੨੧੮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਥੋਡਾ ਰਹਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਨੀ ਭੀ ਮੁਸ਼੍ਕਿਲ ਪਡੇ ਐਸਾ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਥੋਡਾ ਰਹਾ ਹੈ. ਯੇ ਤੋ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਪ੍ਰਤਾਪ-ਸੇ ਇਤਨਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਹੋ ਗਯਾ. ਔਰ ਸਬਕੋ ਐਸਾ ਹੋ ਗਯਾ ਕਿ ਅਂਤਰਮੇਂ ਕੁਛ ਅਲਗ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਐਸੀ ਸਬਕੀ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ ਹੁਯੀ ਕਿ ਕਰਨਾ ਅਂਤਰਮੇਂ ਹੈ. ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਹਿਨ੍ਦੁਸ੍ਤਾਨਮੇਂ ਇਤਨਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਹੋ ਗਯਾ. ਨਹੀਂ ਤੋ ਏਕਦਮ (ਕ੍ਸ਼ੀਣ) ਹੋ ਗਯਾ ਥਾ. ਬਾਹ੍ਯ ਕ੍ਰਿਯਾਮੇਂ ਧਰ੍ਮ ਮਨਾਤੇ ਥੇ. ...
ਸਮਾਧਾਨਃ- .. ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਔਰ ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਰਹਤੇ ਹੀ ਹੈਂ, ਅਂਤਰਮੇਂ ਜਬਤਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਤਬਤਕ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਬਹੁਤ ਬਾਰ ਵਿਚਾਰ ਆਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗਹਰੀ ਜਿਜ੍ਞਾਸਾ, ਆਪ ਕਹਤੇ ਹੋ, ਗਹਰੀ ਜਿਜ੍ਞਾਸਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਤੋ ਗਹਰੀ ਜਿਜ੍ਞਾਸਾ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰਕੀ ਹੋਗੀ? ਵੈਸੀ ਗਹਰੀ ਜਿਜ੍ਞਾਸਾ ਅਪਨੇਮੇਂ ਕ੍ਯੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- (ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ) ਉਸੇ ਚੈਨ ਪਡੇ ਨਹੀਂ. ਅਂਤਰਮੇਂ ਉਸਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਵਹਾਁ ਜਾਕਰ ਹੀ ਛੂਟਕਾਰਾ ਹੋ, ਐਸੀ ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਉਗ੍ਰ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਤੋ ਹੋ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਨਿਰਂਤਰ ਅਖਣ੍ਡ ਰਹਨੀ ਚਾਹਿਯੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਨਿਰਂਤਰ ਅਖਣ੍ਡ ਰਹੇ ਤੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਏਕ ਅਂਤਰ੍ਮੁਹੂਰ੍ਤਮੇਂ ਕਿਸੀਕੋ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਵਹ ਬਾਤ ਅਲਗ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਤੇ-ਕਰਤੇ ਬਹੁਭਾਗ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਜਿਤਨੀ ਗਹਰਾਈਮੇਂ ਜਾਯੇ, ਉਸਕਾ ਗਹਰਾ ਭਾਵ ਗ੍ਰਹਣ ਹੋਕਰ ਪਰਿਣਮਨ ਹੋ ਜਾਨਾ ਚਾਹਿਯੇ, ਉਸਮੇਂ ਅਭੀ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਲਗਤੀ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਿਤਨੀ ਅਨ੍ਦਰ ਭਾਵਨਾ ਹੋ ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਉਸਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ (ਚਲਤਾ ਹੈ). ਔਰ ਵਹ ਸਹਜਰੂਪ-ਸੇ ਅਨ੍ਦਰ ਹੋ ਜਾਯ ਤੋ ਉਸੇ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹੇ ਨਹੀਂ. ਜੈਸੇ ਦੂਸਰਾ ਸਬ ਸਹਜ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ, ਵੈਸੇ ਅਪਨੀ ਤਰਫਕਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਭੀ ਉਸੇ ਸਹਜ ਏਕਦਮ ਉਗ੍ਰਰੂਪ-ਸੇ ਹੋ ਤੋ ਹੋ. ਬਾਰ-ਬਾਰ ਉਸੇ ਛੂਟ ਜਾਯ ਔਰ ਕਰਨਾ ਪਡੇ, ਉਸਕੇ ਬਜਾਯ ਉਸੇ ਸਹਜ ਉਸ ਤਰਫਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ, ਭਾਵਨਾ, ਉਸ ਓਰ ਤੀਖਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਰਹਾ ਹੀ ਕਰੇ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਦੂਸਰਾ ਸਬ ਸਹਜ ਅਭ੍ਯਾਸ ਜੈਸਾ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ, ਵਿਭਾਵਕਾ ਤੋ. ਵੈਸੇ ਯਹ ਉਸੇ ਸਹਜ (ਹੋ ਜਾਨਾ ਚਾਹਿਯੇ). ਮੈਂ ਜ੍ਞਾਨ-ਜ੍ਞਾਯਕਮੂਰ੍ਤਿ ਹੂਁ, ਵੈਸਾ ਸਹਜ ਅਂਤਰਮੇਂ-ਸੇ ਉਸ ਜਾਤਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਬਨ ਜਾਯ, ਭਲੇ ਅਭ੍ਯਾਸਰੂਪ ਹੋ, ਤੋ ਉਸੇ ਅਂਤਰਮੇਂ ਆਗੇ ਬਢਨੇਕਾ ਕੁਛ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵੇਦਨ ਐਸਾ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਜਿਸਸੇ ਵਹ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਚੈਨ ਨ ਪਡੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ-ਹਾਁ, ਚੈਨ ਨ ਪਡੇ, ਐਸਾ ਵੇਦਨ ਉਸੇ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਆਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਅਪਨਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰੇ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਵਹ ਮਨ੍ਦ-ਮਨ੍ਦ ਨਹੀਂ ਹੋਕਰਕੇ ਐਸਾ ਵੇਦਨ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਕਿ ਵਹ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨ ਹੋ ਤਬਤਕ ਚੈਨ ਨ ਪਡੇ. ਐਸਾ ਹੋ ਤੋ ਉਸੇ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਉਗ੍ਰ ਆਲਮ੍ਬਨ ਔਰ ਉਗ੍ਰ ਪਰਿਣਤਿ ਅਪਨੀ ਤਰਫ ਜਾਯ ਤੋ ਵਹ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹੇ ਹੀ ਨਹੀਂ. ਆਕੁਲਤਾਰੂਪ ਨਹੀਂ,