ਸਮਾਧਾਨਃ- ਰੁਚਿਕੀ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਰੁਚਿ ਗਹਰਾਈਸੇ ਜਾਗ੍ਰੁਤ ਹੋਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਕ੍ਯਾ ਕਰਨਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਹੀ ਕਰਨੀ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂ ਹੀ ਵਿਭਾਵ-ਸੇ ਛੂਟਕਰ ਕਰੇ ਕਿ ਨਕ੍ਕੀ ਕਰੇ ਕਿ ਯੇ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਆਦਰਣੀਯ ਹੈ, ਯੇ ਆਦਰਣੀਯ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਿਭਾਵ ਆਦਰਣੀਯ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਵਿਭਾਵਮੇਂ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਏਕਤ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿ (ਚਲਤੀ ਹੈ). ਸਬ ਜੂਠਾ ਅਯਥਾਰ੍ਥ ਹੈ. ਯਥਾਰ੍ਥ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਉਸਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਏਕਤ੍ਵ ਮਾਨ ਰਹਾ ਹੈ, ਵਹ ਜੂਠ ਹੀ ਮਾਨਾ ਹੈ. ਸ੍ਵਯਂਨੇ ਮਾਨਾ ਹੈ ਉਸੇ, ਯਥਾਰ੍ਥ ਜ੍ਞਾਨ ਔਰ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰਕੇ ਸ੍ਵਯਂ ਰੁਚਿਕੋ ਦ੍ਰੁਢ ਕਰਤਾ ਜਾਯ. ਉਸਮੇਂ ਜ੍ਞਾਨ, ਰੁਚਿ, ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਸਬਕਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੈ. ਯਥਾਰ੍ਥ ਜ੍ਞਾਨ-ਸੇ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਬਾਹਰਮੇਂ ਕਹੀਂ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸੁਖ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਹੈ. ਦੋਨੋਂ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਯੇ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ, ਯੇ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਭਿਨ੍ਨ ਹੈ. ਐਸੇ ਯਥਾਰ੍ਥ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰਕੇ ਰੁਚਿਕਾ ਜੋਰ ਬਢਾਯੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਯੇ ਸਬ ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਬੈਠਨੇਕੇ ਬਾਵਜੂਦ ਰੁਚਿ ਜੋਰ ਕਰੇ? ਸਿਰ੍ਫ ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਬੈਠੇ ਉਤਨਾ ਚਲੇਗਾ ਨਹੀਂ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪਹਲੇ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਤੋ ਬਾਦਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਅਤਃ ਪਹਲੇ ਤੋ ਵਹ ਅਭ੍ਯਾਸਰੂਪ ਹੀ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਵਿਕਲ੍ਪਰੂਪਸੇ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੋ ਪਰਨ੍ਤੁ ਗਹਰਾਈ-ਸੇ ਹੋ, ਉਸਕਾ ਧ੍ਯੇਯ ਐਸਾ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ ਕਿ ਯੇ ਅਭ੍ਯਾਸ ਵਿਕਲ੍ਪਕਾ ਹੈ, ਅਭੀ ਅਨ੍ਦਰ ਗਹਰਾਈਮੇਂ ਜਾਨਾ ਬਾਕੀ ਹੈ. ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਧ੍ਯੇਯ ਐਸਾ ਰਖਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਤੋ ਗਹਰਾਈਮੇਂ ਜਾਨੇਕਾ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰੇ. ਵਿਕਲ੍ਪਮਾਤ੍ਰਮੇਂ ਅਟਕ ਜਾਯ ਕਿ ਮੈਂਨੇ ਬਹੁਤ ਕਿਯਾ ਤੋ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢ ਸਕਤਾ. ਅਭੀ ਗਹਰਾਈਮੇਂ ਜਾਨਾ ਬਾਕੀ ਹੈ. ਯੇ ਵਿਕਲ੍ਪਮਾਤ੍ਰ ਅਭ੍ਯਾਸ ਹੈ, ਉਸਸੇ ਭੀ ਆਗੇ ਬਢਨਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਯਦਿ ਧ੍ਯੇਯ ਰਖੇ ਤੋ ਆਗੇ ਬਢਨਾ ਹੋ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਿਕਲ੍ਪਮੇਂ ਧ੍ਯੇਯ ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਰਖਕਰ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਨਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹਾਁ, ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਧ੍ਯੇਯ ਰਖਨਾ ਚਾਹਿਯੇ, ਤੋ ਆਗੇ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਤੋ ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਲਕ੍ਸ਼੍ਯ ਰਖਕਰ ਸੁਨਨੇਕੀ ਜੋ ਬਾਤ ਹੈ, ਵਹ ਵਿਕਲ੍ਪਾਤ੍ਮਕ ਭੂਮਿਕਾ ਹੀ ਹੈ ਨ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹੈ ਤੋ ਵਿਕਲ੍ਪਾਤ੍ਮਕ ਭੂਮਿਕਾ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਧ੍ਯੇਯ ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਧ੍ਯੇਯ ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ. ਆਗੇ ਬਢਨੇਕੇ ਲਿਯੇ. ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਹੋਨਾ ਹੈ. ਐਸਾ ਹੋਨਾ ਚਾਹਿਯੇ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਕੇਲਾ ਧ੍ਰੁਵਕਾ ਧ੍ਯੇਯ ਰਖਕਰ ਸ਼੍ਰਵਣ ਕਰੇ ਤੋ ਭੀ ਕਾਰ੍ਯ ਹੋਨੇਮੇਂ ਵਿਲਂਬ ਹੋਨੇਕਾ ਕਾਰਣ ਕ੍ਯਾ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਬਮੇਂ ਏਕ ਹੀ ਕਾਰਣ ਹੈ. ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾਕੇ ਸਿਵਾਯ..
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਰੁਚਿ ਕਮ ਪਡਤੀ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਬ ਅਪਨਾ ਕਾਰਣ ਹੈ. ਅਪਨੇ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਮਨ੍ਦਤਾ ਹੈ. ਸਬਕਾ ਕਾਰਣ