੨੫੨ ਏਕ ਹੀ ਹੈ. ਵਹ ਕਾਰਣ-ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਨਹੀਂ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਖਡਾ ਹੈ, ਵਹੀਂ ਖਡਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਿਭਾਵਮੇਂ ਕਹੀਂ ਨ ਕਹੀਂ ਅਟਕ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਕਹੀਂ ਨ ਕਹੀਂ ਅਟਕ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਮੁਮੁੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹ ਪਕਡਮੇਂ ਆਤੀ ਹੈ ਕਿ ਵਿਭਾਵਮੇਂ ਮੇਰੀ ਅਟਕ ਰਹ ਜਾਤੀ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਵਹ ਸ੍ਵਯਂ ਪਕਡੇ ਕਿ ਮੈਂ ਯਹਾਁ ਰੁਕਤਾ ਹੂਁ. ਮੇਰੀ ਗਤਿ ਯਹਾਁ ਬਾਹਰਮੇਂ ਰੁਕਤੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢ ਸਕਤਾ ਹੂਁ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਪਨੇ ਪਰਿਣਾਮਕੀ ਜਾਁਚ ਕਰਨੀ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਪਨੇ ਪਰਿਣਾਮ-ਸੇ ਪਕਡ ਸਕਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਕਿਤਨੀ ਹੀ ਬਾਰ ਤੋ ਐਸਾ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਤਨਾ-ਇਤਨਾ ਮਿਲਾ ਔਰ ਕਾਰ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੁਆ ਤੋ ਕ੍ਯਾ ਹੋਗਾ? ਐਸਾ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਭਾਵਨਾ ਤੋ ਐਸੀ ਰਹੇ ਨ ਕਿ ਇਤਨਾ ਹੁਆ, ਫਿਰ ਭੀ ਆਗੇ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਬਢਤਾ ਹੈ?
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਗੁਰੁ ਮਿਲੇ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁ ਮਿਲੇ, ਅਨ੍ਦਰ ਰੁਚਿ ਹੋਤੀ ਹੈ, ਸਤ੍ਯ ਲਗਤਾ ਹੈ ਤੋ ਭੀ ਆਗੇ ਨਹੀਂ ਬਢਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਅਨ੍ਦਰਸੇ ਕਹੀਂ ਸ਼ਂਕਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਇਤਨਾ ਅਨ੍ਦਰ-ਸੇ ਸਤ੍ਯ ਲਗਤਾ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਪਰਨ੍ਤੁ ਪਰਿਣਤਿਕਾ ਪਲਟਨਾ ਅਭੀ ਬਾਕੀ ਹੈ. ਭੇਦਜ੍ਞਾਨਕੀ ਪਰਿਣਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨੀ, ਉਸਕਾ ਪਲਟਾ ਹੋ, ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿ ਹੋ ਤੋ ਭੀ ਉਸਕਾ ਚਾਰਿਤ੍ਰ ਤੋ ਬਾਕੀ ਰਹਤਾ ਹੈ. ਚਾਰਿਤ੍ਰ ਬਾਕੀ ਰਹਤਾ ਹੈ.
ਮੁੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਪ੍ਰਥਮ ਸੀਢੀਮੇਂ ਤੋ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰਨਾ.. ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ. ਵਹ ਮੁਖ੍ਯ ਹੈ. ਵਹ ਮਾਰ੍ਗ ਪਰ ਚਢ ਗਯਾ, ਬਸ. ਵਹ ਪਲਟ ਗਯਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਇਤਨਾ-ਇਤਨਾ ਉਤ੍ਸਾਹ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਕਾਰ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ਤੋ ਜਿਤਨਾ ਭੀ ਥੋਡਾ-ਬਹੁਤ ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ ਆਗੇ ਬਢਾ ਹੈ, ਵਹ ਭਾਵਿਮੇਂ ਕਾਰ੍ਯਕਾਰੀ ਹੋ ਕਿ ਨ ਹੋ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਅਪਨੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਵੈਸੇ ਗਹਰੇ ਹੋ ਤੋ ਭਾਵਿਮੇਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਹੋ ਹੀ ਅਥਵਾ ਨ ਭੀ ਹੋ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ੍ਵਯਂਨੇ ਯਥਾਰ੍ਥ ਕਾਰਣ ਦਿਯਾ ਹੋ ਤੋ ਹੋਤਾ ਹੀ ਹੈ. ਕਾਰਣਮੇਂ ਫਰ੍ਕ ਹੋ, ਊਪਰ-ਊਪਰ-ਸੇ ਹੋ ਤੋ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਬਾਕੀ ਸ੍ਵਯਂ ਅਨ੍ਦਰ ਗਹਰਾਈ-ਸੇ (ਕਰਤਾ ਹੋ), ਯਹ ਕਰਨਾ ਹੀ ਹੈ ਔਰ ਯਹ ਕਰਨੇ ਪਰ ਹੀ ਛੂਟਕਾਰਾ ਹੈ, ਐਸੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਅਨ੍ਦਰ ਦ੍ਰੁਢ ਹੋ ਤੋ ਭਾਵਿਮੇਂ ਕਾਰ੍ਯ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਰਹਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ.
ਦੇਸ਼ਨਾ ਗ੍ਰਹਣ ਹੋਤੀ ਹੈ. ਦੇਸ਼ਨਾਲਬ੍ਧਿ ਅਨ੍ਦਰ ਯਥਾਰ੍ਥ ਗ੍ਰਹਣ ਹੁਯੀ ਹੋ, ਤੋ ਕਭੀ ਭੀ