੨੭੮
ਅਨ੍ਦਰਮੇਂ-ਸੇ ਪਲਟੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਵੈਸੇ ਗਹਰੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਡਾਲੇ ਤੋ ਵਹ ਪਲਟੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਵਹਾਁ ਫਿਰ ਕਾਲਕਾ ਕੋਈ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ. ਕਭੀ ਭੀ ਹੋ. ਕਿਸਕੀ ਜਲ੍ਦੀ ਹੋ, ਕਿਸੀਕੋ ਵਿਲਂਬ ਹੋ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਹੋਤਾ ਜਰੂਰ ਹੈ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਹੋਤਾ ਜਰੂਰ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਉਸਮੇਂ ਜ੍ਯਾਦਾ-ਸੇ ਜ੍ਯਾਦਾ ਅਮੁਕ ਕਾਲ ਲਗਤਾ ਹੈ, ਐਸਾ ਹੈ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਜਿਸੇ ਰੁਚਿ ਹੁਯੀ, ਗਹਰੀ ਰੁਚਿ ਹੁਯੀ, ਉਸੇ ਕਾਲਕਾ ਮਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਲੇਕਿਨ ਉਸਕਾ ਕਾਲ ਮਰ੍ਯਾਦਿਤ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਅਨਨ੍ਤ ਕਾਲ ਤੋ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ. ਉਸੇ ਮਰ੍ਯਾਦਾਮੇਂ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ. ਗਹਰੇ ਸਂਸ੍ਕਾਰ ਹੋ ਤੋ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਭੂਲ ਹੋਤੀ ਹੋ ਤੋ ਹਮੇਂ ਕਿਸਕੇ ਪਾਸ ਹਮਾਰੀ ਭੂਲ ਪਕਡਵਾਨੇ ਜਾਨਾ, ਯਹ ਸਮਝਮੇਂ ਨਹੀਂ ਆਤਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਤੋ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਕਰਕੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ, ਕਰਨੇਕਾ ਸ੍ਵਯਂਕੋ ਬਾਕੀ ਰਹ ਜਾਤਾ ਹੈ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਜ੍ਞਾਨੀਕੇ ਬਿਨਾ ਜ੍ਞਾਨ ਗਮ੍ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਨਿਯੋਂਕੀ ਭੇਂਟ ਹੁਯੀ, ਤੀਰ੍ਥਂਕਰਕੀ ਹੁਯੀ ਤੋ ਭੀ ਯੇ ਪਰਿਸ੍ਥਿਤਿ ਕ੍ਯੋਂ ਰਹ ਗਯੀ?
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਸ੍ਵਯਂਨੇ ਜ੍ਞਾਨੀਕੋ, ਗੁਰੁਕੋ ਪਹਿਚਾਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਸਬ ਮਿਲੇ, ਭਗਵਾਨਕੋ ਪਹਚਾਨਾ ਨਹੀਂ. ਸ੍ਵਯਂਨੇ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਪਹਚਾਨਾ ਹੈ. ਅਂਤਰ ਕੋਈ ਅਪੂਰ੍ਵ ਰੀਤ-ਸੇ ਯੇ ਅਲਗ ਹੈ, ਕੁਛ ਅਲਗ ਕਹਤੇ ਹੈਂ, ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਪੀਛਾਨਾ ਨਹੀਂ.
ਯੇ ਤੋ ਪਂਚਮ ਕਾਲਮੇਂ ਗੁਰੁਦੇਵ ਪਧਾਰੇ ਔਰ ਕੁਛ ਅਲਗ ਪ੍ਰਕਾਰ-ਸੇ ਬਾਤ ਕਹੀ, ਇਸਲਿਯੇ ਸਬਕੋ ਖ੍ਯਾਲ ਆਯਾ ਕਿ ਯੇ ਕੁਛ ਅਲਗ ਕਹਤੇ ਹੈਂ. ਬਾਕੀ ਸ੍ਵਯਂਨੇ ਸ੍ਥੂਲ ਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿ-ਸੇ ਹਰ ਬਾਰ ਪਹਚਾਨਾ ਹੈ. ਭਗਵਾਨ ਸਮਵਸਰਣਮੇਂ ਬੈਠੇ ਹੋ, ਭਗਵਾਨਕੀ ਵਾਣੀ (ਛੂਟਤੀ ਹੈ), ਭਗਵਾਨਕੇ ਯੇ ਅਤਿਸ਼ਯ ਹੈ, ਭਗਵਾਨਕੇ ਪਾਸ ਇਨ੍ਦ੍ਰ ਆਤੇ ਹੈਂ, ਐਸੇ ਬਾਹਰ-ਸੇ ਸਬ ਗ੍ਰਹਣ ਕਿਯਾ ਹੈ. ਭਗਵਾਨਕਾ ਆਤ੍ਮਾ ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਔਰ ਵੇ ਕ੍ਯਾ ਕਹਤੇ ਹੈਂ? ਵਹ ਕੁਛ ਗ੍ਰਹਣ ਨਹੀਂ ਕਿਯਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਃ- ਬਾਹ੍ਯ ਵਿਭੂਤਿ ਦੇਖਨੇਮੇਂ ਅਟਕ ਗਯਾ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਬਾਹ੍ਯ ਵਿਭੂਤਿ ਦੇਖੀ.
ਸਮਾਧਾਨਃ- ਮਨੁਸ਼੍ਯੋਂਮੇਂ ਐਸੀ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ, ਦੇਵਮੇਂ ਤੋ ਸਬ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਹੈ, ਸਬ ਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰਮੇਂ ਜਾਨੇਕੀ. ਦੇਵਮੇਂ ਭੀ ਵਹੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਭਗਵਾਨਕੇ ਪਾਸ ਜਾਤੇ ਹੈਂ. ਹਰ ਜਗਹ ਜਾ ਸਕਤਾ ਹੈ. ਗੁਰੁਦੇਵ ਭਗਵਾਨ-ਭਗਵਾਨ ਕਰਤੇ ਥੇ. ਸਾਕ੍ਸ਼ਾਤ ਭਗਵਾਨਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਸਕੇ, ਸਮਵਸਰਣਮੇਂ ਦਿਵ੍ਯਧ੍ਵਨਿ ਸੁਨਨੇ. ਵਹਾਁ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਮਨ੍ਦਿਰ ਹੈਂ, ਸ੍ਵਰ੍ਗਮੇਂ ਮਨ੍ਦਿਰੋਂਮੇਂ ਪੂਜਾ, ਧਰ੍ਮ ਚਰ੍ਚਾ ਆਦਿ ਸਬ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਦੇਵਲੋਕਮੇਂ ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯਾਦਿ ਸਬ ਹੋਤਾ ਹੈ. ਯਹਾਁ ਗੁਰੁਦੇਵ ਆਜੀਵਨ ਕੋਈ ਮਹਾਪੁਰੁਸ਼ ਬਨਕਰ ਰਹੇ, ਵਹਾਁ ਦੇਵਮੇਂ ਭੀ ਵਹੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ. ਕ੍ਸ਼ੇਤ੍ਰ-ਸੇ ਦੂਰ ਹੁਏ ਹੈਂ, ਬਾਕੀ ਗੁਰੁਦੇਵ ਤੋ ਵਿਰਾਜਤੇ ਹੈਂ ਸ੍ਵਰ੍ਗਮੇਂ. ਯਹਾਁ ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਵਿਰਾਜੇ ਹੈਂ.