੨੫੦
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕਾਰ੍ਯ ਹੋਨੇਮੇਂ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ, ਯਾ ਸਮਝਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ, ਯਾ ਦੋਨੋਂਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ. ਔਰ ਸਮਝ ਭੀ ਜਬਤਕ ਯਥਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਹੁਯੀ ਹੈ ਤਬਤਕ ਸਮਝਕੀ ਭੀ ਕ੍ਸ਼ਤਿ ਹੈ. ਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਤੋ ਜਾਨਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ ਉਸੇ ਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਤੋ ਬਰਾਬਰ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਜੋ ਯਥਾਰ੍ਥ ਸਮਝ, ਯਥਾਰ੍ਥ ਜ੍ਞਾਨ ਜੋ ਪਰਿਣਤਿਰੂਪ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ, ਵਹ ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਹੈ. ਇਸਲਿਯੇ ਉਸ ਤਰਹ ਜ੍ਞਾਨਕੀ ਪਰਿਣਤਿਮੇਂ ਭੀ ਭੂਲ ਹੈ. ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੁਯੀ ਹੈ. ਬੁਦ੍ਧਿ-ਸੇ ਤੋ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਹੈ, ਜੋ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਕਹਾ ਵਹ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾਕੇ ਕਾਰਣ (ਕਾਰ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ).
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕੈਸੇ ਕਰਨਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਯਦਿ ਰੁਚਿਕੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਹੋ ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹੇ ਨਹੀਂ. ਰੁਚਿ ਅਨੁਯਾਯੀ ਵੀਰ੍ਯ. ਰੁਚਿ ਜਿਸ ਤਰਫ ਜਾਯ, ਉਸ ਤਰਫ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਜਾਯ. ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਪਨੀ ਰੁਚਿ ਹੀ ਮਨ੍ਦ ਹੋ, ਵਹਾਁ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ, ਹੋਗਾ, ਐਸਾ ਅਪਨੇਕੋ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਉਗ੍ਰ ਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ. ਇਸਲਿਯੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਰੁਚਿ ਉਗ੍ਰ ਹੋ ਤੋ ਹੋ.
ਬਾਹਰਮੇਂ ਰੁਕਨਾ (ਰੁਚੇ ਨਹੀਂ). ਉਸੇ ਕ੍ਸ਼ਣ-ਕ੍ਸ਼ਣਮੇਂ ਬਸ, ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਲਗਨ ਲਗੇ, ਰਾਤ ਔਰ ਦਿਨ ਕਹੀਂ ਚੈਨ ਨ ਪਡੇ, ਐਸਾ ਉਸੇ ਅਨ੍ਦਰ ਹੋ ਤੋ ਅਪਨਾ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਆਗੇ ਬਢੇ. ਮਨ੍ਦ-ਮਨ੍ਦ ਰਹਤਾ ਹੈ ਇਸਲਿਯੇ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢਤਾ. ਉਗ੍ਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਂਤਰ ਸਨ੍ਮੁਖ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਰੁਚਿਕੇ ਜੋਰਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਰੁਚਿਕੇ ਜੋਰ-ਸੇ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਰੁਚਿ ਉਗ੍ਰ ਹੋ ਤੋ ਅਂਤਰ ਸਨ੍ਮੁਖ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਸਹਜ ਹੋਤਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਸਹਜ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਰੁਚਿ ਅਪਨੀ ਤਰਫ ਜਾਯ ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਭੀ ਉਸ ਤਰਫ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਾ, ਰੁਚਿ ਕਰਨੀ ਰਹੀ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦੋਨੋਂਕਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ, ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਦੋਨੋਂ ਸਾਥਮੇਂ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਦੋਨੋਂ ਸਾਥ ਹੋਤੇ ਹੈਂ. ਰੁਚਿ ਹੋ ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਸਾਥਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ.