਰੇ, ਜ੍ਯਾਦਾ ਵਿਨਯ ਕਰੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਭਾਸ਼ਾਮੇਂ ਤੋ ਅਨਨ੍ਤ ਤੀਰ੍ਥਂਕਰੋਂ-ਸੇ ਅਧਿਕ ਹੈ, ਐਸਾ ਕਹੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਆਪਨੇ ਯਹਾਁ ਜਨ੍ਮ ਨਹੀਂ ਧਾਰਣ ਕਿਯਾ ਹੋਤਾ ਤੋ ਹਮ ਜੈਸੋਂਕਾ ਕ੍ਯਾ ਹੋਤਾ? ਐਸਾ ਕਹੇ. ਜ੍ਯਾਦਾ ਵਿਨਯ ਕਰੇ. ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਅਂਤਰਮੇਂ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਜੋ ਸ੍ਵਭਾਵ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਆ ਹੈ, ਉਸ ਸ੍ਵਭਾਵਕੀ ਉਸੇ ਇਤਨੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਸ੍ਵਭਾਵ ਜਿਸਨੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕਿਯਾ ਔਰ ਸਮਝਾਯਾ, ਉਸ ਪਰ ਉਸੇ ਮਹਿਮਾ ਆਤੀ ਹੈ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਜੋ ਸ਼ੁਭਭਾਵ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ, ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ ਔਰ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵਨਾਮੇਂ ਜੋ ਆਤਾ ਹੈ, ਉਸਮੇਂ ਉਸੇ ਉਛਾਲਾ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੇਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਐਸਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਕਰ ਜੋ ਗੁਰੁਦੇਵ ਮੌਜੂਦ ਥੇ, ਉਨ ਪਰ ਉਸੇ ਉਛਾਲਾ ਆਤਾ ਹੈ. ਅਤਃ ਦੂਸਰੇ-ਸੇ ਜ੍ਯਾਦਾ ਉਤ੍ਸਾਹ ਆਕਰ ਭਕ੍ਤਿ ਆਤੀ ਹੈ. ਉਸਕਾ ਐਸਾ ਦਿਖੇ ਕਿ ਦੂਸਰੇ-ਸੇ ਕਿਤਨੀ (ਭਕ੍ਤਿ ਹੈ). ਬਾਹਰ-ਸੇ ਐਸਾ ਲਗੇ ਮਾਨੋਂ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਕਰਤਾ ਹੋ ਐਸਾ ਦਿਖੇ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਸ਼ੁਭਭਾਵਨਾਮੇਂ ਉਸੇ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਸ਼ੁਭਭਾਵੋਂ-ਸੇ ਔਰ ਸ਼ੁਭਭਾਵਮੇਂ ਜੋ